Царква Мадлен

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Славутасць
Царква Мадлен
фр.: Église de la Madeleine

48°52′12″ пн. ш. 2°19′28″ у. д.HGЯO
Краіна  Францыя
Месцазнаходжанне
Канфесія каталіцтва
Епархія Архідыяцэзія Парыжа
Архітэктурны стыль класіцызм
Дата заснавання 1845
Сайт lamadeleineparis.fr
Праблемы з <mapframe>:
  • Атрыбут «latitude» мае няслушнае значэнне
  • Атрыбут «longitude» мае няслушнае значэнне
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Царква Мадлен (фр.: l'église de la Madeleine) — царква Святой Марыі Магдалены ў 8-й акрузе Парыжа, на аднайменнай плошчы, упісанай у ансамбль буйнейшай плошчы Згоды. Разам з іншымі будынкамі плошчы ўяўляе сабой эталон архітэктуры французскага класіцызму.

Апісанне[правіць | правіць зыходнік]

Тып царквы — грэка-рымскі храм; узорам паслужыў Мезон Карэ ў Німе:

  • у даўжыню — 108 м;
  • у шырыню — 43 м;
  • па перыметры стаяць 52 карынфскія калоны, якія цалкам атачаюць будынак;
  • вышыня кожнай калоны 19,5 м.

Храм асвятляецца праз скляпенне: у адрозненне ад іншых храмаў царква не мае ні трансепта, ні бакавых акон. На франтоне галоўнага фасада размешчана скульптурная група «Страшны суд» працы Філіпа Анарэ Лемера.

Алтар царквы

Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]

Гісторыя будаўніцтва царквы расцягнулася на 85 гадоў па прычыне палітычнай нестабільнасці Францыі ў канцы XVIII — пачатку XIX стагоддзяў. Будаўніцтва пачалося пад кіраўніцтвам архітэктара Кантана д'Іўры пры Людовіку XV, у гонар якога афармлялі плошчу Згоды і яе наваколле, і які асабіста заклаў першы камень будучай царквы. Першапачатковы праект меў падабенства з царквою Святога Людовіка ў Доме інвалідаў — крыжападобнае збудаванне з купалам. Пасля смерці д'Іўры працы працягнуў Куцюр, які прапанаваў узяць за ўзор будынак Пантэона. У 1790 годзе будаўніцтва было прыпынена з-за рознагалоссяў адносна прызначэння будынка. У 1806 годзе Напалеон даручыў архітэктару Віньёну ўзвесці залу славы імператарскай Вялікай арміі. Усё, што было пабудавана да гэтага, было знесена. У 1814 годзе Людовік XVIII пажадаў, каб будынак, які ўзводзіўся, стаў царквой памяці Людовіка XVI і Марыі-Антуанеты. У 1837 годзе адміністрацыя горада планавала ператварыць будынак у вакзал першай пасажырскай чыгункі, якая злучала Парыж і Сен-Жэрмэн, але гэтым задумам не было суджана спраўдзіцца. У 1842 годзе царква была дабудавана і асвечана.

Гл. таксама[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]