(18) Мельпамена
Выгляд
(18) Мельпамена — буйны астэроід галоўнага пояса, які належыць да светлага спектральнага класа S. Ён быў адкрыты 24 чэрвеня 1852 года англійскім астраномам Джонам Хайндам у абсерваторыі Бішапа, Вялікабрытанія і названы ў гонар старажытнагрэчаскай музы трагедыі Мельпамены[9].
11 снежня 1978 года назіралася пакрыццё астэроідам зоркі SAO 114159. Па выніках гэтага назірання было высунута здагадка пра магчымасць наяўнасці спадарожніка ў гэтага астэроіда, які атрымаў часовае абазначэнне S/1978 (18) 1. Пазней, у 1993 годзе Мельпамена назіралася ў тэлескоп Хабл, але пацвердзіць наяўнасць спадарожніка так і не ўдалося[10].
Гл. таксама
[правіць | правіць зыходнік]Заўвагі
[правіць | правіць зыходнік]- ↑ JPL Small-Body Database Праверана 16 кастрычніка 2023.
- ↑ Jim Baer. Recent Asteroid Mass Determinations . Personal Website (2008). Архівавана з першакрыніцы 26 жніўня 2011. Праверана 27 лістапада 2008.
- ↑ An Observational Error Model, and Application to Asteroid Mass Determination. American Astronomical Society. 2008. . Архівавана з першакрыніцы 12 лютага 2012. Праверана 12.10.2008.
- ↑ LIGHTCURVES AND MAP DATA ON NUMBERED ASTEROIDS N° 1 TO 52225 . AstroSurf. Архівавана з першакрыніцы 27 лістапада 2005. Праверана 3 лістапада 2008.
- ↑ Asteroid Data Archive . Planetary Science Institute. Архівавана з першакрыніцы 23 чэрвеня 2006. Праверана 3 лістапада 2008.
- ↑ Storrs, Alex (1999). "Imaging Observations of Asteroids with Hubble Space Telescope" (PDF). Icarus. 137 (2): 260–268. Bibcode:1999Icar..137..260S. doi:10.1006/icar.1999.6047. Архівавана з арыгінала (PDF) 30 кастрычніка 2008. Праверана 2008-11-03.
{{cite journal}}
: Невядомы параметр|coauthors=
ігнараваны (прапануецца|author=
) (даведка) - ↑ Storrs, Alex (2005). "A closer look at main belt asteroids 1: WF/PC images" (PDF). Icarus. 173 (2): 409–416. doi:10.1016/j.icarus.2004.08.007. Архівавана з арыгінала (PDF) 10 сакавіка 2012. Праверана 2008-11-26.
{{cite journal}}
: Невядомы параметр|coauthors=
ігнараваны (прапануецца|author=
) (даведка) - ↑ Donald H. Menzel and Jay M. Pasachoff (1983). A Field Guide to the Stars and Planets (2nd ed.). Boston, MA: Houghton Mifflin. p. 391. ISBN 0-395-34835-8.
- ↑ Lutz D. Schmadel, International Astronomical Union. Dictionary of Minor Planet Names. — 5-th Edition. — Berlin Heidelberg New-York: Springer-Verlag, 2003. — P. 17. — ISBN 3-540-00238-3.
- ↑ IAUC 3315: 1978 (18) 1; WZ Sge . Central Bureau for Astronomical Telegrams. Архівавана з першакрыніцы 17 кастрычніка 2012. Праверана 5 ліпеня 2011.