Людвіноўскі сельсавет

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Людвіноўскі сельсавет
Краіна  Беларусь
Уваходзіць у Вілейскі раён
Уключае 35 населеных пунктаў
Адміністрацыйны цэнтр Людвінова
Дата ўтварэння 12 кастрычніка 1940
Насельніцтва (2019) 2 017
Плошча 210 км²
Людвіноўскі сельсавет на карце
Часавы пояс UTC+03:00
Тэлефонны код +375 1771
Код аўтам. нумароў 5
Афіцыйны сайт

Людвіно́ўскі сельсавет (да 2013 года Касцяне́віцкі) — адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў складзе Вілейскага раёна Мінскай вобласці Беларусі. Цэнтр — аграгарадок Людвінова.

Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]

Утвораны 12 кастрычніка 1940 года як Касцяневіцкі сельсавет у складзе Куранецкага раёна Вілейскай вобласці БССР. Цэнтр — вёска Касцяневічы. З 20 верасня 1944 года ў складзе Маладзечанскай вобласці. З 5 ліпеня 1946 года ў складзе Вілейскага раёна. 18 мая 1959 года ў склад сельсавета з Рэчкаўскага сельсавета перададзены 6 населеных пунктаў (Альшэўцы, Дзеракі, Івашынавічы, Карэкаўцы, Лявонавічы і Рындзевічы)[1]. З 20 студзеня 1960 года ў складзе Мінскай вобласці. 27 снежня 1962 года ў склад сельсавета з Крывіцкага пассавета Мядзельскага раёна перададзены 4 населеныя пункты (Лоцевічы, Навасёлкі, Субачы і Цярэшкі)[2]. 4 красавіка 1973 года ў склад сельсавета з Жарскага сельсавета перададзены 6 населеных пунктаў (вёскі Гедзевічы, Добравічы-I, Добравічы-II, Малышкі, Перакалле і Старынкі)[3]. 28 мая 2013 года да сельсавета далучана частка скасаванага Сцешыцкага сельсавета (9 населеных пунктаў: Бакунькі, Генеральчыкі, Дубраўка, Жары, Замошша, Кумельшчына, Паляны, Сцешыцы, Юдзеўшчына), у склад Рабунскага сельсавета перададзены 11 населеных пунктаў (Альшэўцы, Арпа, Асташкава, Валоські, Горная, Гутараўшчына, Ерхі, Івашынавічы, Карэкаўцы, Лявонавічы, Сосенка), сельсавет перайменаваны ў Людвіноўскі[4]. 27 чэрвеня 2013 года цэнтр сельсавета перанесены з вёскі Касцяневічы ў аграгарадок Людвінова[5].

Насельніцтва[правіць | правіць зыходнік]

Насельніцтва сельсавета паводле перапісу 2009 года (37 населеных пунктаў) — 2471 чалавек[6], з іх 95,3 % — беларусы, 2,8 % — рускія, 0,9 % — украінцы, 0,5 % — палякі[7]; паводле перапісу 2019 года (35 населеных пунктаў) — 2017 чалавек[8].

Населеныя пункты[правіць | правіць зыходнік]

Гісторыка-культурныя каштоўнасці[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

  1. Рашэнне выканкома Маладзечанскага абласнога Савета дэпутатаў працоўных ад 18 мая 1959 г. // Збор законаў, указаў Прэзідыума Вярхоўнага Савета Беларускай ССР, пастаноў і распараджэнняў Савета Міністраў Беларускай ССР. — 1959, № 5.
  2. Рашэнне выканкома Мінскага абласнога Савета дэпутатаў працоўных ад 27 снежня 1962 г. // Збор законаў, указаў Прэзідыума Вярхоўнага Савета Беларускай ССР, пастаноў і распараджэнняў Савета Міністраў Беларускай ССР. — 1963, № 9 (1009).
  3. Рашэнне выканаўчага камітэта Мінскага абласнога Савета дэпутатаў працоўных ад 4 красавіка 1973 г. // Збор законаў, указаў Прэзідыума Вярхоўнага Савета Беларускай ССР, пастаноў і распараджэнняў Савета Міністраў Беларускай ССР. — 1973, № 12 (1386).
  4. Решение Минского областного Совета депутатов от 28 мая 2013 г. № 234 Об изменении административно-территориального устройства районов Минской области Архівавана 31 сакавіка 2016.
  5. Решение Вилейского районного Совета депутатов от 27 июня 2013 г. № 176 О переносе административного центра Людвиновского сельсовета в агрогородок Людвиново Архівавана 20 кастрычніка 2020.
  6. Колькасць насельніцтва населеных пунктаў Мінскай вобласці Беларусі паводле перапісу 2009 года
  7. Этнічны склад насельніцтва сельсаветаў Беларусі паводле перапісу 2009 года
  8. Колькасць насельніцтва населеных пунктаў Мінскай вобласці Беларусі паводле перапісу 2019 года
  9. Касцёл у Касцяневічах адзначыць 250 год Архівавана 5 сакавіка 2016. // «Рэгіянальная газета»

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Административно-территориальное устройство БССР: справочник: в 2 т. / Главное архивное управление при Совете Министров БССР, Институт философии и права Академии наук БССР. — Минск: «Беларусь», 1985―1987.
  • Административно-территориальное устройство Республики Беларусь (1981—2010 гг.): справочник. — Минск: БелНИИДАД, 2012. — 172 с.