Нябесная механіка

Класічная механіка

${\vec {F}}={\frac {\mathrm {d} }{\mathrm {d} t}}(m{\vec {v}})$ Другі закон Ньютана

Гісторыя… Фундаментальныя паняцці Прастора · Час · Маса · Сіла Энергія · Імпульс Фармулёўкі Ньютанаўская механіка Лагранжава механіка Гамільтанава механіка Фармалізм Гамільтана — Якобі Раздзелы Прыкладная механіка Нябесная механіка Механіка суцэльных асяроддзяў Геаметрычная оптыка Статыстычная механіка Вучоныя Галілей · Кеплер · Ньютан Эйлер · Лаплас · Д’Аламбер Лагранж · Гамільтан · Кашы

Нябе́сная механі́ка – раздзел астраноміі, які вывучае рух нябесных целаў і іх сістэм у прасторы пад уздзеяннем сіл гравітацыі і сіл іншай фізічнай прыроды. Нябесная механіка вывучае фігуры нябесных целаў і іх устойлівасць, шмат спрыяе разуменню працэсаў паходжання і развіцця нябесных целаў і іх сістэм. Практычныя задачы нябеснай механікі ўключаюць вызначэнне элементаў арбіт нябесных целаў паводле дадзеных назіранняў, у прадвылічэнні месцаў нябесных целаў. На базе нябеснай механікі развіваецца новая галіна навукі, дынаміка касмічнага палёта.

Фундамент нябеснай механікі складаюць законы Ньютана, а таксама закон гравітацыі. Гэтыя законы тэарэтычна абгрунтоўваюць атрыманыя эксперыментальным шляхам законы Кеплера, якія апісваюць рух планет і іх спадарожнікаў па арбітах.

Раздзелы нябеснай механікі:

• Тэарэтычная астраномія

Літаратура

• Marquis de la Place. Mecanique celeste. Hillard, Gray, Little, and Wilkins, 1829.

Гл. таксама

• Аберацыйны час
• Астраметрыя