Адам Сямёнавіч Славінскі

З пляцоўкі Вікіпедыя
Jump to navigation Jump to search
Адам Сямёнавіч Славінскі
 
Дзейнасць: палітык
Нараджэнне: 1 верасня 1885(1885-09-01)
Смерць: 1937
 
Узнагароды:
ордэн Чырвонага Сцяга
іншыя значэнні У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Славінскі.
іншыя значэнні У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Качароўскі.

Ада́м Сямё́навіч Славі́нскі (сапр. Качаро́ўскі) (11 верасня 1885, Панінка, Наваград-Валынскага павета Валынскай губерні — 3 лістапада 1937[1]) — удзельнік рэвалюцыйнага руху ў Польшчы, Расіі і Беларусі, партыйны і дзяржаўны дзеяч БССР. З 1907 г. член Варшаўскай арганізацыі СДКПіЛ.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся 11 верасня 1885 года ў Панінцы Наваград-Валынскага павета Валынскай губерні (цяпер — Палонскі раён Хмяльніцкай вобласці Украіны). У 1907 і 1909 гг. быў арыштаваны.

З 1912 года — ў Санкт-Пецярбургу, дзе ў час Лютаўскай рэвалюцыі 1917 года ўзначальваў чырвонагвардзейскі атрад, потым Чырвоную гвардыю Маскоўска-Застаўскага раёна Петраграда.

Удзельнік Кастрычніцкай рэвалюцыі 1917 г. у Петраградзе.

Са студзеня 1918 года — ў Мінску, старшыня бюро Мінскай групы СДКПіЛ.

У час нямецкай акупацыі Беларусі член Мінскага падпольнага райкома РКП(б), са жніўня 1918 г. член краявога камітэта камуністычных арганізацый Беларусі і Літвы.

Са снежня 1918 г. начальнік Мінскай гарадской міліцыі, загадчык Мінскага губернскага аддзела ўпраўлення ўнутраных спраў, член Мінскага губернскага ВРК.

З лютага 1919 г. камісар 52-й (Заходняй) стралковай дывізіі.

У пачатку 1920 г. арганізатар партызанскага руху ў Мінскай губерні, з мая 1920 г. начальнік палітаддзела 57-й стралковай дывізіі, у ліпені — жніўня 1920 г. старшыня Гродзенскага ВРК.

З 1921 г. наркам земляробства БССР, у 1924—1928 гг. прадстаўнік КПЗБ пры ЦК КП(б)Б, узначальваў Бюро дапамогі Кампартыі Заходняй Беларусі пры ЦК КП(б)Б.

У 1928—1930 гг. сакратар Мінскага акруговага і гарадскога камітэтаў КП(б)Б, адначасова старшыня МОПРа БССР.

У 1934—1937 гг. начальнік палітаддзела Маскоўска-Беларуска-Балтыйскай чыгункі.

Член ЦБ КП(б)Б у 1920—1924 гг., член ЦК КП(б)Б у 1925—1932 гг., член ЦК КПЗБ у 1926—1935 гг., член ЦК КПП з 1930 г., член ЦВК СССР у 1925—1929 гг., член ЦВК БССР у 1920—1931 гг., член Прэзідыума ЦВК БССР у 1922—1924 гг.

9 ліпеня 1937 года арыштаваны, расстраляны 3 лістапада 1937 года[2]. Рэабілітаваны ў 1955 годзе.

Ушанаванне памяці[правіць | правіць зыходнік]

У яго гонар названы вуліцы Мінска [1] і Гродна.[3]

Зноскі

  1. ↑ 1,0 1,1 Сайт Адміністрацыі Першамайскага раёна горада Мінска
  2. ↑ Славинский (Кочаровский) Адам Семёнович (руск.) . Справочник по истории Коммунистической партии и Советского Союза 1898 - 1991.
  3. ↑ Гродзенская праўда. NEW PROJECT «Імя тваёй вуліцы». вуліца Славінскага

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.14: Рэле — Слаявіна / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2002. — Т. 14. — 512 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0238-5 (Т. 14).
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Адам_Сямёнавіч_Славінскі&oldid=3394703"