Молінка
Молінка | |
---|---|
Характарыстыка | |
Даўжыня | 15 км |
Басейн | 74 км² |
Вадацёк | |
Выток | |
• Каардынаты | 52°59′14,10″ пн. ш. 31°05′32,60″ у. д.HGЯO |
Вусце | Сож |
• Месцазнаходжанне | каля пасёлка Чырвоны Бераг |
• Вышыня | 122[1] м |
• Каардынаты | 52°56′23,50″ пн. ш. 30°56′34″ у. д.HGЯO |
Ухіл ракі | 1,1 м/км |
Размяшчэнне | |
Водная сістэма | Сож → Дняпро → Чорнае мора |
|
|
Краіна | |
Рэгіён | Гомельская вобласць |
Раён | Чачэрскі раён |
— выток, — вусце |
Молінка — рака ў Чачэрскім раёне Гомельскай вобласці, левы прыток ракі Сож.
Назва[правіць | правіць зыходнік]
Назва балцкага паходжання. Ідэнтычная назве ракі Молінка на самых вярхах Дняпра.
Звязана з літоўскім molis «гліна»[2]. Гідранімічныя аналагі — літоўскія рачныя назвы тыпу Molė, Molaina, Molina, Mol-upė[3].
Назва Молінка матываваная асаблівасцямі паверхні рэчышча ці берагоў ракі. Так жа сама матываваныя назвы тыпу Жыздра і Стабна (ад літоўскага žizdrà «пясок», балцкага *stabas «камень»), Ліда і Крупка (ад балцкага *laidas «склізкі, ліпкі, гладкі», літоўскага krupus, kraupus «шурпаты, бугрысты»).
У гэтым жа рэгіёне недалёка на захадзе ад Молінкі — сожская рака з назвай-«перакладам» Гліна. Так жа сама цячэнне Жыздры суправаджаецца назвамі рэк-прытокаў тыпу «Пясочня», а «каменная» Стабня (прыток Ловаці) цячэ паралельна рацэ з назвай-«перакладам» Каменка. Гэта ўсё назоўныя сляды колішняга пераходнага перыяду білінгвізму, які для розных рэгіёнаў быў ранейшы ці пазнейшы.
Рэдкі гідранімічны комплекс з усіх трох такіх рэчак з перакладнымі назвамі Каменка, Глінка, Пясочня[4] — на сожскай рацэ Рэмества (ад назваў яе прытокаў тапонімы Каменка, Глінне, Пясочня). Магчыма, даўней гэтыя рачныя назвы на Рэместве мелі балцкае моўнае афармленне.
Гідраграфія[правіць | правіць зыходнік]
Даўжыня ракі 15 км. Сярэдні нахіл воднай паверхні 1,1 м/км. Плошча вадазбору 74 км². Пачынаецца у напрамку на паўночны ўсход ад пасёлка Томіна. Упадае ў Сож каля пасёлка Чырвоны Бераг. У раку ўпадае ручай з возера Вір. Каля ракі населеныя пункты Томіна, Каменка.
Заўвагі[правіць | правіць зыходнік]
- ↑ Республика Беларусь. Атлас охотника и рыболова: Гомельская область / Редактор Г. Г. Науменко. — Мн.: РУП «Белкартография», 2011. — С. 9—10. — 68 с. — 10 000 экз. — ISBN 978-985-508-107-5. (руск.)
- ↑ В. Н. Топоров, О. Н. Трубачев. Лингвистический анализ гидронимов Верхнего Поднепровья. Москва, 1962. С. 196.
- ↑ A. Vanagas. Lietuvių hidronimų etimologinis žodynas. — Vilnius, 1981. — С. 219.
- ↑ П. Л. Маштаков. Список рек днепровского бассейна. С.-Петербург, 1913. С. 119.
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Энцыклапедыя прыроды Беларусі. У 5-і т. Т. 3. Катэнарыя — Недайка / Рэдкал. І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ імя Петруся Броўкі, 1984. — С. 400. — 588 с., іл. — 10 000 экз.
- Республика Беларусь. Атлас охотника и рыболова: Гомельская область / Редактор Г. Г. Науменко. — Мн.: РУП «Белкартография», 2011. — С. 9—10. — 68 с. — 10 000 экз. — ISBN 978-985-508-107-5. (руск.)