Невіл Франсіс Мот

Невіл Франсіс Мот
Nevill Francis Mott
London 1952
Дата нараджэння	30 верасня 1905(1905-09-30)[…]
Месца нараджэння	Лідс, Сіці-оф-Лідс[d], Заходні Ёркшыр, Англія, Злучанае каралеўства Вялікабрытаніі і Ірландыі
Дата смерці	8 жніўня 1996(1996-08-08)[…] (90 гадоў)
Месца смерці	Мілтан-Кінс[d], Milton Keynes[d], Бакінгемшыр[d], Паўднёва-Усходняя Англія[d], Англія, Вялікабрытанія
Грамадзянства	Вялікабрытанія
Род дзейнасці	фізік, выкладчык універсітэта
Навуковая сфера	фізіка
Месца працы	Брыстальскі ўніверсітэт
Альма-матар	Clifton College[d] каледж Святога Джона[d]
Навуковы кіраўнік	Ральф Фаўлер[d]
Член у	Лонданскае каралеўскае таварыства Леапальдзіна[d] Амерыканская акадэмія мастацтваў і навук[d] Нацыянальная акадэмія навук ЗША
Узнагароды і прэміі	Нобелеўская прэмія па фізіцы (1977)
Невіл Франсіс Мот на Вікісховішчы

Невіл Франсіс Мот (сэр) (англ.: Sir Nevill Francis Mott; 30 верасня 1905, горад Лідс, Англія — 8 жніўня 1996, Мілтан-Кінсі, Англія) — англійскі фізік, лаўрэат Нобелеўскай прэміі па фізіцы (1977), сумесна з Філіпам Андэрсанам і Джонам ван Флекам, «за фундаментальныя тэарэтычныя даследаванні электроннай структуры магнітных і неўпарадкаваных сістэм».

Біяграфія

Невіл Мот нарадзіўся ў Лідсе і вучыўся ў каледжы Кліфтана ў Брысталі, а таксама ў каледжы Св. Джона ў Кембрыджы. У 1929 годзе пачынае чытаць лекцыі ў Манчэстарскім універсітэце. Пасля гэтага вяртаецца ў 1930 г. у Кембрыдж ў якасці супрацоўніка і выкладчыка ў каледжы Гонвіл і Кэўс. У 1933 годзе перайшоў у Брыстальскі ўніверсітэт у якасці прафесара тэарэтычнай фізікі.

У 1948 годзе стаў прафесарам фізікі і дырэктарам фізічнай лабараторыі ў Брысталі. У 1954 г. становіцца кавендышскім прафесарам фізікі ў Кембрыджы. Застаецца на гэтай пасадзе да 1971 г. таксама Мот з’яўляўся ў перыяд з 1959 па 1966 год кіраўніком каледжа Гонвіл і Кэўс.

Дасягненні

Навуковыя дасягненні Мота ўключаюць тэарэтычнае тлумачэнне ўздзеяння святла на фотаэмульсію, разуменні пераходу рэчыва з металічнага ў неметалічных стан. Яго імем названа паняцце дыэлектрык Мота.

У 1936 годзе Мота абраны членам Лонданскага каралеўскага таварыства. У 1957 годзе з’яўляўся прэзідэнтам англійскага Фізічнага таварыства. У пачатку 1960-х гадоў быў старшынёй Брытанскага аддзялення Пагуошскага руху. Прысвечаны ў рыцары ў 1962 годзе. Працягваў працаваць прыкладна да ўзросту 90 гадоў. У 1995 г. быў узнагароджаны ордэнам Кавалераў Гонару.

Спасылкі

• Інфармацыя з сайта Нобелеўскага камітэта(англ.) 
• Мемуары Мота(англ.)