Адам Сямёнавіч Славінскі

Адам Сямёнавіч Славінскі
Член Сакратарыята ЦК КП(б) Беларусі 12 чэрвеня 1930 — 1930
Адказны сакратар Мінскага акруговага камітэта КП(б)Б 1928 — 1930
Папярэднік	Міхаіл Акулік
Пераемнік	пасада скасаваная
Старшыня Мінскага гарадскога выканаўчага камітэта сакавік 1924 — жнівень 1924
Кіраўнік урада	Язэп Адамовіч
Папярэднік	Сяргей Карп
Пераемнік	Сцяпан Яцкевіч
2-і Наркам земляробства БССР 19 верасня 1920 — 19 сакавіка 1924
Кіраўнік урада	Аляксандр Чарвякоў
Папярэднік	Усевалад Ігнатоўскі
Пераемнік	Стэфан Гельтман
Нараджэнне	11 верасня 1885(1885-09-11) Панінка, Наваград-Валынскі павет[d], Валынская губерня, Расійская імперыя
Смерць	3 лістапада 1937(1937-11-03) (52 гады)
Дзейнасць	палітык
Узнагароды

Ада́м Сямё́навіч Славі́нскі (сапр. Качаро́ўскі) (11 верасня 1885, Панінка, Наваград-Валынскага павета Валынскай губерні — 3 лістапада 1937) — удзельнік рэвалюцыйнага руху ў Польшчы, Расіі і Беларусі, партыйны і дзяржаўны дзеяч БССР. З 1907 г. член Варшаўскай арганізацыі СДКПіЛ.

Біяграфія

Нарадзіўся 11 верасня 1885 года ў Панінцы Наваград-Валынскага павета Валынскай губерні (цяпер — Палонскі раён Хмяльніцкай вобласці Украіны). У 1907 і 1909 гг. быў арыштаваны.

З 1912 года — ў Санкт-Пецярбургу, дзе ў час Лютаўскай рэвалюцыі 1917 года ўзначальваў чырвонагвардзейскі атрад, потым Чырвоную гвардыю Маскоўска-Застаўскага раёна Петраграда.

Удзельнік Кастрычніцкай рэвалюцыі 1917 г. у Петраградзе.

Са студзеня 1918 года — ў Мінску, старшыня бюро Мінскай групы СДКПіЛ.

У час нямецкай акупацыі Беларусі член Мінскага падпольнага райкома РКП(б), са жніўня 1918 г. член краявога камітэта камуністычных арганізацый Беларусі і Літвы.

Са снежня 1918 г. начальнік Мінскай гарадской міліцыі, загадчык Мінскага губернскага аддзела ўпраўлення ўнутраных спраў, член Мінскага губернскага ВРК.

З лютага 1919 г. камісар 52-й (Заходняй) стралковай дывізіі.

У пачатку 1920 г. арганізатар партызанскага руху ў Мінскай губерні, з мая 1920 г. начальнік палітаддзела 57-й стралковай дывізіі, у ліпені — жніўня 1920 г. старшыня Гродзенскага ВРК.

З 1920 г. наркам земляробства БССР, у 1924—1928 гг. прадстаўнік КПЗБ пры ЦК КП(б)Б, узначальваў Бюро дапамогі Кампартыі Заходняй Беларусі пры ЦК КП(б)Б.

У 1928—1930 гг. адказны сакратар Мінскага акруговага і гарадскога камітэтаў КП(б)Б, адначасова старшыня МОПРа БССР.

У 1934—1937 гг. начальнік палітаддзела Маскоўска-Беларуска-Балтыйскай чыгункі.

Член ЦБ КП(б)Б у 1920—1924 гг., член ЦК КП(б)Б у 1925—1932 гг., член ЦК КПЗБ у 1926—1935 гг., член ЦК КПП з 1930 г., член ЦВК СССР у 1925—1929 гг., член ЦВК БССР у 1920—1931 гг., член Прэзідыума ЦВК БССР у 1922—1924 гг.

9 ліпеня 1937 года арыштаваны, расстраляны 3 лістапада 1937 года. Рэабілітаваны ў 1955 годзе.

Ушанаванне памяці

У яго гонар названы вуліцы Мінска і Гродна.

Літаратура

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.14: Рэле — Слаявіна / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2002. — Т. 14. — 512 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0238-5 (Т. 14).