Бахаравічы

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Вёска
Бахаравічы
Цэнтральная вуліца, Бахаравічы
Цэнтральная вуліца, Бахаравічы
Краіна
Вобласць
Раён
Сельсавет
Каардынаты
Насельніцтва
49 чалавек (2010)
Часавы пояс
Тэлефонны код
+375 1713
Паштовы індэкс
222839
Аўтамабільны код
5
СААТА
6244840006
Бахаравічы на карце Беларусі ±
Бахаравічы (Беларусь)
Бахаравічы
Бахаравічы (Мінская вобласць)
Бахаравічы

Ба́харавічы[1] (трансліт.: Bacharavičy, руск.: Бахаровичи) — вёска ў Пухавіцкім раёне Мінскай вобласці. Уваходзіць у склад Навапольскага сельсавета. Месціцца за 39 км на паўночны захад ад Мар’інай Горкі, 29 км ад Мінска, 19 км ад чыгуначнай станцыі Рудзенск на лініі МінскАсіповічы, на рацэ Пціч (прыток Прыпяці).

Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]

Вялікае Княства Літоўскае і Расійская імперыя[правіць | правіць зыходнік]

Бахаравічы вядомыя з XVII ст. У 1587 годзе сяло ў Менскім павеце Менскага ваяводства Вялікага Княства Літоўскага.

Пасля Другога падзелу Рэчы Паспалітай 1793 года ў складзе Расійскай імперыі. Бахаравічы каля ста гадоў былі ўласнасцю Быкоўскіх, у сярэдзіне XIX ст. праз вена сталі ўласнасцю Вайсенгофаў[2]. У 1870 годзе ў Дудзіцкай воласці Ігуменскага павета Мінскай губерні. У 1888 годзе ў маёнтку збудаваны паравы млын, у 1895 годзе на млыне працавалі 3 рабочыя.

У 1897 годзе ў вёсцы быў хлебазапасны магазін, лаўка; у маёнтку паравы млын, капліца на могілках.

Найноўшы час[правіць | правіць зыходнік]

Драўляная хата ў Бахаравічах (старая сядзіба?) (1915—1917)

У Першую сусветную вайну ў лютым — снежні 1918 года была пад акупацыяй войскаў Германскай імперыі.

25 сакавіка 1918 года згодна з Трэцяй Устаўной граматай вёска абвешчана часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. З 1 студзеня 1919 года ў адпаведнасці з пастановай І з’езда КП(б) Беларусі ўвайшла ў склад Беларускай ССР. У жніўні 1919 — ліпені 1920 года вёска была пад акупацыяй Польшчы.

Пасля рэвалюцыі была адкрыта працоўная школа 1-ай ступені, у якой вучылася ў 1922 годзе 40 дзяцей. У пачатку 1930-х гадоў створаны калгас «Новыя Бахаравічы», працавала кузня.

У Другую сусветную вайну з канца чэрвеня 1941 года да пачатку ліпеня 1944 года акупаваная нацысцкай Германіяй.

Насельніцтва[правіць | правіць зыходнік]

  • 1567 — 17 двароў, 60 жыхароў
  • 1870 — 106 жыхароў мужчынскага полу
  • 1897 — 71 двор, 451 жыхар; маёнтак — 2 двары, 28 жызароў
  • 1908 — 74 двары, 526 жыхароў; маёнтак — 12 жыхароў
  • 1917 — 92 двары, 529 жыхароў; маёнтак — 52 жыхары
  • 1960 — 295 жыхароў
  • 1999 — 94 жыхары
  • 2002 — 38 двароў, 61 жыхар
  • 2010 — 49 жыхароў
  • 2012 — 25 гаспадарак, 36 жыхароў

Славутасці[правіць | правіць зыходнік]

Страчаная спадчына[правіць | правіць зыходнік]

  • Могілкавая капліца

Вядомыя асобы[правіць | правіць зыходнік]

Спіс вуліц[правіць | правіць зыходнік]

  • Дачная вуліца
  • Цэнтральная вуліца[4]

Зноскі

  1. Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Мінская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2003. — 604 с. ISBN 985-458-054-7. (DJVU)
  2. Jelski A. 1880, с. 76.
  3. Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 7: Застаўка — Кантата / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1998. — Т. 7. — 604 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0130-3 (т. 7). — С. 386.
  4. Спіс вуліц і іншых элементаў ўнутранага адраса. Нацыянальнае кадастравае агенцтва Рэспублікі Беларусь.(недаступная спасылка)

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Бахаравічы // Гарады і вёскі Беларусі. Т. 8 : Мінская вобласць, кн. 4 / Т.У. Бялова (галоўны рэдактар) і інш. — Мінск: Беларуская энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2013. — С. 116. — 528 с. — 2 000 экз. — ISBN 978-985-11-0735-9.
  • Памяць : Пухавіцкі раён: гісторыка-дакументальныя хронікі гарадоў і раёнаў Беларусі / [укладальнік А. А. Прановіч; рэдкалегія: А. М. Карлюкевіч і інш.]. — Мінск : Беларусь, 2003. — 748 с. — 3000 экз. ISBN 985-01-0251-9
  • Jelski A. Bacharawicze // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom I: Aa — Dereneczna. — 1880. — С. 76. — 960 с.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]