Перайсці да зместу

Максім Дзмітрыевіч Плотнікаў

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
(Пасля перасылкі з Максім Плотнікаў)
У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Плотнікаў.
Футбол
Максім Плотнікаў
Агульная інфармацыя
Поўнае імя Максім Дзмітрыевіч Плотнікаў
Нарадзіўся 28 студзеня 1998(1998-01-28)[1][2] (26 гадоў)
Грамадзянства  Беларусь
Рост 187 см
Вага 82 кг[4]
Пазіцыя брамнік
Інфармацыя пра клуб
Клуб Беларусь Тарпеда-БелАЗ
Нумар 49
Клубная кар’ера[* 1]
2015—2021 Беларусь Дынама (Мінск) 37 (-36)
2017—2018 →  Беларусь Прамень (Мінск) 24 (-19)
2018 →  Беларусь Тарпеда-БелАЗ (Жодзіна) 4 (-3)
2022 Беларусь Шахцёр (Салігорск) 12 (-9)
2023 Казахстан Каспій (Актау) 20 (-33)
2024 Беларусь Арсенал (Дзяржынск) 3 (-4)
2024— Беларусь Тарпеда-БелАЗ (Жодзіна)
Нацыянальная зборная[* 2]
2013—2015 Беларусь Беларусь (да 17) 5 (-7)
2018—2020 Беларусь Беларусь (да 21) 4 (-8)
2019— Беларусь Беларусь 6 (-5)
  1. ↑ Колькасць гульняў і галоў за прафесійны клуб лічыцца толькі для розных ліг нацыянальных чэмпіянатаў, адкарэктавана станам на 5 жніўня 2024.
  2. ↑ Колькасць гульняў і галоў за нацыянальную зборную ў афіцыйных матчах, адкарэктавана станам на 15 верасня 2023

Максім Плотнікаў (нар. 28 студзеня 1998, Пінск) — беларускі футбаліст, брамнік жодзінскага «Тарпеда-БелАЗ» і нацыянальнай зборнай Беларусі.

Клубная кар’ера

[правіць | правіць зыходнік]

Выхаванец пінскай СДЮШАР-3, у юнацкім узросце далучыўся да мінскага «Дынама». З 2015 года пачаў выступаць за дубль мінчан і неўзабаве замацаваўся ў складзе каманды.

9 ліпеня 2017 года дэбютаваў у асноўнай камандзе мінчан, правёўшы ўсе 90 хвілін у матчы Кубка Беларусі супраць «Чысці» (4:0), дзе «Дынама» было прадстаўлена ў асноўным маладымі ігракамі. Неўзабаве быў аддадзены ў арэнду ў першалігавы «Прамень»[5]. У «Промні» стаў асноўным брамнікам і па выніках сезона дапамог камандзе выйсці ў Вышэйшую лігу, быў прызнаны найлепшым брамнікам Першай лігі.

У студзені 2018 года пасля вяртання з арэнды трэніраваўся з асноўнай камандай «Дынама», аднак пасля падпісання дынамаўцамі Андрэя Гарбунова зноў далучыўся да «Промня», і неўзабаве арэнда была падоўжана яшчэ на адзін сезон[6]. Пачынаў сезон 2018 у дублі «Промня», у Вышэйшай лізе дэбютаваў 28 красавіка 2018 года ў матчы супраць магілёўскага «Дняпра» (2:0), дзе дапамог сталічнай камандзе здабыць першую ў гісторыі перамогу ў элітным дывізіёне.

У ліпені 2018 года пасля прагляду на правах арэнды далучыўся да «Тарпеда-БелАЗ»[7]. У жодзінскім клубе стаў другім брамнікам пасля Уладзіміра Бушмы.

У снежні 2018 года вярнуўся з арэнды ў «Дынама»[8]. Застаўся ў камандзе на сезон 2019, здолеў выйграць канкурэнцыю ў Сяргея Ігнатовіча і стаць асноўным брамнікам мінчан. У ліпені 2020 года падоўжыў кантракт з клубам[9]. З лета 2020 года стаў радзей з’яўляцца ў складзе з-за траўм, у 2021 годзе ўвогуле не выхадзіў на поле, толькі часам заставаўся на лаўцы запасных. У снежні 2021 года па заканчэнні кантракта пакінуў «Дынама»[10].

Са студзеня 2022 года знаходзіўся на праглядзе ў салігорскім «Шахцёры» і ў лютым падпісаў кантракт з клубам[11]. Пачынаў сезон асноўным брамнікам, з верасня саступіў месца на поле Сяргею Чэрніку. У студзені 2023 года па пагадненні бакоў разарваў кантракт з «Шахцёрам»[12].

У лютым 2023 года стаў іграком казахстанскага «Каспія»[13]. Быў асноўным брамнікам каманды. У кастрычніку 2023 года атрымаў пералом нагі[14] і выбыў на працяглы тэрмін.

У сакавіку 2024 года перайшоў у дзяржынскі «Арсенал»[15], дзе пасля аднаўлення ад траўмы стаў выхадзіць на поле. У ліпені 2024 года пакінуў «Арсенал»[16] і неўзабаве падпісаў кантракт з жодзінскім «Тарпеда-БелАЗ»[17].

Міжнародная кар’ера

[правіць | правіць зыходнік]

У 2013—2015 гадах выступаў за юнацкую зборную Беларусі (да 17 гадоў) у кваліфікацыі чэмпіянату Еўропы. У 2015—2016 гадах прыцягваўся да юніёрскай зборнай Беларусі (да 19 гадоў), аднак у кваліфікацыйных матчах чэмпіянату Еўропы заставаўся на лаўцы запасных.

8 чэрвеня 2018 года дэбютаваў у моладзевай зборнай Беларусі, адгуляўшы ўсе 90 хвілін у таварыскім матчы супраць Албаніі (1:1). Быў другім брамнікам моладзевай зборнай пасля Паўла Паўлючэнкі, хоць шмат адсутнічаў з-за траўм.

9 верасня 2019 года дэбютаваў у нацыянальнай зборнай Беларусі, адгуляўшы ўсе 90 хвілін у таварыскім матчы супраць Уэльса (0:1).

Дасягненні

[правіць | правіць зыходнік]

Статыстыка выступленняў

[правіць | правіць зыходнік]
Сезон Дывізіён Клуб Матчы Галы
2015 дубль Дынама 13 −13
2016 дубль Дынама 22 −15
2017 (2) дубль Дынама 11 −10
2017 (2) Д2 Прамень 16 −7
2018 (1) Д1 Прамень 8 −12
2018 (2) Д1 Тарпеда-БелАЗ 4 −3
2019 Д1 Дынама 23 −25
2020 Д1 Дынама 14 −11
2021 дубль Дынама 8 −4
2022 Д1 Шахцёр 12 −9
2023 Д1 Каспій 20 −33
2024 (1) Д1 Арсенал 3 −4

Крыніцы

[правіць | правіць зыходнік]
  1. ↑ https://team.abff.by/players/381
  2. ↑ http://dinamo-minsk.by/be/komanda/igrok/~show/plotnikov
  3. ↑ https://www.fcshakhter.by/player.asp?id=Maksim-Plotnikov-372&season=2022MEN
  4. ↑ https://www.pressball.by/footballstat/maksim_plotnikov/
  5. ↑ Трансферныя навіны. (недаступная спасылка). Афіцыйны сайт мінскага «Дынама».
  6. ↑ Максiм Плотнiкаў адпраўляецца ў арэнду. (недаступная спасылка). Афіцыйны сайт мінскага «Дынама» (30 студзеня 2018). Архівавана з першакрыніцы 17 мая 2018.
  7. ↑ "Торпедо-БелАЗ" арендовало у минского "Динамо" Плотникова (руск.). football.by (21 ліпеня 2018). Праверана 2 лютага 2023.
  8. ↑ Карпович, Салугин, Олехнович и Плотников покинули "Торпедо-БелАЗ" (руск.). football.by (5 снежня 2018). Праверана 2 лютага 2023.
  9. ↑ Максим Плотников продлил контракт с минским "Динамо" (руск.). football.by (14 ліпеня 2020). Праверана 2 лютага 2023.
  10. ↑ Риос, Плотников, Динга и еще три игрока покинули минское "Динамо" (руск.). football.by (30 снежня 2021). Праверана 2 лютага 2023.
  11. ↑ Максим Плотников стал игроком "Шахтера" (руск.). football.by (1 лютага 2022). Праверана 2 лютага 2023.
  12. ↑ Максим Плотников расторг контракт с "Шахтером" из-за долгов по зарплате (руск.). football.by (27 студзеня 2023). Праверана 31 студзеня 2023.
  13. ↑ Плотников и Бугулов заключили контракты с "Каспием". К этому близок и Подстрелов (руск.). football.by (2 лютага 2023). Праверана 2 лютага 2023.
  14. ↑ Максим Плотников после трехчасовой операции: "Моя следующая цель — как можно скорее вернуться на поле и порадовать вас своей игрой" (руск.). football.by (6 кастрычніка 2023). Праверана 29 сакавіка 2024.
  15. ↑ Максим Плотников подписал контракт с дзержинским "Арсеналом" (руск.). football.by (28 сакавіка 2024). Праверана 29 сакавіка 2024.
  16. ↑ Плотников покинул "Арсенал" (руск.). football.by (5 ліпеня 2024). Праверана 5 жніўня 2024.
  17. ↑ Максим Плотников вернулся в "Торпедо-БелАЗ" (руск.). football.by (23 ліпеня 2024). Праверана 5 жніўня 2024.
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Максім_Дзмітрыевіч_Плотнікаў&oldid=4816096"