Дэметра

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Дэметра
стар.-грэч.: Δημήτηρ
Статуя Дэметры, музей Піа-Клеменціна
Статуя Дэметры, музей Піа-Клеменціна
Міфалогія старажытнагрэчаская рэлігія[d][2] і старажытнагрэчаская міфалогія[2]
Сфера ўплыву глеба, фертыльнасць[d] і сельская гаспадарка[2]
Пол жанчына[2]
Бацька Кронас[1][2]
Маці Рэя[1][2]
Браты і сёстры Гестыя, Аід, Зеўс[1], Пасейдон і Гера
Дзеці Персефона[3], Плутас[2][4], Amphitheus I[d], Калігенія[d], Arion[d], Despoina[d], Philomelus[d][2], Eubuleus[d], Chrysothemis[d], Dmia[d] і Геката
У іншых культурах Цэрэра
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Дэметра (грэч. Δημήτηρ, таксама грэч. Δηώ) — у старажытнагрэчаскай міфалогіі багіня ўрадлівасці і земляробства. Без яе сілы нічога не расло бы на зямлі. Дэметра — другая дачка Кронаса і Рэі і маці Персефоны, жонкі Аіда. У рымскай міфалогіі аналагам Дэметры была Цэрэра, багіня ўрадлівай нівы. У позняй антычнасці культ Дэметры змешваецца з культам Кібелы. Дэметру бачылі ў сузор’і Дзевы.

Менавіта Дэметра навучыла людзей земляробству. Яна дала Трыпталему насенне пшаніцы, і ён першы ўзараў і засеяў поле. Затым, па наказе Дэметры Трыпталем абляцеў усе краіны міру на запрэжанай крылатымі змеямі калясніцы, і ўсюды вучыў людзей земляробству.

Зноскі

  1. а б в Любкер Ф. Δημήτηρ // Реальный словарь классических древностей по Любкеру / под ред. Ф. Ф. Зелинский, А. И. Георгиевский, М. С. Куторга и др. — СПб.: Общество классической филологии и педагогики, 1885. — С. 381–382.
  2. а б в г д е ё ж Encyclopedia of Ancient Deities — 1 — Jefferson: McFarland & Company, 2000. — P. 146. — 597 p. — ISBN 0-7864-0317-9
  3. Любкер Ф. Περσεφόνη // Реальный словарь классических древностей по Любкеру / под ред. Ф. Ф. Зелинский, А. И. Георгиевский, М. С. Куторга и др. — СПб.: Общество классической филологии и педагогики, 1885. — С. 1011–1012.
  4. Любкер Ф. Plutus // Реальный словарь классических древностей по Любкеру / под ред. Ф. Ф. Зелинский, А. И. Георгиевский, М. С. Куторга и др. — СПб.: Общество классической филологии и педагогики, 1885. — С. 1064.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]