Слопішчы

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Не блытаць з Слопішча.
Вёска
Слопішчы
Краіна
Вобласць
Раён
Сельсавет
Каардынаты
Насельніцтва
  • ▲15 чал. (2019)
Часавы пояс
Тэлефонны код
+375 1713
Паштовыя індэксы
222839
Аўтамабільны код
5
Слопішчы на карце Беларусі ±
Слопішчы (Беларусь)
Слопішчы
Слопішчы (Мінская вобласць)
Слопішчы

Сло́пішчы[1] (трансліт.: Slopiščy, руск.: Слопищи) — вёска ў Пухавіцкім раёне Мінскай вобласці. Уваходзіць у склад Навапольскага сельсавета. Месціцца за 49 км на захад ад Мар’інай Горкі, 51 км ад Мінска, 26 км ад чыгуначнай станцыі Рудзенск на лініі Мінск — Асіповічы, каля ракі Кавалёўка.

Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]

У XVIII ст. у Менскім павеце Менскага ваяводства Вялікага Княства Літоўскага, належалі да дамена Сяргеевічы Юзафа Прозара. Праз вена дачкі Юзафа Прозара Барбары Слопішчы перайшлі да Францішка Букатага[d].

У выніку другога падзелу Рэчы Паспалітай 1793 года тэрыторыя апынулася ў складзе Расійскай імперыі. Вёска ўваходзіла ў Ігуменскі павет Мінскай губерні. У XIX ст. належала да дамена Кавалевічы Ліпскіх, у другой палове XIX ст. уласнасць Пятра Папова, пазней Івана Андрэевіча Бунге[2]. Пасля 1861 года ў Шацкай воласці Ігуменскага павета. У 1872 годзе заснаваны смалакурны завод, ад яго ўтварылася вёска Смаляры (Смалярня)[A]. Акрамя Слопішча, была распаўсюджаная назва Злобішча[2].

З канца лютага 1918 года тэрыторыя акупаваная войскамі Германскай імперыі. 25 сакавіка 1918 года згодна з Трэцяй Устаўной граматай воласць абвешчана часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. У снежні 1918 года занята Чырвонай Арміяй, з 1 студзеня 1919 года ў адпаведнасці з пастановай І з’езда КП(б) Беларусі яна ўвайшла ў склад Савецкай Беларусі, з 27 лютага 1919 года — у ЛітБел ССР. У час польска-савецкай вайны ў жніўні 1919 — ліпені 1920 гадоў пад акупацыяй Польшчы (Мінская акруга ГУУЗ).

З 31 ліпеня 1920 года ў Беларускай ССР.

У Другую сусветную вайну з канца чэрвеня 1941 года да пачатку ліпеня 1944 года пад акупацыяй Германіі. У ваколіцах вёскі дзейнічала савецкая партызанская брыгада «Беларусь». У студзені 1943 года ў ходзе карнай аперацыі нямецкія войскі спалілі вёску, забілі 6 жыхароў. Пасля вайны вёска была адноўленая.

Да 29 чэрвеня 2006 года вёска ўваходзіла ў склад Сяргеевіцкага сельсавета[4]. З 2006 года па 28 мая 2013 года ў складзе Праўдзінскага пассавета[5].

Насельніцтва[правіць | правіць зыходнік]

  • 1800 год — 4 двары, 25 жыхароў
  • 1897 год — 17 двароў, 95 жыхароў
  • 1908 год — 15 двароў, 66 жыхароў
  • 1917 год — 19 двароў, 135 жыхароў
  • 1940 год — 25 двароў, 140 жыхароў
  • 1960 год — 116 жыхароў
  • 1999 год — 35 жыхароў
  • 2002 год — 15 гаспадарак, 26 жыхароў
  • 2010 год — 14 жыхароў
  • 2012 год — 9 гаспадарак, 13 жыхароў
  • 2019 год — 15 жыхароў[6]

Спіс вуліц[правіць | правіць зыходнік]

  • Цэнтральная вуліца[7]

Заўвагі[правіць | правіць зыходнік]

  1. ↑ Напярэдадні Другой сусветнай вайны ў пасёлку Смалярны было 8 двароў, 39 жыхароў, спалены ў ходзе нямецкай карнай аперацыі, пасля вайны не адноўлены[3].

Крыніцы[правіць | правіць зыходнік]

  1. ↑ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Мінская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2003. — 604 с. ISBN 985-458-054-7. (DJVU). Сустракаецца таксама варыянт Сло́пішча, н.
  2. ↑ а б Jelski A. 1889, с. 830.
  3. ↑ Памяць 2003, с. 26.
  4. ↑ Решение Минского областного Совета депутатов от 29 июня 2006 г. № 222 «Об упразднении Горелецкого, Краснооктябрьского, Селецкого, Сергеевичского сельсоветов и изменении границ Новоселковского, Пуховичского, Ветеревичского сельсоветов и Правдинского поссовета Пуховичского района» (руск.)
  5. ↑ «Об изменении административно-территориального устройства районов Минской области». Решение Минского областного Совета депутатов от 28 мая 2013 г. № 234 Архівавана 31 сакавіка 2016. (руск.)
  6. ↑ Belarus. pop-stat.mashke.org. Праверана 26 красавіка 2024.
  7. ↑ Спіс вуліц і іншых элементаў ўнутранага адраса. Нацыянальнае кадастравае агенцтва Рэспублікі Беларусь.(недаступная спасылка)

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Слопішчы // Гарады і вёскі Беларусі. Т. 8 : Мінская вобласць, кн. 4 / Т.У. Бялова (галоўны рэдактар) і інш. — Мінск: Беларуская энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2013. — С. 184. — 528 с. — 2 000 экз. — ISBN 978-985-11-0735-9.
  • Памяць: Пухавіцкі раён: Гісторыка-дакументальныя хронікі гарадоў і раёнаў Беларусі / Укл. А. А. Прановіч; Рэдкал.: А. М. Карлюкевіч і інш.. — Мінск: Беларусь, 2003. — 749 с. — ISBN 985-01-0251-9.
  • Jelski A. Słopiszcze // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. — Tom X: Rukszenice — Sochaczew. — 1889. — С. 830. — 960 с.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Слопішчы&oldid=4723335"