Іаханес Георг Беднарц
Іаханес Георг Беднарц | |
---|---|
ням.: Johannes Georg Bednorz | |
![]() Іаханес Беднарц на адкрыцці нанатэхнічнай лабараторыі, 2009 г. | |
Дата нараджэння | 16 мая 1950[1][2][…] (73 гады) |
Месца нараджэння | |
Грамадзянства | |
Род дзейнасці | фізік |
Навуковая сфера | фізіка |
Месца працы | |
Альма-матар | |
Навуковы кіраўнік | Карл Аляксандр Мюлер |
Член у | |
Узнагароды | |
![]() |
Іаханес Георг Беднарц (ням.: Johannes Georg Bednorz; 16 мая 1950, Ноенкірхен, ФРГ) — нямецкі фізік. Лаўрэат Нобелеўскай прэміі па фізіцы (сумесна з Аляксандрам Мюлерам) (1987) за адкрыццё высокатэмпературнай звышправоднасці.
Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]
Пасля заканчэння школы і падрыхтоўчага курсу для паступлення ва ўніверсітэт у гімназіі «Марцінум» у горадзе Эмсдэтэн, Беднарц паступае ў 1968 г. у Вестфальскі ўніверсітэт Вільгельма ў горадзе Мюнстэр. Па прычыне, што ён адчуваў сябе няёмка сярод вялікай колькасці студэнтаў, а таксама з-за таго, што ён не вытрымаў уступнай кантрольнай работы для допуску да хімічных лабараторных работ, ён памяняў спецыяльнасць на мінералогію. Сваю дыпломную працу ён напісаў пад кіраўніцтвам прафесара Вольфганга Гофмана ў галіне крышталяграфіі па тэме сінтэтычных пераўскітаў.
Улетку 1972 Беднарц упершыню працаваў у даследчай лабараторыі IBM у Цюрыху (Швейцарыя) у якасці студэнта-практыканта. Праз год ён яшчэ раз прайшоў там практыку, і ў 1974 годзе, на працягу шасці месяцаў пад кіраўніцтвам Ганса Ёрга Шэеля, праводзіў у той жа лабараторыі эксперыменты для сваёй дыпломнай працы па апісанні і росту крышталёў пераўскітаў (SrTiO3). У 1977 годзе, пасля таго як ён правёў яшчэ адзін год у Мюнстэры, Беднарц пачаў працу над дысертацыяй у «лабараторыі фізікі цвёрдага цела» ў Вышэйшай Тэхнічнай школе Цюрыха пад кіраўніцтвам прафесара Хайна Грэніхера і Аляксандра Мюлера.
Пасля пачатку ў 1982 годзе работы ў IBM, ён прыступіў да 1983 г., сумесна з Мюлерам, да працы па высокатэмпературнай звышправоднасці ў кераміцы на аснове аксідаў медзі. Яны сістэматычна правяралі новыя матэрыялы ў надзеі на тое, што гэтыя матэрыялы маглі быць звышправаднікамі. У 1986 годзе ім удалося выявіць звышправоднасць у барый-лантан-медным аксідзе пры тэмпературы 35 К (-238 °C) — на 12 К больш, чым тэмпература звышправоднасці, дасягнутая раней. За гэту працу ім была прысуджана Нобелеўская прэмія па фізіцы за 1987 год.
Зноскі
- ↑ J. Georg Bednorz // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ Johannes Georg Bednorz // Brockhaus Enzyklopädie / Hrsg.: Bibliographisches Institut & F. A. Brockhaus, Wissen Media Verlag
- ↑ Johannes Georg Bednorz // Proleksis enciklopedija, Opća i nacionalna enciklopedija — 2009.
- ↑ J. Georg Bednorz; Facts // nobelprize.org — Nobel Foundation. Праверана 3 студзеня 2019.
Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]
- Нарадзіліся 16 мая
- Нарадзіліся ў 1950 годзе
- Нарадзіліся ў акрузе Мюнстэр
- Члены і члены-карэспандэнты Нацыянальнай акадэміі навук ЗША
- Лаўрэаты Нобелеўскай прэміі па фізіцы
- Лаўрэаты Нобелеўскай прэміі паводле алфавіта
- Члены Амерыканскага фізічнага таварыства
- Асобы
- Вучоныя паводле алфавіта
- Фізікі Германіі
- Лаўрэаты Нобелеўскай прэміі з Германіі