Унутранае Японскае мора

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Выгляд Унутранага Японскага мора

Унутранае Японскае мора (яп.: 瀬戸内海 — Сэто-Найкай) — мора ў складзе Ціхага акіяна сістэмы марскіх басейнаў і праліваў паміж астравамі Хонсю, Кюсю і Сікоку. Уключае ў сябе моры Харыма, Бінга, Хіуці, Іі, Суо.

Злучаецца з Ціхім акіянам на ўсходзе — пралівамі Кіі і Нарута, на паўднёвым захадзе — Хаясуі і Бунго; з Японскім морам — пралівам Сіманасэкі.

Даўжыня 445 км, шырыня да 55 км, пераважныя глыбіні 20-60 м (найбольшая 241 м). Сярэдняя тэмпература вады на паверхні ў лютым каля 16°С, у жніўні каля 27°С. Салёнасць 30-34 . Дно высцілаюць глеістыя пяскі з украпваннем валуноў і галькі. У моры амаль 1000 астравоў і астраўкоў, найболей буйны востраў — Авадзі. Праз мора праходзяць важныя транспартныя шляхі Японіі. Берагі моцна парэзаныя.

Найбольш важны ўнутраны водны шлях Японіі. Галоўныя парты: Кобэ, Осака, Модзі, Сіманасэкі, Курэ (ваенна-марская база). Курорт у г. Бэпу. З даўніх часоў Унутранае мора і яго ўзбярэжжа гулялі важную транспартную ролю. Хуткі рост прамысловасці і насельніцтва зрабілі рэгіён Унутранага Японскага мора адным з найболей важных індустрыяльных раёнаў Японіі. Аднак з прычыны гэтага рэгіёну прыходзіцца сутыкацца з сур’ёзнымі экалагічнымі праблемамі. 16 марта 1934 г. утвораны нацыянальны парк «Сэто-Найкай».