Мікалай Іванавіч Чаргінец

Мікалай Іванавіч Чаргінец
1-ы Старшыня Пастаяннай камісіі Савета Рэспублікі Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь па міжнародных справах і нацыянальнай бяспецы
1997 — 2008
Пераемнік:	Ніна Мікалаеўна Мазай
Партыя:	КПСС (1963—1991) з 1991 года — беспартыйны
Адукацыя:	1. Вышэйшая школа трэнераў Мінскага інстытута фізкультуры 2. Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт
Навуковая ступень:	Кандыдат юрыдычных навук
Прафесія:	трэнер, юрыст
Дзейнасць:	палітык, пісьменнік
Нараджэнне:	17 кастрычніка 1937(1937-10-17) (80 гадоў) Мінск, БССР, СССР
Сайт:	Персанальны сайт
Ваенная служба
Прыналежнасць:	Беларусь
Званне:	Генерал-лейтэнант унутранай службы
Бітвы:	Афганская вайна, 1979—1989
Узнагароды:	Шаблон:Ордэн «За адвагу», Афганістан

Мікалай Чаргінец
Агульная інфармацыя
Нарадзіўся	17 кастрычніка 1937(1937-10-17) (80 гадоў) Менск, БССР, СССР
Грамадзянства	СССР
Пазіцыя	нападнік
Інфармацыя пра клуб
Клуб	скончыў кар’еру
Кар’ера
Клубная кар’ера*
1958	Лакаматыў (Вінніца)	12 (2)
1958 — 1959	Малдова (Кішынёў)	12 (0)
1960	Ураджай (Мінск)	? (3)
1961	Беларусь (Мінск)	15 (0)
1962	СКА (Мінск)	28 (3)
* Колькасць гульняў і галоў за прафесійны клуб лічыцца толькі для розных ліг нацыянальных чэмпіянатаў

Мікала́й Іва́навіч Чаргіне́ц (17 кастрычніка 1937, Мінск) — беларускі пісьменнік і палітычны дзеяч. Кандыдат юрыдычных навук (1977). Заслужаны работнік МУС СССР (1977). Генерал-лейтэнант унутранай службы (1993).

Увёў у беларускую літаратуру так званы міліцэйскі дэтэктыў. Адзін з найбольш запатрабаваных беларускіх пісьменнікаў дэтэктыўнага жанру^{[Крыніца?]}. Аўтар амаль паўсотні кніг мастацкай прозы, большасць з якіх — вострасюжэтныя дэтэктывы. За рознапланавыя дасягненні ў галіне культуры і навукі ў 1998 годзе Мікалай Чаргінец унесены ў Кнігу рэкордаў Гінэса.

Біяграфія

Нарадзіўся ў сям'і рабочага.

У маладосці займаўся футболам. Выхаванец мінскай ФШМ, у 1958 далучыўся да новастворанай каманды «Лакаматыў» з Вінніцы і забіў першы гол гэтай каманды ў гісторыі. Пасля выступаў у Малдове, а ў 1960—1962 у мінскіх клубах. У 1963 скончыў Вышэйшую школу трэнераў Беларускага дзяржаўнага інстытута фізічнай культуры.

Працаваў інструктарам фізічнай культуры на Мінскім прыборабудаўнічым заводзе. У 1964 накіраваны на работу ў органы міліцыі — у крымінальны вышук. У 1967 скончыў юрыдычны факультэт БДУ. З 1969 — намеснік начальніка Першамайскага, з 1973 — начальнік Ленінскага раённага аддзела ўнутраных спраў Мінска. З 1975 — намеснік начальніка ўпраўлення ўнутраных спраў Мінгарвыканкама, з 1981 — начальнік Упраўлення крымінальнага вышуку Міністэрства ўнутраных спраў БССР. У 1984—1987 служыў у Афганістане, удзельнічаў у баявых аперацыях, быў паранены. З 1987 — начальнік Беларускага ўпраўлення ўнутраных спраў на транспарце МУС БССР. Генерал-маёр міліцыі. Кандыдат юрыдычных навук. Член СП СССР (з 1978).

Акадэмік шэрага міжнародных акадэмій, віцэ-прэзідэнт Міжнароднай Акадэміі народаў свету і Акадэміі праблем бяспекі, абароны і правапарадку Расійскай Федэрацыі, прафесар, гранд-доктар філасофіі і права Сусветнага размеркаванага ўніверсітэта Арганізацыі Аб'яднаных Нацый. Член Прэзідыума Савета Рэспублікі Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь, старшыня Пастаяннай камісіі Савета Рэспублікі Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь па міжнародных справах і нацыянальнай бяспецы, старшыня Пастаяннай камісіі Парламенцкага Сходу Саюза Беларусі і Расіі па пытаннях знешняй палітыкі. Сустаршыня Міжнароднага літаратурнага фонду, сакратар міжнароднай асацыяцыі пісьменнікаў-баталістаў, старшыня грамадскага аб'яднання «Саюз пісьменнікаў Беларусі».

Дэбютаваў у друку як журналіст у 1963. Піша на рускай мове. Аўтар кніг прозы «Четвертый след» (1973), «Тревожная служба» (1975), «Следствие продолжается» (1977), «Финал Краба» (1979), «Служба — дни и ночи» (1981), «Приказ № 1» (1985; 2003, серыя «Уголовный розыск»), «Следствие продолжается. Финал Краба» (1986), раманаў «Вам — задание» (1982), «За секунду до выстрела» (1983), «Тайна Черных Гор» (1987), «Сыновья» (1989; 2000, серыя Уголовный розыск), Черный пес (2000, Уголовный розыск), За секунду до выстрела (2001, Уголовный розыск), Киллер (2001, Уголовный розыск), Кремлевский колодец (2001, Уголовный розыск), Русская красавица (2001, Уголовный розыск), Убить вождя (2001, Уголовный розыск), Илоты безумия (2002, Уголовный розыск), Побег (2002, Уголовный розыск), Смертник (2002, Уголовный розыск), Тайна Овального кабинета (2002), Смерть за смерть (2003, Уголовный розыск), Упреждающий удар (2002, Уголовный розыск), «Вам задание» (2004), Русское братство (2004, Уголовный розыск), Смертельный квадрат (2004, Уголовный розыск), Третья звезда (2005, Уголовный розыск), Выстрел в прошлое (2006, серыя Спецназ), «Логово змей» (2007). Аўтар аповесцяў «Свадьбы не будет», «Однажды в марте», «По божьей воле», «Следствие продолжается» (2000, Уголовный розыск), «Последний герой» (2003, Уголовный розыск).

Па творах М. І. Чаргінца пастаўлены ваенна-прыгодніцкі фільм «Вам задание», 4-серыйны тэлевізійны фільм «Ветров», здымаецца 6-серыйны тэлевізійны фільм па яго раманах «Смерць за смерць» і «Побег».

Узнагароджаны 8 ордэнамі СССР, Беларусі, Афганістана і Польшчы, у т.л. ордэнам Чырвонага Сцяга, двума ордэнамі Чырвонай Зоркі, вышэйшым афганскім ордэнам Чырвоны Сцяг, савецкімі і афганскімі медалямі. Заслужаны работнік Міністэрства ўнутраных спраў СССР (1977). Лаўрэат Літаратурнай прэміі імя А. Фадзеева (1990) за раман «Сыновья», Літаратурнай прэміі імя В. Пікуля, а таксама некаторых саюзных і рэспубліканскіх прэмій. Удастоены звання «Міжнародны прафесіянал 2005» (Кембрыдж). Унесены ў Кнігу рэкордаў Гінеса за разнапланавыя дасягненні ў галіне навукі і культуры (1998).

Літаратура

• Шаблон:Крыніцы/БП 1917/90 С. 576—577.
• Чаргінец Мікалай Іванавіч // Беларус. энцыкл.: у 18 т. Мінск, 2003. Т. 17. С. 225.
• Чаргінец Мікалай Іванавіч // Парламент — Нацыянальны сход Рэспублікі Беларусь другога склікання / пад агул. рэд. У. М. Канаплёва і М. А. Аўласевіча. — Мн.:, 2003. С. 231.
• Чергинец Николай Иванович // Кто есть кто в Республике Беларусь, 2005 / под ред. И. В. Чекалова. — Мн.:, 2005. Т.2. С. 366.
• Карані беларускай палітыкі. Мікалай Чаргінец