Перайсці да зместу

(60) Эхо

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
(60) ЭхоM:
Адкрыццё
Першаадкрывальнік Джэймс Фергюсан
Месца выяўлення Вашынгтон
Дата выяўлення 14 верасня 1860
Эпанім Эхо
Альтэрнатыўныя абазначэнні A899 EB
Катэгорыя Галоўны пояс астэроідаў
Арбітальныя характарыстыкі
Эпоха 14 сакавіка 2012 года
JD 2456000.5
Эксцэнтрысітэт (e) 0,1839061
Вялікая паўвось (a) 357,855 млн км
(2,3921128 а.а.)
Перыгелій (q) 292,043 млн км
(1,9521887 а.а.)
Афелій (Q) 423,667 млн км
(2,8320369 а.а.)
Перыяд абарачэння (P) 1 351,36 сут (3,7 г)
Сярэдняя арбітальная скорасць 19,094 км/с
Схіленне (i) 3,60189°
Даўгата ўзыходнага вузла (Ω) 191,64269°
Аргумент перыгелія (ω) 271,06668°
Сярэдняя анамалія (M) 236,27295°
Фізічныя характарыстыкі[1]
Дыяметр 60,2 км
Маса 2,3×1017 кг
Шчыльнасць 2,000 г/см³
Паскарэнне свабоднага падзення на паверхні 0,0168 м/с²
2-я касмічная скорасць 0,0318 км/с
Перыяд вярчэння 25,208 гад
Спектральны клас S
Абсалютная зорная велічыня 8,21m
Альбеда 0,2535
Сярэдняя тэмпература паверхні 180 К (−93 °C)

(60) Эхо — невялікі астэроід галоўнага пояса, які належыць да светлага спектральнага класа S, багатаму рознымі сілікатнымі пародамі, якія і абумоўліваюць яго вялікую яркасць. Ён быў адкрыты 14 верасня 1860 года амерыканскім астраномам Джэймсам Фергюсанам у Ваенна-марской абсерваторыі ЗША у Вашынгтоне, дзе ён працаваў пачынаючы з 1847 года, і названы ў гонар лясной німфы Эхо з старажытнагрэчаскай міфалогіі. Першапачаткова Фергюсан назваў яго Титания, не ведаючы, што гэта імя ўжо выкарыстоўваецца для аднаго з спадарожнікаў Урану. Гэта быў трэці і апошні астэроід, адкрыты ім[2].

Сярэдняе паскарэнне свабоднага падзення на экватары Эхо ацэньваецца ў 1,68 см/сек², гэта значыць гравітацыя тут у 584 разы слабей, чым на Зямлі. У астралогіі сімвал астэроіда Эхо — перавернуты знак Меркурыя. Гэта планета сімвалізуе дакладнае капіраванне чужой гаворкі; несвядомае атрыманне інфармацыі; безасабовую перадачу і пацверджанне інфармацыі; прэтэнзіі розуму.

Зноскі

  1. Asteroid Data Sets (англ.)
  2. Lutz D. Schmadel, International Astronomical Union. Dictionary of Minor Planet Names. — 5-th Edition. — Berlin Heidelberg New-York: Springer-Verlag, 2003. — P. 21. — ISBN 3-540-00238-3.