Бацька — сталічны адвакат, сям’я маці аб’ядноўвала выдаўцоў і кнігагандляроў, якія выступалі за незалежнасць Каталоніі. У пачатку 1940-х гадоў перанёс цяжкае запаленне лёгкіх, два гады правёў у клініках і санаторыях. У 1943 годзе паступіў на юрыдычны факультэт Барселонскага ўніверсітэта, у 1945 кінуў вучобу і цалкам заняўся жывапісам. У 1948 годзе разам з паэтам і мастаком Жаан Бросай, сваім стрыечным братам Мадэстам Кушартам і інш. стварыў групу Dau al Set («Сёмая грань ігральнай косці»), арыентаваную на дадаізм і сюррэалізм.
На раннім этапе Тапіес выпрабаваў ўплыў сюррэалістаў, асабліва Х.Міро і Клее, але сышоў у бок абстрактнага экспрэсіянізму і «беднага мастацтва», які супрацьстаяў любой форме эстэтызму (гэта адносіцца і да выкарыстання ім, як правіла, «празаічных», «невысакародных» матэрыялаў, адходаў паўсядзённай цывілізацыі). У 1953 годзе адбылася яго першая персанальная экспазіцыя ў Барселоне, у 1953 — у Нью-Ёрку, у тым жа годзе ён упершыню ўдзельнічаў у Біенале горадзе Сан-Паўлу, у 1958 — у венецыянскай Біенале. У 1970-я гады зблізіўся з поп-артам. Работы Тапіеса прадстаўлены ў шэрагу буйных музеяў свету.
Іспанія
Медыяфайлы на Вікісховішчы
