Хокан Магнусан: Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Няма тлумачэння праўкі |
афармленне |
||
Радок 25: | Радок 25: | ||
| суправіцель1перыядпачатак_2 = [[1362]] |
| суправіцель1перыядпачатак_2 = [[1362]] |
||
| суправіцель1перыядканец_2 = [[1363]] |
| суправіцель1перыядканец_2 = [[1363]] |
||
| дата нараджэння = |
| дата нараджэння = |
||
| месца нараджэння = |
| месца нараджэння = |
||
| дата смерці = |
| дата смерці = |
||
| месца смерці = |
| месца смерці = |
||
| род = |
| род = |
||
| бацька = |
| бацька = |
||
| маці = |
| маці = |
||
| муж = |
| муж = |
||
| жонка = |
| жонка = |
||
| дзеці = |
| дзеці = |
||
| аўтограф = |
| аўтограф = |
||
}} |
}} |
||
'''Хокан Ма́гнусан''' ({{lang-no|Hákon Magnússon}}, {{lang-sv|Håkan Magnusson}}; {{Дата нараджэння|||1340}} |
'''Хокан Ма́гнусан''' ({{lang-no|Hákon Magnússon}}, {{lang-sv|Håkan Magnusson}}; {{Дата нараджэння|||1340}} — {{Дата смерці|||1380}}) — [[кароль Швецыі]] (Хокан II) [[1362]]—[[1363]], [[кароль Нарвегіі]] (Хокан) з [[1343]] з дынастыі [[Фолькунгі|Фолькунгаў]], сын [[Магнус II Эрыксан|Магнуса II Эрыксана]], караля Швецыі і Нарвегіі, і [[Бланка Намюрская|Бланкі Намюрскай]], дачкі [[Жан I, граф Намюра|Жана I]], [[граф Намюра|графа Намюра]]. |
||
== Біяграфія == |
== Біяграфія == |
||
У [[1343]] годзе кароль Швецыі Магнус II абвясціў свайго непаўналетняга сына Хокана каралём Нарвегіі. Аднак, аж да [[1355]] года рэальная ўлада ў Нарвегіі заставалася ў руках бацькі. Акрамя таго, у [[1362]] годзе Магнус забяспечыў выбары Хокана каралём Швецыі, падзяліўшы з ім уладу. |
У [[1343]] годзе кароль Швецыі Магнус II абвясціў свайго непаўналетняга сына Хокана каралём Нарвегіі. Аднак, аж да [[1355]] года рэальная ўлада ў Нарвегіі заставалася ў руках бацькі. Акрамя таго, у [[1362]] годзе Магнус забяспечыў выбары Хокана каралём Швецыі, падзяліўшы з ім уладу. |
||
У 1363 годзе Магнус II заключыў дынастычны саюз з дацкім каралём Вальдэмарам Атэрдагам, зладзіўшы шлюб Хокана VI Нарвежскага з 11-гадовай дачкой |
У 1363 годзе Магнус II заключыў дынастычны саюз з дацкім каралём Вальдэмарам Атэрдагам, зладзіўшы шлюб Хокана VI Нарвежскага з 11-гадовай дачкой Вальдэмара, Маргарытай (Маргрэтэ). Гэты шлюб азначаў сабой падначаленне Нарвегіі татальнаму дацкаму ўплыву, з якога пазней пасля «вырасла» Кальмарская унія трох паўночных каралеўстваў. |
||
У тым жа [[1363]] годзе Магнус і Хокан былі выгнаны са Швецыі [[Альбрэхт Мекленбургскі|Альбрэхтам Мекленбургскім]]. Некалькі гадоў Хокан і Магнус вялі барацьбу з Альбрэхтам за Шведскі трон, але яна скончылася безвынікова; пасля паражэння каля Энчэпінга і паланення Магнуса, абодва яны адмовіліся ад прэтэнзій на шведскі прастол<ref>{{ВТ-ЭСБЕ|Энкепинг}}</ref>. |
У тым жа [[1363]] годзе Магнус і Хокан былі выгнаны са Швецыі [[Альбрэхт Мекленбургскі|Альбрэхтам Мекленбургскім]]. Некалькі гадоў Хокан і Магнус вялі барацьбу з Альбрэхтам за Шведскі трон, але яна скончылася безвынікова; пасля паражэння каля Энчэпінга і паланення Магнуса, абодва яны адмовіліся ад прэтэнзій на шведскі прастол<ref>{{ВТ-ЭСБЕ|Энкепинг}}</ref>. |
||
== Шлюб і дзеці == |
== Шлюб і дзеці == |
||
Жонка: '''[[Маргарыта I Дацкая|Маргарэтэ I]]''' (1353—1412) |
Жонка: '''[[Маргарыта I Дацкая|Маргарэтэ I]]''' (1353—1412) — [[каралева Даніі]] з 1387. Дзеці: |
||
* '''[[Олаф Хокансан|Олаф]]''' (1370—1387), кароль Даніі з 1376, кароль Нарвегіі з 1380 |
* '''[[Олаф Хокансан|Олаф]]''' (1370—1387), кароль Даніі з 1376, кароль Нарвегіі з 1380 |
||
{{Зноскі}} |
{{Зноскі}} |
||
{{Каралі Нарвегіі}} |
{{Каралі Нарвегіі}} |
||
{{Wikidata/Ancestors}} |
|||
{{Бібліяінфармацыя}} |
|||
[[Катэгорыя:Дынастыя Фолькунгаў]] |
[[Катэгорыя:Дынастыя Фолькунгаў]] |
||
[[Катэгорыя:Каралі нарвежскія]] |
[[Катэгорыя:Каралі нарвежскія]] |
Версія ад 21:24, 14 снежня 2020
Хокан Магнусан | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
нарв.: Hákon Magnússon шведск.: Håkan Magnusson | |||||||
| |||||||
|
|||||||
Рэгент | Магнус VII Эрыксан (1343 — 1355) | ||||||
Папярэднік | Магнус VII Эрыксан | ||||||
Пераемнік | Олаф IV Хокансан | ||||||
|
|||||||
Сумесна з | Магнус II Эрыксан (1362 — 1363) | ||||||
Папярэднік | Магнус II Эрыксан | ||||||
Пераемнік | Альбрэхт Мекленбургскі | ||||||
|
|||||||
Нараджэнне |
жнівень 1340[1] |
||||||
Смерць |
11 верасня 1380[1] (40 гадоў) ці 1 мая 1380[2] (39 гадоў) |
||||||
Месца пахавання | |||||||
Род | Фолькунгі | ||||||
Бацька | Магнус Эрыксан | ||||||
Маці | Бланка Намюрская | ||||||
Жонка | Маргарыта I Дацкая[3] | ||||||
Дзеці | Олаф Хокансан | ||||||
Веравызнанне | хрысціянства | ||||||
Дзейнасць | манарх | ||||||
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Хокан Ма́гнусан (нарв.: Hákon Magnússon, шведск.: Håkan Magnusson; 1340 — 1380) — кароль Швецыі (Хокан II) 1362—1363, кароль Нарвегіі (Хокан) з 1343 з дынастыі Фолькунгаў, сын Магнуса II Эрыксана, караля Швецыі і Нарвегіі, і Бланкі Намюрскай, дачкі Жана I, графа Намюра.
Біяграфія
У 1343 годзе кароль Швецыі Магнус II абвясціў свайго непаўналетняга сына Хокана каралём Нарвегіі. Аднак, аж да 1355 года рэальная ўлада ў Нарвегіі заставалася ў руках бацькі. Акрамя таго, у 1362 годзе Магнус забяспечыў выбары Хокана каралём Швецыі, падзяліўшы з ім уладу.
У 1363 годзе Магнус II заключыў дынастычны саюз з дацкім каралём Вальдэмарам Атэрдагам, зладзіўшы шлюб Хокана VI Нарвежскага з 11-гадовай дачкой Вальдэмара, Маргарытай (Маргрэтэ). Гэты шлюб азначаў сабой падначаленне Нарвегіі татальнаму дацкаму ўплыву, з якога пазней пасля «вырасла» Кальмарская унія трох паўночных каралеўстваў.
У тым жа 1363 годзе Магнус і Хокан былі выгнаны са Швецыі Альбрэхтам Мекленбургскім. Некалькі гадоў Хокан і Магнус вялі барацьбу з Альбрэхтам за Шведскі трон, але яна скончылася безвынікова; пасля паражэння каля Энчэпінга і паланення Магнуса, абодва яны адмовіліся ад прэтэнзій на шведскі прастол[4].
Шлюб і дзеці
Жонка: Маргарэтэ I (1353—1412) — каралева Даніі з 1387. Дзеці:
- Олаф (1370—1387), кароль Даніі з 1376, кароль Нарвегіі з 1380
Зноскі
- ↑ а б http://genealogy.euweb.cz/scand/sweden4.html#H6
- ↑ Find a Grave — 1996. Праверана 30 жніўня 2019.
- ↑ (unspecified title) Праверана 7 жніўня 2020.
- ↑ Энкепинг // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.). — СПб., 1890—1907.