Герберт Кромер
| Герберт Кромер | |
|---|---|
| ням.: Herbert Krömer | |
.jpg) Нямецкі фізік, лаўрэат Нобелеўскай прэміі | |
| Дата нараджэння | 25 жніўня 1928[1][2][3] (92 гады) |
| Месца нараджэння |
|
| Грамадзянства | |
| Род дзейнасці | фізік, выкладчык універсітэта |
| Навуковая сфера | электратэхніка |
| Месца працы | |
| Альма-матар | |
| Навуковы кіраўнік | Фрыц Саўтэр[d] |
| Член у | |
| Узнагароды і прэміі |
 Нобелеўская прэмія па фізіцы (2000) |
 Герберт Кромер на Вікісховішчы | |
Герберт Кромер (ням.: Herbert Krömer; 25 жніўня 1928, Веймар, Германія) — нямецкі фізік, лаўрэат Нобелеўскай прэміі па фізіцы. Палова прэміі за 2000 год, сумесна з Жарэсам Алфёравым, «за распрацоўку паўправадніковых гетэраструктур, якія выкарыстоўваюцца ў высокачастотнай і опта-электроніцы». Другая палова прэміі была прысуджана Джэку Кілбі «за ўклад у вынаходства інтэгральных схем».
Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]
Пасля заканчэння курсаў падрыхтоўкі да ўніверсітэту, Герберт Кромер прыступае да вывучэння фізікі ў Іенскага ўніверсітэта, дзе апроч іншага наведваў лекцыі Фрыдрыха Гунда. Падчас блакады Берліна Кромер знаходзіўся на практыцы ў Берліне і скарыстаўся магчымасцю для ўцёкаў на захад. Пасля гэтага ён працягнуў навучанне ў Гётынгенскім універсітэце. У 1952 годзе ён абараніў дысертацыю ў галіне тэарэтычнай фізікі па тэме эфекту гарачых электронаў у транзістарах. Пасля гэтага Кромер працаваў у якасці «прыкладнога тэарэтыка», як ён сам сябе называў, у тэхнічным цэнтры радыёвяшчання нямецкай федэральнай пошты. У 1954 годзе ён пераехаў у ЗША і працаваў там у розных даследчых установах у Прынстане і Апала Альта. З 1968 па 1976 год Кромер выкладае ва ўніверсітэце Каларада ў якасці прафесара, а затым перайшоў у Каліфарнійскі ўніверсітэт у Санта-Барбары.
Дасягненні[правіць | правіць зыходнік]
Герберт Кромер ніколі не працаваў у «модных» галінах фізікі. Ён аддаваў перавагу галінам, значэнне якіх станавілася ясным толькі праз шмат гадоў. Напрыклад, ён апублікаваў у 1950-х гадах работы аб асновах біпалярнага транзістара на аснове гетэраструктур, які мог працаваць у гігагерцавым дыяпазоне частот. У 1963 годзе ён распрацаваў прынцыпы лазераў на падвойных гетэраструктурах — аснове паўправадніковых лазераў. Абедзве гэтыя працы на шмат гадоў апярэдзілі свой час, і знайшлі прымяненне толькі ў 1980-х гадах, з развіццём эпітаксіі. Падчас знаходжання ў Санта Барбары ён перанёс свае інтарэсы ў эксперыментальную галіну. Напрыклад, у 1970-я гады Кромер удзельнічаў у распрацоўцы малекулярнай эпітаксіі, прычым ён вывучаў новыя камбінацыі матэрыялаў, такія як GaP і GaAs на крамянёвай падкладцы. Пасля 1985 гады інтарэсы Кромера зрушыліся да камбінацый InAs, GaSb і AlSb. У 2000 годзе яму была прысуджана Нобелеўская прэмія па фізіцы, сумесна з Жарэсам Алфёравым і Джэкам Кілбі.
Зноскі
- ↑ Herbert Kroemer // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ Herbert Kroemer // Munzinger-Archiv — 1913. Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ Herbert Kroemer // Brockhaus Enzyklopädie
- ↑ Нямецкая нацыянальная бібліятэка, Берлінская дзяржаўная бібліятэка, Баварская дзяржаўная бібліятэка і інш. Record #133177459 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 10 снежня 2014.
- ↑ (unspecified title) Праверана 3 ліпеня 2019.
- ↑ http://www8.nationalacademies.org/onpinews/newsitem.aspx?RecordID=04292003
- ↑ NNDB — 2002.
Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]
- Інфармацыя з сайта Нобелеўскага камітэта (англ.)
- Хатняя старонка Герберта Кромера на сайце Каліфарнійскага ўніверсітэта ў Санта-Барбары (англ.)
| ||||||||
- Асобы
- Вучоныя паводле алфавіта
- Нарадзіліся 25 жніўня
- Нарадзіліся ў 1928 годзе
- Нарадзіліся ў Веймары
- Выпускнікі Гётынгенскага ўніверсітэта
- Выпускнікі Енскага ўніверсітэта
- Члены і члены-карэспандэнты Нацыянальнай акадэміі навук ЗША
- Лаўрэаты Нобелеўскай прэміі паводле алфавіта
- Фізікі Германіі
- Лаўрэаты Нобелеўскай прэміі па фізіцы
- Узнагароджаныя медалём пашаны IEEE