Антоній Алаіз Міштольд

    Дадаць спасылкі
    З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
    Антоній Алаіз Міштольд
    літ.: Antanas Aloyzas Mištautas
    лац.: Antinio Aloyzio Misztołt
    польск.: Antoni Alojzy Misztołd
    Дата нараджэння 28 мая 1685(1685-05-28)[1][2]
    Месца нараджэння
    Дата смерці 25 лістапада 1740(1740-11-25)[1][2] (55 гадоў)
    Месца смерці
    Грамадзянства
    Род дзейнасці педагог, Catholic theologian, каталіцкі святар, філосаф, геральдыст, выкладчык універсітэта
    Навуковая сфера этыка[3], метафізіка[3], схаластыка[3] і геральдыка[3]
    Месца працы
    Альма-матар

    Антоній Алаіз Міштольд (літ.: Antanas Aloyzas Mištautas, лац.: Antinio Aloyzio Misztołt, польск.: Antoni Alojzy Misztołd; 28 мая 1685, Навагрудскі павет — 25 лістапада 1740, Віцебск[4]) — святар, педагог.

    Уступіў у Таварыства Ісуса у Вільні. Атрымаў ступень доктара філасофіі ў Віленскай акадэміі, а пасля выкладаў там метафізіку і этыку[4]. Рэктар езуіцкіх калегіумаў у Навагрудку (1726—1731)[5], Полацку (1731—1735)[6], Нясвіжы (1735—1738)[7], і суперыёр Віцебскага езуіцкага калегіума (1738—1740) (Дата сканчэння паўнамоцтваў суперыёра, якая падаецца Я. Гіжыцкім і Л. Гжэбнем — 1741 г.[8][9], напэўна, з’яўляецца памылковай, бо пад канец 1740 г. А. А. Міштольд ужо памёр).

    Апублікаваў прысвечаную Яну Фрыдэрыку Сапегу[10] панегірычную гісторыю роду Сапег (Historia illustrissimae domus Sapiehanae. Ab origine et antiquitate sua genealogico syllabo per gloriosos heroum ejusdem ac connexarum familiarum progressus in praesens saeculum deducta, Вільня, 1724)[11].

    Зноскі

    1. ↑ а б https://www.ipsb.nina.gov.pl/a/biografia/antoni-alojzy-miszolt-h-lubicz
    2. ↑ а б Antoni Alojzy Misztołt h. Lubicz // Internetowy Polski Słownik Biograficzny
    3. ↑ а б в г Czech National Authority Database Праверана 7 лістапада 2022.
    4. ↑ а б http://www.lietuvosmenas.lt/authors/270
    5. ↑ Grzebień, L. (Ed.), Encyklopedia Wiedzy o jezuitach na ziemiach Polski i Litwy, 1996.
    6. ↑ Grzebień, L. (Ed.), Encyklopedia Wiedzy o jezuitach na ziemiach Polski i Litwy, 1996.
    7. ↑ Grzebień, L. (Ed.), Encyklopedia Wiedzy o jezuitach na ziemiach Polski i Litwy, 1996.
    8. ↑ Giżycki, J.M.  (руск.) (бел. Materyały do dziejów Akademii Połockiej i szkół odniej zależnych / J.M. Giżycki. — Kraków: Druk. W. Anczyca i spółki, 1905. — s. 184.
    9. ↑ Grzebień, L. (Ed.), Encyklopedia Wiedzy o jezuitach na ziemiach Polski i Litwy, 1996.
    10. ↑ Stankiewicz, A. «…Kleynoty których my przez żelazne nabywamy groty». Kreacja zasług i pochodzenia Marcjana Aleksandra Ogińskiego w świetle grafik z druków ulotnych / A. Stankiewicz // Studia nad staropolską sztuką wojenną / red. Z. Hundert, K. Żojdź, J. Sowa. — Oświęcim, 2015. — T. IV. — s. 157.
    11. ↑ Нікалаеў, М. В. Бібліятэкі Сапегаў.

    Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

    Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Антоній_Алаіз_Міштольд&oldid=4409970"