Адыгейская мова

Адыгейская мова
Саманазва:	Адыгабзэ
Краіны:	Расія (РФ) і іншыя
Рэгіёны:	Адыгея, Краснадарскі край, таксама Заходняя Азія
Афіцыйны статус:	Шаблон:Сцяг Адыгеі Адыгея
Агульная колькасць носьбітаў:	у Расіі 117,5 тыс. (2010)
Класіфікацыя
Катэгорыя:	Мовы Еўразіі
Паўночнакаўказская надсям'я (неагульнапрызнаная) Абхаза-адыгская сям'я Адыгская група
Пісьменнасць:	кірыліца (Адыгейская пісьменнасць)
Моўныя коды
ISO 639-1:	—
ISO 639-2:	ady
ISO 639-3:	ady
Гл. таксама: Праект:Лінгвістыка

Адыгейская мова (ніжнечаркеская, заходнеадыгская, кяхская) — мова адыгейцаў, уваходзіць у абхаза-адыгскую (заходне-каўказскую) сям'ю моў. У РФ распаўсюджаная ў Адыгеі і ў Лазарэўскім (Сочы) і Туапсінскім раёнах Краснадарскага краю; акрамя таго, значная частка носбітаў пражывае ў Турцыі і краінах Блізкага Усходу. Колькасць носбітаў адыгейскай мовы ў Расіі - 117.489 чалавек (2010).

Мае 4 дыялекты: абадзэхскі (на тэрыторыі Расіі ў цяперашні час практычна вымер, але працягвае выкарыстоўвацца ў адыгейскай дыяспары), бжэдугскі, цеміргоеўскі, шапсугскі. Літаратурная адыгейская мова склалася і развіваецца на аснове цеміргоеўскага дыялекту.

Распаўсюджанасць

• Прычарнамор'е (Адыгея, Краснадарскі край)

Адыгейцы ў Рэспбліцы Адыгеі	Адыгейская (у Адыгеі) і кабардзінская      Абхазская

• Заходняя Азія: Турцыя, Іарданія, Сірыя, Ірак, Ізраіль, Саудаўская Аравія
• Паўночная Македонія

Сучасна адыгейская мова мае афіцыйны статус у Рэспубліцы Адыгея (Канстытуцыя Рэспублікі Адыгея, артыкул 5).

Сродкі масавай інформацыі

• Газета «Голас адыга»

Спасылкі

• Адыгейская мова на Мінскім фестывалі моў

У Вікіслоўніку спіс слоў адыгейскай мовы утрымліваецца ў катэгорыі «Адыгейская мова»