Іван Дзмітрыевіч Папанін

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Папанін.
Іван Дзмітрыевіч Папанін
Папанин Иван Дмитриевич 1.jpg
Род дзейнасці палярны даследчык, пісьменнік, ваенны, палітык, географ
Дата нараджэння 14 (26) лістапада 1894[1]
Месца нараджэння
Дата смерці 30 студзеня 1986(1986-01-30)[3][4][1] (91 год)
Месца смерці
Месца пахавання
Грамадзянства
Месца працы
Партыя
Прыналежнасць СССР
Бітвы/войны
Узнагароды і прэміі
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Іван Дзмітрыевіч Папанін (26 лістапада 1894, Севастопаль, Расійская Імперыя — 30 студзеня 1986, Масква, РСФСР) — савецкі палярны даследчык. Двойчы Герой Савецкага Саюза (1937, 1940). Контр-адмірал (1943).

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся 26 лістапада 1894 года ў Севастопалі. У 1920-21 гг., падчас «Чырвонага тэрора» ў Крыме, служыў камендантам крымскай ЧК пад кіраўніцтвам Разаліі Зямлячкі[5][6]. У 1932—35 гг. начальнік палярных станцый у бухце Ціхая на Зямлі Франца-Іосіфа і на мысе Чэлюскін. У 1937—38 гг. начальнік першай навукова-даследчай станцыі «Паўночны полюс» на дрэйфуючай ільдзіне ў цэнтральнай Арктыцы. У 1939—46 гг. начальнік Галоўнага паўночна-марскога шляху, у 1952—72 гг. дырэктар Інстытута біялогіі ўнутраных вод АН СССР. Член Каралеўскага геаграфічнага таварыства Вялікабрытаніі (з 1957). Памёр 30 студзеня 1986 года ў Маскве. Пахаваны ў Маскве на Новадзявочых могілках.

Ушанаванне памяці[правіць | правіць зыходнік]

Імем Папаніна названы мыс на паўвостраве Таймыр, горы ў Антарктыдзе, падводная гара ў Ціхім акіяне, вуліцы ў розных населеных пунктах дзяржаў былога СССР, у тым ліку — вуліца ў Мінску.

Зноскі

  1. ↑ а б в г Great Russian Encyclopedia — М.: Большая российская энциклопедия, 2004. Праверана 31 кастрычніка 2021.
  2. ↑ Папанин Иван Дмитриевич // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.
  3. ↑ Deutsche Nationalbibliothek Record #118591622 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 4 мая 2014.
  4. ↑ Ivan Papanin // SNAC — 2010. Праверана 9 кастрычніка 2017.
  5. ↑ Матрос, чекист, полярник. За что уважают и ненавидят Ивана Папанина? [Матрос, чэкіст і палярнік. За што паважаюць і ненавідзяць Івана Папаніна?] — Андрей Сидорчик, Аргументы и факты, 26.11.2019
  6. ↑ Два капитана: Колчак и Папанин [Два капітаны, Калчак і Папанін] — Новая газета, 23.11.2016

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.12: Палікрат — Праметэй / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2001. — Т. 12. — С. 61. — 560 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0198-2.
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Іван_Дзмітрыевіч_Папанін&oldid=4403625"