Аляксандр Пятровіч Ізвольскі

Аляксандр Пятровіч Ізвольскі
12-ы міністр замежных спраў Расійскай імперыі
11 мая 1906 — 27 верасня 1910
Прэм’ер-міністр:	Іван Гарамыкін Пётр Сталыпін
Папярэднік:	Уладзімір Ламсдорф
Пераемнік:	Сяргей Сазонаў
Адукацыя:	Аляксандраўскі ліцэй
Дзейнасць:	дыпламат, палітык
Нараджэнне:	18 сакавіка 1856(1856-03-18) Масква, Маскоўская губерня, Расійская імперыя
Смерць:	16 жніўня 1919(1919-08-16)[…] (63 гады) Парыж, дэпартамент Сена, Францыя
Узнагароды:

Аляксандр Пятровіч Ізвольскі (6 (18) сакавіка 1856—16 жніўня 1919) — дзяржаўны дзеяч Расійскай імперыі, дыпламат, міністр замежных спраў з 1906 па 1910 гады.

Біяграфія

Прадстаўнік роду Ізвольскіх., сын губернатара Пятра Аляксандравіча і брат обер-пракурора Свяцейшага сінода Пятра Пятровіча Ізвольскіх. У 1875 годзе скончыў Аляксандраўскі ліцэй. Паступіў на службу ў міністэрства замежных спраў, працаваў у Канцылярыі МЗС, затым на Балканах пад пачаткам пасла ў Турцыі князя А. Б. Лабанава-Растоўскага. З 1882 — першы сакратар расійскай місіі ў Румыніі, затым на такой самай пасадзе ў Вашынгтоне. У 1894—1897 міністр-прэзідэнт у Ватыкане, у 1897 пасланец у Бялградзе, у 1897—1899 у Мюнхене, у 1899—1903 у Токіа і ў 1903—1906 у Капенгагене. У 1906—1910 міністр замежных спраў. Прыналежыў да французскай арыентацыі і падштурхоўваў Расію да саюза з Англіяй. Пры яго ўдзеле былі складзены: расійска-англійскі дагавор 1907 года і руска-японскі дагавор 1907 года, аўстра-расійскі дагавор у Бухлау 1908 года і Расійска-італьянскі дагавор 1909 года ў Раканіджы. У 1910—1917 пасол у Парыжы. Адыгращ значную ролю ў кансалідацыі Антанты і падрыхтоўцы Першай сусветнай вайны 1914—1918 гадоў. У маі 1917 выйшаў у адстаўку і пасля, знаходзячыся ў Францыі, падтрымліваў ваенную інтэрвенцыю супраць Савецкай Расіі. Пакінуў успаміны.