Распуцце

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Вёска
Распуцце
Краіна
Вобласць
Раён
Сельсавет
Каардынаты
Насельніцтва
  • ▲14 чал. (2019)
Часавы пояс
Тэлефонны код
+375 1713
Паштовыя індэксы
222839
Аўтамабільны код
5
Распуцце на карце Беларусі ±
Распуцце (Беларусь)
Распуцце
Распуцце (Мінская вобласць)
Распуцце

Распу́цце[1] (трансліт.: Raspuccie, руск.: Распутье) — вёска ў Пухавіцкім раёне Мінскай вобласці. Уваходзіць у склад Навапольскага сельсавета. Месціцца за 45,5 км на паўночны захад ад Мар’інай Горкі, 58,5 км ад Мінска, 20,5 км ад чыгуначнай станцыі Рудзенск на лініі Мінск — Асіповічы.

Назва[правіць | правіць зыходнік]

Названая паводле мясцовасці, дзе размешчана паселішча.

Геаграфія[правіць | правіць зыходнік]

Месціцца над балоцістымі ўрочышчамі Камароўшчына і Каты. Альтэрнатыўная назва ў канцы XIX ст. — Забалоцце[2].

Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]

Да сялянскай рэформы 1861 года належала да дамена Дудзічы Ельскіх, а ад 1857 года да дамена Замосце Аляксандра Ельскага. Акрамя земляробства сяляне займаліся бондарствам, сталярствам, вырабам драўлянага посуду, гандлявалі вырабамі на кірмашах у Дудзічах[2].

Вёска ў Дудзіцкай воласці Ігуменскага павета Мінскай губерні. Распуцце разам з суседнім Церабелем складала адну сельскую грамаду.

З канца лютага 1918 года тэрыторыя акупаваная войскамі Германскай імперыі. 25 сакавіка 1918 года згодна з Трэцяй Устаўной граматай воласць абвешчана часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. У снежні 1918 года занята Чырвонай Арміяй, з 1 студзеня 1919 года ў адпаведнасці з пастановай І з’езда КП(б) Беларусі яна ўвайшла ў склад Савецкай Беларусі, з 27 лютага 1919 года — у ЛітБел ССР. У час польска-савецкай вайны ў жніўні 1919 — ліпені 1920 гадоў пад акупацыяй Польшчы (Мінская акруга ГУУЗ).

З 31 ліпеня 1920 года ў Беларускай ССР. У 1921 годзе адкрытая працоўная школа 1-й ступні, у якой ў 1922 годзе было 30 вучняў.

У Другую сусветную вайну з канца чэрвеня 1941 года да пачатку ліпеня 1944 года пад акупацыяй Германіі. У ваколіцах вёскі дзейнічала савецкая партызанская брыгада «Беларусь». У 1943 годзе ў ходзе карнай аперацыі нямецкія войскі спалілі вёску, забілі 1 жыхара. Пасля вайны вёска была адноўленая.

У 1960 годзе мела статус пасёлка.

Насельніцтва[правіць | правіць зыходнік]

  • пач. XIX ст. — 7 двароў, 37 жыхароў
  • 1897 год — 36 двароў, 217 жыхароў
  • 1908 год — 38 двароў, 275 жыхароў
  • 1917 год — 37 двароў, 256 жыхароў
  • 1940 год — 28 двароў, 78 жыхароў
  • 1999 год — 14 жыхароў
  • 2002 год — 7 двароў, 9 жыхароў
  • 2010 год — 6 жыхароў
  • 2012 год — 5 гаспадарак, 9 жыхароў
  • 2019 год — 14 жыхароў[3]

Славутасці[правіць | правіць зыходнік]

  • Брацкая магіла савецкіх партызан, якія загінулі ў Другую сусветную вайну.

Спіс вуліц[правіць | правіць зыходнік]

  • Дачная вуліца
  • Цэнтральная вуліца[4]

Крыніцы[правіць | правіць зыходнік]

  1. ↑ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Мінская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2003. — 604 с. ISBN 985-458-054-7. (DJVU)
  2. ↑ а б Jelski A. 1888, с. 844.
  3. ↑ Belarus. pop-stat.mashke.org. Праверана 26 красавіка 2024.
  4. ↑ Спіс вуліц і іншых элементаў ўнутранага адраса. Нацыянальнае кадастравае агенцтва Рэспублікі Беларусь.(недаступная спасылка)

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Распуцце // Гарады і вёскі Беларусі. Т. 8 : Мінская вобласць, кн. 4 / Т.У. Бялова (галоўны рэдактар) і інш. — Мінск: Беларуская энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2013. — С. 174—175. — 528 с. — 2 000 экз. — ISBN 978-985-11-0735-9.
  • Памяць: Пухавіцкі раён: Гісторыка-дакументальныя хронікі гарадоў і раёнаў Беларусі / Укл. А. А. Прановіч; Рэдкал.: А. М. Карлюкевіч і інш.. — Мінск: Беларусь, 2003. — 749 с. — ISBN 985-01-0251-9.
  • Jelski A. Rozpucie // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. — Tom IX: Poźajście — Ruksze. — 1888. — С. 844. — 960 с.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Распуцце&oldid=4723332"