Ханс Георг Дэмельт

Ханс Георг Дэмельт
Hans Georg Dehmelt
Дата нараджэння	9 верасня 1922(1922-09-09)[…]
Месца нараджэння	Гёрліц, Ніжняя Сілезія, Польшча
Дата смерці	7 сакавіка 2017(2017-03-07)[…] (94 гады)
Месца смерці	Сіэтл, акруга Кінг[d], Вашынгтон, ЗША
Грамадзянства	Германія  ЗША
Род дзейнасці	фізік, выкладчык універсітэта
Навуковая сфера	фізіка
Месца працы	Вашынгтонскі ўніверсітэт Універсітэт Дзьюка
Навуковая ступень	доктарская ступень[d]
Альма-матар	Гётынгенскі ўніверсітэт Уроцлаўскі ўніверсітэт
Навуковы кіраўнік	Ганс Копферман[d] і Peter Brix[d]
Член у	Нацыянальная акадэмія навук ЗША Амерыканская акадэмія мастацтваў і навук Амерыканскае фізічнае таварыства
Узнагароды	прэмія Румфарда[d] (1985) стыпендыя Аляксандра фон Гумбальта[d] член Амерыканскага фізічнага таварыства[d] Davisson–Germer Prize in Atomic or Surface Physics[d] (1970) прэмія Гумбальта
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Ханс Георг Дэмельт (ням.: Hans Georg Dehmelt; нар.9 верасня 1922 года, Гёрліц, Германія) — нямецка-амерыканскі фізік, лаўрэат Нобелеўскай прэміі па фізіцы (1989) — палова прэміі сумесна з Вольфгангам Паўлем «за распрацоўку метаду ўтрымання адзіночных іонаў». Другую палову прэміі атрымаў Норман Рамзей «за вынаходства метаду паасобных вагальных палёў і яго выкарыстанне ў вадародным мазеры і іншых атамных гадзінніках».

Біяграфія

Ханс Георг Дэмельт вырас у Берліне. Пасля экзамену на допуск да навучання ва ўніверсітэце ў 1940 годзе пайшоў служыць у войска ў частцы СПА. Удзельнічаў у Сталінградскай бітве, пасля якой вярнуўся ў Германію і ў рамках ваеннай праграмы вывучаў фізіку ва ўніверсітэце Брэслау. У 1944 годзе быў пасланы на заходні фронт, дзе падчас Ардэнскай бітвы трапіў у палон да амерыканцаў. Пасля вызвалення ў 1946 годзе працягнуў навучанне ў Гётынгенскім універсітэце ў такіх вучоных, як Рыхард Бекер, Ханс Копферман, Вернер Гейзенберг, Макс фон Лаўэ, Вольфганг Паўль і Макс Планк. Пры пахаванні Планка быў адным з тых, хто нёс яго труну. Атрымаў дыплом у 1948 годзе па тэме томсанаўскага мас-спектрометра. У 1950 годзе абараніў дысертацыю, пасля чаго быў запрошаны ў ЗША на месца постдокаў. У 1952 годзе перайшоў у Вашынгтонскі ўніверсітэт у Сіэтле, дзе ў 1955 годзе стаў асістэнтам прафесара, у 1958 годзе намеснікам прафесара і ў 1961 годзе прафесарам. У 2002 годзе выйшаў на пенсію.

Дасягненні

У 1956 годзе Дэмельт упершыню апісаў перавагі іонных пастак для спектраскапіі высокай адрознівальнай сілы. У наступныя гады ён заклаў асновы для будаўніцтва такіх пастак. У 1959 годзе яму ўдалося пратрымаць у магнетроннай пастцы (пасля названай пасткай Пенінга) 1 электрон на працягу 10 секунд. У 1973 годзе яму ўдалося правесці доўгае захоўванне аднаго электрона і пабудаваць аднаэлектронны генератар, сумесна з Дэвідам Вінеландам і Філам Экстрамам. У наступныя гады ён настолькі ўдасканаліў гэты метад, што ў 1987 годзе яму ўдалося вельмі дакладна памераць гірамагнітныя адносіны электрона і пазітрона.

У 1989 годзе Дэмельт, сумесна з Вольфгангам Паўлем, атрымаў палову Нобелеўскай прэміі па фізіцы.

Спасылкі

• Інфармацыя з сайта Нобелеўскага камітэта (англ.)
• Хатняя старонка Ханса Дэмельта на серверы Вашынгтонскага ўніверсітэта Архівавана 7 мая 2009. (англ.)