Валерый Цімафеевіч Даўгала

Валерый Цімафеевіч Даўгала
Валерый Цімафеевіч Даўгала
Дата нараджэння	6 чэрвеня 1947 (76 гадоў)
Месца нараджэння	Гомель, Гомельская вобласць, БССР, СССР;
Грамадзянства	СССР→ Беларусь
Род дзейнасці	мастак
Вучоба	Беларуская дзяржаўная акадэмія мастацтваў; Мінскі дзяржаўны мастацкі каледж імя А. К. Глебава;
Вядомыя працы	інтэр'еры Мінскай ратушы, Палаца Рэспублікі, атэля «Еўропа», кантэртнай залы ў касцёле Святога Роха, трох станцый Мінскага метрапалітэна
Уплыў	Іосіф Эйдэльман; Леанід Шчамялёў; Аляксандр Кішчанка; Уладзімір Стальмашонак; Алеся Паслядовіч; Гаўрыла Вашчанка; Зоя Літвінава
Прэміі

Валерый Цімафеевіч Даўга́ла (6 чэрвеня 1947, Гомель) — беларускі мастак-манументаліст.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

З 1954 па 1962 гады вучыўся ў гомельскай сярэдняй школе № 4, дзе малюнак выкладаў Тадэвуш Мікалаевіч Матуль, выпускнік Літоўскага мастацкага вучылішча і Маскоўскага паліграфічнага інстытута^[ru]. Таксама з 4 класа наведваў мастацкую студыю Палаца піянераў, якая была размешчана ў цэнтральнай частцы Палаца Румянцавых — Паскевічаў. Першыя эцюды маляваў на беразе Сожа ў парку палацавага ансамбля і ў Навабеліцы.

Па заканчэнні 8 класаў паступіў у Мінскае мастацкае вучылішча на аддзяленне мастацкага роспісу да Іосіфа Эйдэльмана і Леаніда Шчамялёва. У якасці дыплома стварыў на «выдатна» пано з чаканкі да інтэр’еру Мінскага тэхналагічнага інстытута.

Летам 1968 года зрабіў беспаспяховую спробу паступіць у Ленінградскае вышэйшае мастацка-прамысловае вучылішча імя Мухінай. Потым спрабаваў паступіць у Беларускі тэатральна-мастацкі інстытут на аддзяленне манументальнага роспісу, але не хапіла балаў, і па радзе Гаўрылы Вашчанкі будучы мастак пайшоў вучыцца на факультэт інтэр’еру і абсталявання. Але ўсе пяць гадоў навучання меў цесныя зносіны са студэнтамі і выкладчыкамі кафедры манументальнага мастацтва. Сваім галоўным настаўнікам лічыць Аляксандра Кішчанку, які прыцягваў яго да сваіх праектаў.

Атрымаў дыплом у 1972 годзе, пасля чаго год адслужыў у авіяцыйным палку супрацьпаветранай абароны ў Рызе. Потым 2 гады вывучаў колеразнаўства ў аспірантуры Беларускага тэатральна-мастацкага інстытута на кафедры дызайна, у Леніны Мікалаеўны Міронавай. Тэмай кандыдацкай дысертацыі быў «Колер у аб’ёмна-прасторавых кампазіцыях», але ж аспірантуру ён не скончыў.

У 1974—1993 і з 1996 года мастак творчай кваліфікацыі ў штаце Мінскага мастацкага вытворчага камбіната. У 1993—96 гадах намеснік старшыні СМ Беларусі^[1]. У 1973 у майстэрні мінскага мастацкага камбіната стварыў кардон да мазаікі Аляксандра Кішчанкі «Кастрычнік» (фасад праектнага інстытута «Белдзіпрахарчпрам» на Юбілейнай плошчы ў Мінску). У 1975 сумесна з Генадзем Жарыным стварыў вітраж «Пакарэнне энергіі» для Палаца культуры ў Новалукомлі і роспіс «Асвета» ў тэхніцы сграфіта для сярэдняй школы № 52 у Мінску.

Творчасць[правіць | правіць зыходнік]

Працуе ў тэхніцы вітража («Свята зямлі беларускай», Дом быту ў Мінску, 1980—1981, і інш.), энкаўстыкі («Спадчына», Дом культуры ў в. Лошніца Барысаўскага раёна, 1984—1985; «Свята», Дом культуры аб’яднання «Даламіт» у Рубе, 1986; з А. Яскіным, і інш.), акварэлі (серыі: «Запаляр’е», 1985—1986, «Лепельскі край», 1987—88, «Успаміны аб Сан-Сусі», 1989—1990; «Святло ў лесе», 1995, і інш.). Аўтар мастацкага афармлення з У. Стальмашонкам грамадскіх аб’ектаў, адметнага пошукам новых формаў і выкарыстаннем нетрадыцыйных матэрыялаў (мораны дуб з крышталём у рэстаране «Мінск» у г. Патсдам, Германія, 1976—1977) і тэхнік (фларэнційская мазаіка на станцыі метро «Маскоўская», 1979—1982; станцыі метро «Плошча Перамогі», 1984 і «Купалаўская», 1987—1988, і інш.)^[1]. Браў удзел у распрацоўцы мастацка-эстэтычнага афармлення інтэр’ераў адноўленай Мінскай ратушы, Палаца Рэспублікі, гасцініцы «Еўропа», канцэртнай залы «Верхні горад» у абноўленай царкве Святога Духа^[2].

Прэміі[правіць | правіць зыходнік]

Дзяржаўная прэмія Рэспублікі Беларусь у галіне літаратуры, мастацтва і архітэктуры (2004, у аўтарскім калектыве) — за комплекснае мастацкае рашэнне інтэр’ераў Палаца Рэспублікі ў г. Мінску.

Зноскі

↑ ^а ^б Даўгала Валерый Цімафеевіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 6: Дадаізм — Застава / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1998. — Т. 6. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0106-0 (т. 6).
↑ Крепак. Валерий Довгало. Минск в образах и красках

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Даўгала Валерый Цімафеевіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 6: Дадаізм — Застава / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1998. — Т. 6. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0106-0 (т. 6).
Крепак, Б. А. Валерий Довгало. Минск в образах и красках / Борис Крепак. — Минск: Звязда, 2013. — 73, [1] с., [59] л. цв. ил. (руск.)

[БЭ-1] а ^б Даўгала Валерый Цімафеевіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 6: Дадаізм — Застава / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1998. — Т. 6. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0106-0 (т. 6).

[2] Крепак. Валерий Довгало. Минск в образах и красках

[1]

[2]