Італьянская акупацыя Мальёркі

Італьянская акупацыя Мальёркі
	акупацыйная зона Італіі
Італьянская акупацыя Мальёркі
	італ.: Majorca
Герб	Сцяг
	; Балеарскія астравы падчас грамадзянскай вайны ў Іспаніі. Мальёрка размешчана ў цэнтры. Блакітным — тэрыторыя, акупаваная войскамі Італіі і Франка. Шэрым — тэрыторыя, якая знаходзілася пад кіраваннем Другой Іспанскай Рэспублікі.
< > 1936 — 1939 ;
Сталіца	Пальма-дэ-Мальёрка
Форма кіравання	акупацыя
Праконсул
• 1936	Арканавальда Банакорсі

Італьянская акупацыя Мальёркі (італ.: Occupazione italiana di Maiorca; ісп.: Presencia militar italiana en Mallorca) адбылася ў 1936—1939 гадах падчас грамадзянскай вайны ў Іспаніі. Італія ўступіла ў вайну ў 1936 годзе з мэтай анексіі Балеарскіх астравоў і Сеуты і стварэння на іх тэрыторыі дзяржавы-сатэліта^[1]. Яна імкнулася захапіць Балеарскія астравы, бо яны, займаючы стратэгічна важнае становішча, звязвалі Францыю і яе калоніі ў Паўночнай Афрыцы, а таксама Гібралтар і Мальту^[2]. У выніку аперацыі італьянцамі былі заняты важныя аэрапорты і парты^[3].

За некаторы час да поўнага ўмяшання Італіі ў грамадзянскую вайну ў Іспанію была паслана дыверсійная група пад камандаваннем лідара чорнакашульнікаў Арканавальда Банакорсі, якая высадзілася на востраве Маёрка і захапіла яго^[4]. Банакорсі быў прызначаны праконсулам Балеарскіх астравоў^[4]. Ён абвясціў Маёрку бестэрміновым валоданнем Італіі^[5]. Банакорсі быў ініцыятарам жорсткага тэрору, у выніку якога было расстраляна больш за 3 000 чалавек (большая частка — камуністы), уключаючы ўсіх зняволеных^[4]. Захапіўшы Пальму-дэ-Маёрку, ён перайменаваў галоўную вуліцу ў Via Roma (Рымская вуліца) і ўсталяваў на ёй помнікі Рымскага арла^[6]. Пазней за сваю дзейнасць на востраве быў узнагароджаны медалямі^[4].

Мальёрка стала авіябазай для італьянскіх ВПС, якія здзяйснялі налёты на прыбярэжныя гарады мацерыковай Іспаніі, кантраляваныя войскамі рэспубліканцаў^[7]. Першапачаткова тут грунтавалася нязначная колькасць самалётаў, каб пазбегнуць узброеных сутыкненняў з Вялікабрытаніяй і Францыяй^[8]. Аднак тыя працягвалі не прадпрымаць ніякіх дзеянняў у дачыненні да Італіі, і на востраве былі разгорнуты 12 самалётаў, адзін з якіх пілатаваў сын Беніта Мусаліні — Бруна^[8]. Да студзеня 1938 года колькасць італьянскіх ВПС на астравах павялічылася ў 2 разы, і ў сувязі з гэтым пачасціліся іх налёты на караблі краін-інтэрнацыяналістаў, якія ішлі з ваеннай дапамогай для рэспубліканцаў^[9]. Павелічэнне колькасці італьянскіх бамбардзіроўшчыкаў на востраве, колькасці налётаў на парты рэспубліканцаў і на інтэрнацыяналісцкія караблі былі ацэнены ўрадам Францыі як правакацыйныя^[8].

11 (або 12) красавіка 1939 года, пасля перамогі Франсіска Франка ў грамадзянскай вайне і ўварвання італьянскіх войскаў у Албанію, Мусаліні аддаў загад аб вывадзе войскаў з Іспаніі^[10]. Падставай да гэтага загаду паслужыў хуткі захоп Вермахтам Чэхаславакіі і пачатак падрыхтоўкі войскаў да ўварвання ў краіны Усходняй Еўропы^[10].

Зноскі

↑ R. J. B. Bosworth. The Oxford handbook of fascism. Oxford, UK: Oxford University Press, 2009. Pp. 246.
↑ John J. Mearsheimer. The Tragedy of Great Power Politics. W. W. Norton & Company, 2003.
↑ LIFE 22 November 1937.
↑ ^а ^б ^в ^г Mr. Ray Moseley. Mussolini’s Shadow: The Double Life of Count Galeazzo Ciano. Yale University Press, 2000. Pp. 27.
↑ Raanan Rein. Spain and the Mediterranean Since 1898. London, England, UK; Portland, Oregon, USA: FRANK CASS, 1999. Pp. 155.
↑ Abulafia, David. 2001. The Great Sea: A Human History of the Mediterranean. Oxford University Press. p. 604
↑ S. Balfour. Spain and the Great Powers in the Twentieth Century. Routledge, London, England, UK; New York, New York, USA: 1999. p. 172.
↑ ^а ^б ^в Reynolds Mathewson Salerno. Vital Crossroads: Mediterranean Origins of the Second World War, 1935—1940. Cornell University, 2002. Pp. 32.
↑ Reynolds Mathewson Salerno. Vital Crossroads: Mediterranean Origins of the Second World War, 1935—1940. Cornell University, 2002. Pp. 29.
↑ ^а ^б Robert H. Whealey. Hitler And Spain: The Nazi Role in the Spanish Civil War, 1936—1939. Paperback edition. Lexington, Kentucky, USA: University of Kentucky Press, 2005. Pp. 62.

[1] R. J. B. Bosworth. The Oxford handbook of fascism. Oxford, UK: Oxford University Press, 2009. Pp. 246.

[2] John J. Mearsheimer. The Tragedy of Great Power Politics. W. W. Norton & Company, 2003.

[3] LIFE 22 November 1937.

[Moseley.p27-4] а ^б ^в ^г Mr. Ray Moseley. Mussolini’s Shadow: The Double Life of Count Galeazzo Ciano. Yale University Press, 2000. Pp. 27.

[5] Raanan Rein. Spain and the Mediterranean Since 1898. London, England, UK; Portland, Oregon, USA: FRANK CASS, 1999. Pp. 155.

[6] Abulafia, David. 2001. The Great Sea: A Human History of the Mediterranean. Oxford University Press. p. 604

[7] S. Balfour. Spain and the Great Powers in the Twentieth Century. Routledge, London, England, UK; New York, New York, USA: 1999. p. 172.

[Salerno.p32-8] а ^б ^в Reynolds Mathewson Salerno. Vital Crossroads: Mediterranean Origins of the Second World War, 1935—1940. Cornell University, 2002. Pp. 32.

[9] Reynolds Mathewson Salerno. Vital Crossroads: Mediterranean Origins of the Second World War, 1935—1940. Cornell University, 2002. Pp. 29.

[Whealey.p.62-10] а ^б Robert H. Whealey. Hitler And Spain: The Nazi Role in the Spanish Civil War, 1936—1939. Paperback edition. Lexington, Kentucky, USA: University of Kentucky Press, 2005. Pp. 62.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]