Матуа

Матуа
	руск. Матуа
	; Выгляд з космасу
Характарыстыкі
Плошча	52 км²
Насельніцтва	0 чал.
Размяшчэнне
	48°05′ пн. ш. 153°13′ у. д.HGЯO
Акваторыя	Ціхі акіян
Краіна	Расія;
	Матуа
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Востраў Ма́туа (руск.: Матуа) — востраў у Вялікай градзе Курыльскіх астравоў. Адміністрацыйна ўваходзіць у склад Сахалінскай вобласці Расіі. Плошча — 52 км².

Прырода і геаграфія

Востраў мае вулканічнае паходжанне. Выцягнуты ў форме авалу з паўночнага захада на паўднёвы ўсход. Даўжыня — каля 11 км. Шырыня — 6,4 км. Значную частку вострава займае актыўны вулкан Сарычава (1497 м). Значных наземных вадатокаў няма. Адзіная рака з пітной вадою на паўднёвым усходзе вострава. Берагі часткова пясчаныя. Дзве зручныя для марскіх суднаў бухты.

Раслінны свет не багаты. Сустракаюцца зараснікі алешыны. Жывёльны свет прадстаўлены ластаногімі і птушкамі. Наземныя звяры — лісы і шматлікія грызуны.

Каля Матуа знаходзіцца востраў Тапарковы.

Гісторыя

Першымі насельнікамі вострава былі айны, якія і далі яму назву Матуа («малыя вогненныя залівы»).

У 1875 г. далучаны да Японіі. Да пачатку XX ст. карэнных жыхароў перасялілі на востраў Шыкатан. Матуа выкарыстоўваўся японскімі рыбаловамі. У 1930—1945 гг. на ім знаходзілася буйная ваенная база.

З 1945 г. у складзе СССР як частка Расійскай федэрацыі. У савецкі час дзейнічала памежная застава. З 1998 г. востраў ненаселены. Захаваліся шматлікія рэшткі знаходжання японскіх і савецкіх ваенных, у тым ліку падземныя будынкі. Рэшткі савецкіх пасёлкаў Губанава і Сарычава.

Адным з найбольш актыўных сучасных даследчыкаў прыроды і гісторыі вострава з’яўляецца выхадзец з Беларусі Яўген Верашчага.

Спасылкі