Антэ Павеліч

Антэ Павеліч
Антэ Павеліч
	Ante Pavelić
	10 красавіка 1941 — 8 мая 1945
Манарх	Таміслаў II (1941—1943)
Папярэднік	пасада заснавана
Пераемнік	пасада скасавана
	16 красавіка — 9 чэрвеня 1941
Папярэднік	пасада заснавана
Пераемнік	Младэн Лоркавіч
	4 студзеня — 2 верасня 1943
Папярэднік	Слаўка Кватарнік
Пераемнік	Міраслаў Наўраціл
	7 студзеня 1929 — 8 мая 1945
Папярэднік	пасада заснавана
Пераемнік	пасада скасавана
Нараджэнне	14 ліпеня 1889; Брадзіна, Боснія, Аўстра-Венгрыя
Смерць	28 снежня 1959 (70 гадоў); Мадрыд, правінцыя Мадрыд[d], Кастылья-ла-Нуэва[d], Іспанія;
Месца пахавання	могілкі Сан Ісідра[d];
Веравызнанне	каталіцтва
Партыя	Харвацкая партыя права (1910—1929); Усташы (1929—1945); Харвацкі вызваленчы рух (1956—1959)
Адукацыя	Faculty of Law of the University of Zagreb[d];
Прафесія	Адвакат
Дзейнасць	палітык, адвакат, ваенны
Аўтограф
Званне	генерал
Узнагароды
	Антэ Павеліч на Вікісховішчы

А́нтэ Па́веліч (харв.: Ante Pavelić [ǎːnte pǎʋelit͡ɕ]; 14 ліпеня 1889, Коніц, Боснія і Герцагавіна — 28 снежня 1959, Мадрыд, Іспанія) — харвацкі дзяржаўны дзеяч, глава тэрарыстычнай нацысцкай арганізацыі ўсташаў. Па адукацыі і прафесіі адвакат. У 1915—29 сакратар нацыяналістычнай Харвацкай партыі права. У 1929 арганізаваў у Італіі арганізацыю ўсташаў. У 1941—45 глава Незалежнай дзяржавы Харватыя, створанай ў красавіку 1941 пры падтрымцы нацыстаў і італьянскіх фашыстаў. Арганізатар пераследавання і генацыду сербаў, яўрэяў, цыганаў і тэрору супраць палітычных праціўнікаў. У 1945 збег з Югаславіі (хаваўся ў Аўстрыі, Італіі, Аргенціне, Іспаніі). У 1945 завочна прысуджаны югаслаўскім народным судом да смяротнага пакарання смерцю. Памёр 28 снежня 1959 у Мадрыдзе.

Зноскі