Павел (Панамароў)

Павел Панамароў
Павел Панамароў
Мітрапаліт Кацярынадарскі і Кубанскі
	з 25 жніўня 2020
Царква	Руская праваслаўная царква
Папярэднік	Ісідар (Кірычэнка)
Мітрапаліт Мінскі і Заслаўскі, ; Патрыяршы Экзарх усяе Беларусі
	25 снежня 2013 — 25 жніўня 2020
Царква	Руская праваслаўная царква
Папярэднік	Філарэт (Вахрамееў)
Пераемнік	Веніямін (Тупека)
Мітрапаліт Разанскі і Міхайлаўскі ; (да 8 кастрычніка 2011 — архіепіскап, ; да 5 кастрычніка 2011 года — Разанскі і Касімаўскі)
	7 мая 2003 — 25 снежня 2013
Папярэднік	Сымон (Новікаў)
Пераемнік	Веніямін (Зарыцкі)
Архіепіскап Венскі і Будапешцкі ; (да 23 лютага 2001 — епіскап, ; да 19 красавіка 2000 — Венскі і Аўстрыйскі)
	29 снежня 1999 — 7 мая 2003
Папярэднік	Ірыней (Зуземіль)
Пераемнік	Іларыён (Алфееў)
кіраўнік прыходамі Маскоўскага патрыярхата ў ЗША і Канадзе
	19 лютага 1992 — 29 снежня 1999
Папярэднік	Макарый (Свістун)
Пераемнік	Меркурый (Іваноў)
Епіскап Зарайскі, ; вікарый Маскоўскай епархіі
	22 сакавіка 1992 — 29 снежня 1999
Папярэднік	Алексій (Куцепаў)
Пераемнік	Меркурый (Іваноў)
Намеснік Пскова-Пячорскага манастыра
	жнівень 1988 — 1992
Папярэднік	Гаўрыіл (Сцеблючэнка)
Пераемнік	Раман (Жарабцоў)
Начальнік Рускай духоўнай місіі ў Іерусаліме
	ліпень 1986 — ліпень 1988
Папярэднік	Панцеляймон (Далганаў)
Пераемнік	Мікіта (Латушка)
Адукацыя	Маскоўская духоўная акадэмія (1980); Маскоўская духоўная семінарыя[d] (1976);
Навуковая ступень	кандыдат багаслоўя[d]
Дзейнасць	святар
Месца працы	Руская духоўная місія ў Іерусаліме[d]; Троіца-Сергіева лаўра;
Нараджэнне	19 лютага 1952 (72 гады); Караганда, Qaraghandy Qalasy[d], Карагандзінская вобласць, Казахская ССР, СССР;
Прыняцце свяшчэннага сану	5 сакавіка 1978
Прыняцце манаства	17 снежня 1977
Епіскапская хіратонія	22 сакавіка 1992
Узнагароды	; ; Медаль прападобнага Сергія Раданежскага[d] (1980)
	Медыяфайлы на Вікісховішчы
	Цытаты ў Вікіцытатніку

Мітрапаліт Павел (свецкае імя: Георгій Васілевіч Панамароў, руск.: Георгий Васильевич Пономарёв; нар. 19 лютага 1952, Караганда, Казахская ССР) — епіскап Рускай праваслаўнай царквы; мітрапаліт Кацярынадарскі і Кубанскі (з 2020), мітрапаліт Мінскі і Заслаўскі, Патрыяршы Экзарх усяе Беларусі (2013—2020).

Біяграфія

Нарадзіўся ў сям’і рабочых. Вучыўся ў сярэдняй школе. Пасля заканчэння сярэдняй школы служыў у радах Савецкай Арміі. Пасля дэмабілізацыі працаваў слесарам і шафёрам.

У 1973 годзе паступіў у Маскоўскую духоўную семінарыю, якую скончыў у 1976 годзе. 17 снежня 1977 года прыняў пострыг у Троіца-Сергіевай Лаўры. 5 сакавіка 1978 года пасвечаны ў сан іерадыякана. 6 мая 1978 года пасвечаны ў сан іераманаха.

У 1979 годзе прызначаны рэферэнтам Аддзела знешніх царкоўных зносін Маскоўскага патрыярхата. У 1980 годзе скончыў Маскоўскую духоўную акадэмію са ступенню кандыдата багаслоўя.

У верасні 1981 года накіраваны ў Рускую духоўную місію ў Іерусаліме. З ліпеня 1982 года — намеснік начальніка місіі.

У 1983 годзе ўзведзены ў сан ігумена. У жніўні 1986 узведзены ў сан архімандрыта.

З ліпеня 1986 года — начальнік Рускай духоўнай місіі ў Іерусаліме. У жніўні 1988 года прызначаны намеснікам Пскова-Пячэрскага манастыра.

Архірэйства

Пастановай патрыярха Маскоўскага і ўсяе Русі Алексія II і Свяшчэннага сінода РПЦ ад 19 лютага 1992 года прызначаны служыць епіскапам Зарайскім, вікарыем Маскоўскай епархіі, якая кіравала Патрыяршымі прыходамі ў ЗША і часова ў Канадзе. 21 сакавіка 1992 названы, а 22 сакавіка таго ж года года хіратанісаны ў епіскапа Зарайскага, вікарыя Маскоўскай епархіі, кіраўніка прыходамі Маскоўскага патрыярхату ў ЗША і Канадзе. Хіратанію ў Богаяўленскім кафедральным саборы здзейснілі Свяцейшы Патрыярх Алексій II, мітрапаліты Круціцкі і Каломенскі Ювеналій (Паяркаў), Растоўскі і Новачаркаскі Уладзімір (Сабадан), Пскоўскі і Велікалуцкі Уладзімір (Катляроў), архіепіскап Сонечнагорскі Сергій (Фамін), епіскапы Істрынскі Арсеній (Епіфанаў) і Падольскі Віктар (П'янкоў).

З снежня 1999 года — епіскап Венскі і Аўстрыйскі. З красавіка 2000 года — епіскап Венскі і Будапешцкі.

З 7 мая 2003 года — архіепіскап Разанскі і Касімаўскі. 5 кастрычнікa 2011 года ў сувязі з утварэннем Касімаўскай і Скопінскай епархіі тытул зменены на Разанскі і Міхайлаўскі.

З 6 кастрычніка 2011 года — кіраўнік новастворанай Разанскай мітраполіі, у сувязі з чым 8 кастрычніка ва Успенскім саборы Троіца-Сергіевай лаўры узведзены ў сан мітрапаліта.

На чале Беларускай праваслаўнай царквы

25 снежня 2013 года прызначаны мітрапалітам Мінскім і Слуцкім, Патрыяршым экзархам усяе Беларусі.

Прызначэнне главой БПЦ чалавека без беларускага грамадзянства і ведаў беларускай мовы было раскрытыкавана шэрагам грамадскіх актывістаў Беларусі. Мітрапаліт паабяцаў атрымаць беларускі пашпарт і заняцца вывучэннем мовы^[1].

16 снежня 2014 года святары Мінскай мітраполіі Беларускай Праваслаўнай Царквы на чале з Патрыяршым Экзархам Паўлам агучылі намер хадайнічаць перад Найсвяцейшым Патрыярхам Маскоўскім і ўсяе Русі Кірылам і Святым Сінодам аб прадастаўленні Беларускай Праваслаўнай Царкве статусу самакіравальнай Царквы ў складзе Маскоўскага Патрыярхата на ўзор Латвіі, Малдовы і Эстоніі, што выклікала бурную рэакцыю ў Расіі^[2]. Таксама Павел заклікаў настаяцеляў кантраляваць дзейнасць прадаўцоў царкоўных лавак не толькі з фінансавага боку, але і з боку іх узаемадзеяння з пакупнікамі, забараніў рэалізацыю любой літаратуры, што мае палітычную скіраванасць, у тым ліку антыбеларускую, і змяшчае інфармацыю, якая наўпрост не адносіцца да веравучэння Царквы, яе гісторыі і культуры, ікон не прызнаных Царквой святых, выяў з некананічнай або неправаслаўнымі сюжэтамі, абярэгаў і талісманаў^[3].

10 жніўня 2020 года Мітрапаліт Павел павіншаваў Аляксандра Лукашэнку з перамогай на шостых прэзідэнцкіх выбарах^[4], аднак неўзабаве выбачыўся за заўчаснае віншаванне^[5]. 17 жніўня 2020 года ён наведаў людзей, якія пацярпелі ў ходзе пратэстных акцый, якія адбыліся пасля выбараў^[6].

25 жніўня 2020 года Свяшчэнны сінод Рускай праваслаўнай царквы прыняў прашэнне Патрыяршага экзарха ўсяе Беларусі Паўла аб вызваленні ад пасады мітрапаліта Мінскага і Заслаўскага. Мітрапаліт Павел быў прызначаны кіраўніком Кубанскай мітраполіі^[7].

Узнагароды

Царкоўныя

Ордэн святога дабравернага князя Данііла Маскоўскага II ступені
Ордэн прападобнага Сергія Раданежскага II ступені (двойчы)
Ордэн прападобнага Серафіма Сароўскага II ступені (2007)
Ордэн прападобнага Серафіма Сароўскага I ступені (2017)
Ордэн свяціцеля Інакенція, мітрапаліта Маскоўскага і Каломенскага, II ступені (2012)
Ордэн Алега Разанскага (2012)
Ордэн прападобных Антонія і Феадосія Пячэрскіх I ступені (Украінская Праваслаўная Царква; 2019).
Ордэны Іерусалімскай, Антыяхійскай і Амерыканскай Праваслаўных Цэркваў.

Свецкія

Вышэйшая ўзнагарода руху «За захаванне народа» (Расія; 2015).
Памятны знак «У гонар заснавання Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі» (2017).
Медаль «Заслужаны Міратворац» (2017).

Зноскі

Спасылкі

На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Павел (Панамароў)

Біяграфія на афіцыйным партале Беларускай Праваслаўнай Царквы

[1] Против россиянина во главе белорусской церкви выступили общественники (нявызн.). Lenta.ru (31 студзеня 2014). Праверана 2 сакавіка 2014.

[2] У Расіі адрэагавалі на жаданне БПЦ атрымаць самакіраванне(недаступная спасылка)

[3] Мітрапаліт Павел забараніў прадаваць у царкоўных крамах антыбеларускую літаратуру(недаступная спасылка)

[4] Патриарший Экзарх всея Беларуси поздравил Александра Лукашенко с избранием на пост Президента Республики Беларусь

[5] Мітрапаліт Павел папрасіў прабачэння за заўчаснае віншаванне Лукашэнкі з перамогай на выбарах

[6] Патриарший Экзарх навестил людей, пострадавших в ходе протестных акций

[7] Мітрапаліт Павел пакінуў Беларусь. Упершыню Беларускую праваслаўную царкву ўзначаліў мітрапаліт-беларус

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

Слоўнікі і энцыклапедыі	Праваслаўная
Нарматыўны кантроль	LCCN: n2013039960 · VIAF: 304358379