Антон Канстанцінавіч Пуціла

Антон Пуціла
Антон Пуціла
Агульная інфармацыя
Поўнае імя	Антон Канстанцінавіч Пуціла
Мянушка	Пуця
Нарадзіўся	23 чэрвеня 1987 (35 гадоў); Орша, Віцебская вобласць, БССР, СССР;
Грамадзянства	Беларусь
Рост	180 см
Вага	74 кг
Пазіцыя	паўабаронца
Інфармацыя пра клуб
Клуб	Дынама (Мінск)
Нумар	14
Клубная кар’ера
Нацыянальная зборная
	↑ Колькасць гульняў і галоў за прафесійны клуб лічыцца толькі для розных ліг нацыянальных чэмпіянатаў, адкарэктавана станам на 21 снежня 2021. ; ↑ Колькасць гульняў і галоў за нацыянальную зборную ў афіцыйных матчах, адкарэктавана станам на 29 сакавіка 2019 ;

Анто́н Канстанці́навіч Пуці́ла (нар. 23 чэрвеня 1987, Орша, БССР) — беларускі футбаліст, паўабаронца мінскага «Дынама» і былы ігрок нацыянальнай зборнай Беларусі.

Клубная кар’ера[правіць | правіць зыходнік]

Выхаванец аршанскай ДЮСШ, мінскага РВАР. Прафесійную кар’еру пачаў у мінскім «Дынама» ў 2004 годзе: выступаў за дубль і дэбютаваў у Вышэйшай лізе. У 2005 годзе па ходу сезона ўвайшоў у асноўны склад каманды.

«Гамбург»[правіць | правіць зыходнік]

У лістападзе-снежні 2007 года Пуціла тры тыдні знаходзіўся на праглядзе ў «Гамбургу», трэніраваўся і ўдзельнічаў у спарынгах з аматарскай і другой камандай клуба, а з асновай правёў некалькі трэніровак. У выніку было вырашана, што Антон будзе выступаць за нямецкі клуб на правах арэнды да канца 2008 года з правам выкупу^[1]. Дэбют за «Гамбург» у Бундэслізе адбыўся 10 студзеня 2008 года ў хатнім матчы супраць «Бохума», дзе Антон выйшаў на замену на 81-й хвіліне. За год у чэмпіянаце Германіі ён выходзіў на поле ўсяго 3 разы. Да заканчэння тэрміну арэнды ў «Гамбургу», дзе на Пуцілу больш не разлічвалі, у лістападзе ён пабываў на праглядзе ў маскоўскім «Лакаматыве», але да канкрэтных прапаноў справа не дайшла. У міжсезонне Антон вярнуўся назад у «Дынама», якому належаў па кантракце яшчэ на працягу 2 гадоў.

«Дынама»[правіць | правіць зыходнік]

Пасля вяртання з арэнды стаў адным з лідараў дынамаўцаў. У якасці трывалага іграка асновы дапамог мінскаму клубу заваяваць срэбраныя медалі чэмпіянату 2009.

У чэрвені 2010 года прадметную цікавасць да іграка стаў праяўляць нямецкі «Фрайбург»^[2]. З-за магчымага пераходу здарыўся канфлікт з кіраўніцтвам «Дынама», якое дамаўлялася з нямецкім клубам аб умовах пераходу. У выніку, Антон разам з таварышам па камандзе Сяргеем Кісляком на некаторы час быў адпраўлены ў дубль, прапусціў некаторыя матчы дынамаўцаў у Лізе Еўропы. Неўзабаве вярнуўся ў асноўную каманду, а 5 жніўня 2010 года стаў героем матча супраць «Макабі», калі забіў два галы і адзначыўся галявой перадачай, што дазволіла мінчанам прайсці ў наступны раўнд Лігі Еўропы^[3].

«Фрайбург»[правіць | правіць зыходнік]

У жніўні 2010 года Пуціла перайшоў у «Фрайбург», за які ў дэбютным сезоне 2010/11 у чэмпіянаце правёў 25 матчаў і вызначыўся двума галявымі перадачамі. У сезоне 2011/12 згуляў у 19 матчах каманды і аддаў адну галявую перадачу. У пачатку сезона 2012/13 адмовіўся падаўжаць кантракт з клубам, у выніку амаль не гуляў да 17 лютага 2013 года, калі скасаваў кантракт па ўзаемнай згодзе бакоў.

«Волга»[правіць | правіць зыходнік]

19 лютага 2013 года падпісаў кантракт з ніжагародскай «Волгай» (да канца чэрвеня ^[4] з опцыяй далейшага падаўжэння)^[5]^[6]. 24 жніўня 2013 года забіў пераможны гол у браму «Церака», адзін з лепшых у чэмпіянаце Расіі 2013/14^[7]^[8].

Пасля вылету «Волгі» з расійскай Прэм’ер-лігі ў маі 2014 года разарваў кантракт з ніжагародскім клубам^[9]. Улетку 2014 года падтрымліваў форму разам з «Мінскам»^[10], чакаючы прапаноў ад іншых клубаў.

«Тарпеда»[правіць | правіць зыходнік]

1 верасня 2014 года падпісаў кантракт з маскоўскім «Тарпеда»^[11], якое вярнулася ў Прэм’ер-Лігу. У «Тарпеда» стаў трывалым іграком асновы. Са снежня 2014 года па сакавік 2015 года не гуляў з-за траўмы, пазней вярнуўся ў асноўны склад, аднак не здолеў выратаваць маскоўскі клуб ад вылету з элітнага дывізіёна. У чэрвені 2015 года стала вядома, што Пуціла можа пакінуць «Тарпеда»^[12]. Ужо неўзабаве трэніраваўся з футбольным клубам «Мінск»^[13].

«Газіянтэпспор»[правіць | правіць зыходнік]

14 ліпеня 2015 года Пуціла падпісаў двухгадовы кантракт з турэцкім «Газіянтэпспорам»^[14]. Спачатку трывала гуляў у аснове турэцкай каманды, аднак у пачатку 2017 года новым галоўным трэнерам «Газіянтэпспора» стаў Бюлент Уйгун, які не разлічваў на Пуцілу. У выніку, у лютым 2017 года Пуціла быў выключаны з заяўкі на чэмпіянат Турцыі, і неўзабаве кантракт паўабаронцы з клубам па пагадненні бакоў быў разарваны^[15].

«Анкарагюджу»[правіць | правіць зыходнік]

Улетку 2017 года падтрымліваў форму разам з мінскім «Тарпеда». У жніўні 2017 года стала вядома, што Пуціла працягне кар’еру ў клубе другога дывізіёна Турцыі «Анкарагюджу»^[16]. Па выніках сезона 2017/18 дапамог «Анкарагюджу» вярнуцца ў Суперлігу. У маі 2018 года паведамлялася, што Пуціла можа перайсці ў турэцкія клубы «Алтай» і «Эрзурумспор», аднак у выніку ён падпісаў новы двухгадовы кантракт са сталічным клубам^[17]. У снежні 2018 года пакінуў «Анкарагюджу»^[18].

«Алтай»[правіць | правіць зыходнік]

У студзені 2019 года падпісаў кантракт на 1,5 гады з клубам «Алтай» з Ізміра^[19]. Трывала гуляў асноўным складзе каманды, у чэрвені 2020 года падоўжыў кантракт з «Алтаем»^[20]. У сезоне 2020/21 стаў радзей з’яўляцца на полі. У студзені 2021 года разарваў пагадненне з турэцкім клубам^[21].

Вяртанне ў «Дынама»[правіць | правіць зыходнік]

У студзені 2021 года вярнуўся ў мінскае «Дынама»^[22]. З цягам часу замацаваўся ў стартавым складзе і стаў адным з асноўных ігракоў каманды. У снежні 2021 года падоўжыў кантракт з дынамаўцамі^[23].

Міжнародная кар’ера[правіць | правіць зыходнік]

Удзельнік моладзевага чэмпіянату Еўропы 2009 у Швецыі.

У нацыянальнай зборнай Беларусі дэбютаваў 4 лютага 2008 года на XVI міжнародным турніры нацыянальных зборных на Мальце ў матчы са зборнай Арменіі (1:2). Першы мяч забіў у браму зборнай Арменіі ў таварыскім матчы 3 сакавіка 2010 года ў турэцкай Антальі (3:1). 27 мая 2010 года ў таварыскім матчы ў аўстрыйскім Філаху з Гандурасам (2:2) двойчы паразіў браму саперніка.

З 2015 года перастаў выклікацца ў зборную галоўным трэнерам Аляксандрам Хацкевічам. У кастрычніку 2018 года пасля трохгадовага перапынку зноў быў запрошаны ў склад нацыянальнай каманды, ужо пад кіраўніцтва Ігара Крывушэнкі.

Палітычныя погляды[правіць | правіць зыходнік]

Падпісаў адкрыты ліст спартыўных дзеячаў краіны, якія выступаюць за дзеючую ўладу Беларусі пасля жорсткіх падаўленняў народных пратэстаў у 2020 годзе^[24]^[25].

Дасягненні[правіць | правіць зыходнік]

01 Чэмпіён Беларусі: 2004
02 Срэбраны прызёр чэмпіянату Беларусі (3): 2005, 2006, 2009
03 Бронзавы прызёр чэмпіянату Беларусі: 2021
У спісе 22 найлепшых футбалістаў чэмпіянату Беларусі: 2021

Зноскі

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Антон Канстанцінавіч Пуціла

[club-1] Колькасць гульняў і галоў за прафесійны клуб лічыцца толькі для розных ліг нацыянальных чэмпіянатаў, адкарэктавана станам на 21 снежня 2021.

[national-2] Колькасць гульняў і галоў за нацыянальную зборную ў афіцыйных матчах, адкарэктавана станам на 29 сакавіка 2019

[3] «Динамо» подтвердило, что Путило будет выступать за «Гамбург» на правах аренды

[4] Антон Путило переходит во «Фрайбург»

[5] Минское «Динамо» благодаря двум голам и пасу Антона Путило выиграло 3:1 у «Маккаби» и вышло в следующий раунд(недаступная спасылка)

[6] ЧМ-2014. Наша надежда. Антон Путило: время забивать

[7] Путило — в «Волге»

[8] Антон Путило: Сделал правильный выбор

[9] Волга НН 1-0 Терек (Гол Путило)

[10] Шедевр от Антона Путило!

[11] Антон Путило расторг контракт с «Волгой»

[12] Путило тренируется с «Минском»

[13] «Торпедо» подтвердило переходы Путило, Билялетдинова и Угу Виейра

[14] В контракте Путило значится пункт о досрочном расторжении соглашения в одностороннем порядке в случае вылета «Торпедо» из премьер-лиги

[15] Путило и Тигорев тренируются с «Минском»

[16] «Газиантепспор» официально подтвердил подписание Антона Путило (ФОТО)

[17] Антон Путило расторг контракт с «Газиантепспором» и получил статус свободного агента

[18] Антон Путило продолжит карьеру в турецком «Анкарагюджю»

[19] Антон Путило подписал двухлетний контракт с «Анкарагюджю»

[20] Антон Путило покинул «Анкарагюджю»

[21] Антон Путило стал игроком "Алтая"

[22] Белорусский хавбек Антон Путило продлил контракт с Алтаем до 2022 года

[23] Минское "Динамо" объявило о подписании Антона Путило

[24] Антон Путило покинул "Алтай"

[25] Путило продлил контракт с минским "Динамо"

[26] Стало известно, кто подписал открытое письмо спортсменов, выступающих за власть (руск.)(недаступная спасылка) (24 лістапада 2020). Архівавана з першакрыніцы 24 лістапада 2020. Праверана 24 лістапада 2020.

[27] Подписи (нявызн.). Праверана 8 снежня 2020.

[* 1]

[* 2]

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

[23]

[24]

[25]