Курдыстан

**Курдыстан**
	; Сцяг Курдыстана
Размяшчэнне	На тэрыторыі Турцыі, Ірана, Ірака, Сірыі, Арменіі
Плошча	450,000 км² — 530,000 км²
Насельніцтва	Больш 40 мільёнаў
Рэлігія	Іслам суніцкага толку, іслам шыіцкага толку, езідызм, алевізм, хрысціянства, і іўдаізм.

Курдыстан (курд.: Kurdistan) — этнагеаграфічная вобласць на паўднёвым-захадзе Еўразіі, у межах якой курды складаюць абсалютную або адносную большасць насельніцтва.

Паходжанне тэрміна Курдыстан

Сельджукскія султаны сталі першымі кіраўнікамі, якія на афіцыйным узроўні выкарыстоўвалі тапонім Курдыстан у значэнні тэрыторыі населенай курдамі. Далей асманскія султаны, у прыватнасці, Явуз Селім, часта выкарыстоўвалі тапонім Курдыстан у значэнні ўрада, правінцый Курдыстана. У тэрытарыяльных кодэксах 1848 і 1867 гг. правінцыя Курдыстан была зацверджана афіцыйна. У перыяд канстытуцыйнай манархіі курдыстанскія рэгіёны былі надзелены паўнамоцтвамі дэпутацкага прадстаўніцтва.

У 20-я гады XX стагоддзя заснавальнік Турэцкай Рэспублікі Мустафа Кемаль Атацюрк ў першыя гады кіравання часта выдаваў указы, інструкцыі, якія змяшчаюць словы «курды» і «Курдыстан».

Геаграфічныя дадзеныя

У цяперашні час Курдыстанам называюць вобласць прыкладна паміж 34 і 38 градусамі паўночнай шыраты і 40 і 48 градусамі ўсходняй даўгаты, з захаду на ўсход прасціраецца прыблізна на 1 тыс. км., А з поўначы на поўдзень — ад 250 да 400 км. Агульная плошча складае прыкладна 450 тысяч кв.км. Насельніцтва: у Турцыі — звыш 25 млн, у Іране — звыш 14 млн, у Іраку — да 9 млн, у Сірыі — да 5 млн чалавек.

Курдыстан размяшчаецца на высакагорнай мясцовасці Сярэдняга Усходу з багатым лясным масівам, мноствам рэк і ўрадлівымі далінамі. Раслінны свет рэгіёну спрыяе развіццю жывёлагадоўлі. На ўрадлівых глебах Курдыстана растуць садавіна, гародніна і збожжавыя культуры. Курдыстан быў найважнейшым цэнтрам найвялікшай у гісторыі чалавецтва рэвалюцыі — земляробчай рэвалюцыі (11—4 тысячагоддзі да н.э.).

Гл. таксама

Курдыстанскія горы

Літаратура

БЭ ў 18 тамах. Т.9, Мн., 1999, С.49 // Курдыстан
Курдистан // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.). — СПб., 1890—1907.

Спасылкі