Аляксандр Пятровіч Ізвольскі

Аляксандр Пятровіч Ізвольскі
12-ы міністр замежных спраў Расійскай імперыі 11 мая 1906 — 27 верасня 1910
Кіраўнік урада	Іван Гарамыкін Пётр Сталыпін
Папярэднік	Уладзімір Ламсдорф
Пераемнік	Сяргей Сазонаў
Нараджэнне	18 сакавіка 1856(1856-03-18)[…] Масква, Маскоўская губерня, Расійская імперыя
Смерць	16 жніўня 1919(1919-08-16)[…] (63 гады) XVI акруга Парыжа, Парыж, дэпартамент Сена, Францыя
Бацька	Pyotr Izvolsky[d]
Маці	Yevdokiya Gezhelinskaya[d]
Жонка	Q106079899?
Дзеці	Hélène Iswolsky[d]
Адукацыя	Аляксандраўскі ліцэй[d] Імператарскі Царскасельскі ліцэй[d]
Дзейнасць	дыпламат, палітык
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Аляксандр Пятровіч Ізвольскі (6 (18) сакавіка 1856—16 жніўня 1919) — дзяржаўны дзеяч Расійскай імперыі, дыпламат, міністр замежных спраў з 1906 па 1910 гады.

Біяграфія

Прадстаўнік роду Ізвольскіх., сын губернатара Пятра Аляксандравіча і брат обер-пракурора Свяцейшага сінода Пятра Пятровіча Ізвольскіх. У 1875 годзе скончыў Аляксандраўскі ліцэй. Паступіў на службу ў міністэрства замежных спраў, працаваў у Канцылярыі МЗС, затым на Балканах пад пачаткам пасла ў Турцыі князя А. Б. Лабанава-Растоўскага. З 1882 — першы сакратар расійскай місіі ў Румыніі, затым на такой самай пасадзе ў Вашынгтоне. У 1894—1897 міністр-прэзідэнт у Ватыкане, у 1897 пасланец у Бялградзе, у 1897—1899 у Мюнхене, у 1899—1903 у Токіа і ў 1903—1906 у Капенгагене. У 1906—1910 міністр замежных спраў. Прыналежыў да французскай арыентацыі і падштурхоўваў Расію да саюза з Англіяй. Пры яго ўдзеле былі складзены: расійска-англійскі дагавор 1907 года і руска-японскі дагавор 1907 года, аўстра-расійскі дагавор у Бухлау 1908 года і Расійска-італьянскі дагавор 1909 года ў Раканіджы. У 1910—1917 пасол у Парыжы. Адыграў значную ролю ў кансалідацыі Антанты і падрыхтоўцы Першай сусветнай вайны 1914—1918 гадоў. У маі 1917 выйшаў у адстаўку і пасля, знаходзячыся ў Францыі, падтрымліваў ваенную інтэрвенцыю супраць Савецкай Расіі. Пакінуў успаміны.