(82) Алкмена

(82) Алкмена
(82) Алкмена;
Адкрыццё
Першаадкрывальнік	Роберт Лютэр
Месца выяўлення	Дзюсельдорф
Дата выяўлення	27 лістапада 1864
Эпанім	Алкмена
Альтэрнатыўныя абазначэнні	1952 BB; 1963 OA;; 1973 GO
Катэгорыя	Галоўны пояс астэроідаў
Арбітальныя характарыстыкі
	Эпоха 14 сакавіка 2012 года; JD 2456000.5
Эксцэнтрысітэт (e)	0,2183265
Вялікая паўвось (a)	413,553 млн км; (2,7644289 а.а.)
Перыгелій (q)	323,263 млн км; (2,1608808 а.а.)
Афелій (Q)	503,842 млн км; (3,367977 а.а.)
Перыяд абарачэння (P)	1 678,829 сут (4,596 г)
Сярэдняя арбітальная скорасць	17,698 км/с
Схіленне (i)	2,82946°
Даўгата ўзыходнага вузла (Ω)	25,53198°
Аргумент перыгелія (ω)	111,08897°
Сярэдняя анамалія (M)	338,39976°
Фізічныя характарыстыкі
Дыяметр	60,96 км
Маса	2,4×1017 кг
Шчыльнасць	2,000 г/см³
Паскарэнне свабоднага падзення на паверхні	0,0170 м/с²
2-я касмічная скорасць	0,0322 км/с
Перыяд вярчэння	12,999 гад
Спектральны клас	S(Sq)
Абсалютная зорная велічыня	8,4m
Альбеда	0,2075
Сярэдняя тэмпература паверхні	168 К (−105 °C)

(82) Алкмена — астэроід галоўнага пояса, які належыць да светлага спектральнага класа S. Ён быў адкрыты 27 лістапада 1864 года нямецкім астраномам Робертам Лютэрам у Дзюсельдорфскай абсерваторыі, Германія і названы ў гонар Алкмены, дачкі мікенскага цара Электрыёна і маці Геракла ў старажытнагрэчаскай міфалогіі^[2].

Перыяд вярчэння астэроіда быў вызначаны ў 1984 годзе^[3]. Па выніках аналізу змены крывой бляску, апублікаваным у 1985 годзе, у астэроіда было предположено наяўнасць спадарожніка^[4]. Аднак наступныя назіранні пакуль гэтага не пацвердзілі^[5].

Гл. таксама[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

↑ Asteroid Data Sets (англ.)
↑ Lutz D. Schmadel, International Astronomical Union. Dictionary of Minor Planet Names. — 5-th Edition. — Berlin Heidelberg New-York: Springer-Verlag, 2003. — P. 23. — ISBN 3-540-00238-3.
↑ Harris, A. W.; Young, J. W.; Scaltriti, F.; В. Цапала (1984). "Lightcurves and phase relations of the asteroids 82 Alkmene and 444 Gyptis". Icarus 57: 251-258. http://adsabs.harvard.edu/abs/1984Icar...57..251H.
↑ Cellino, A., Pannunzio, R., В. Цапала, Farinella, P., & Paolicchi, P. (1985). "Do we observe light curves of binary asteroids?". Astronomy and Astrophysics 144: 355-362. http://adsabs.harvard.edu/full/1985A&A...144..355C.
↑ Asteroids with Satellites by Wm. Robert Johnston (нявызн.). Архівавана з першакрыніцы 19 сакавіка 2012. Праверана 30.09.2009.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

[1] Asteroid Data Sets (англ.)

[MinorNames-2] Lutz D. Schmadel, International Astronomical Union. Dictionary of Minor Planet Names. — 5-th Edition. — Berlin Heidelberg New-York: Springer-Verlag, 2003. — P. 23. — ISBN 3-540-00238-3.

[rot1-3] Harris, A. W.; Young, J. W.; Scaltriti, F.; В. Цапала (1984). "Lightcurves and phase relations of the asteroids 82 Alkmene and 444 Gyptis". Icarus 57: 251-258. http://adsabs.harvard.edu/abs/1984Icar...57..251H.

[sat1-4] Cellino, A., Pannunzio, R., В. Цапала, Farinella, P., & Paolicchi, P. (1985). "Do we observe light curves of binary asteroids?". Astronomy and Astrophysics 144: 355-362. http://adsabs.harvard.edu/full/1985A&A...144..355C.

[AsterSat-5] Asteroids with Satellites by Wm. Robert Johnston (нявызн.). Архівавана з першакрыніцы 19 сакавіка 2012. Праверана 30.09.2009.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

Сонечная сістэма ( спіс аб’ектаў)

Сонца
*планеты і карлікавыя планеты:* Меркурый · Венера · Зямля · Марс · Цэрэра · Юпітэр · Сатурн · Уран · Нептун · Плутон · Хаўмеа · Макемаке · Эрыс
іх спадарожнікі/кольцы: Зямлі · Марса · Юпітэра/∅ · Сатурна/∅ · Урана/∅ · Нептуна/∅ · Плутона · Хаўмеа · Эрыды
Малыя целы: метэароіды · астэроіды/іх спадарожнікі (калязямныя · асноўнага пояса · траянцы · кентаўры) · транснептунавыя (ПК · РД) · дамаклоіды · каметы (ВО)