Герберт Кромер

Герберт Кромер
ням.: Herbert Krömer
Нямецкі фізік, лаўрэат Нобелеўскай прэміі
Дата нараджэння	25 жніўня 1928(1928-08-25) (91 год)
Месца нараджэння	Веймар, Цюрынгія, Веймарская рэспубліка
Грамадзянства	Германія  ЗША
Род дзейнасці	фізік, выкладчык універсітэта
Навуковая сфера	электратэхніка
Месца працы	Каліфарнійскі ўніверсітэт у Санта-Барбары Каларадскі ўніверсітэт у Боўлдэры Каларадскі ўніверсітэт[d]
Альма-матар	Гётынгенскі ўніверсітэт Іенскі ўніверсітэт імя Фрыдрыха Шылера
Навуковы кіраўнік	Фрыц Саўтэр[d]
Член у	Акадэмія карысных навук у Эрфурце[d] Нацыянальная акадэмія навук ЗША Нацыянальная інжынерная акадэмія ЗША[d] Амерыканскае фізічнае таварыства[d]
Узнагароды і прэміі	Нобелеўская прэмія па фізіцы (2000)
Герберт Кромер на Вікісховішчы

Герберт Кромер (ням.: Herbert Krömer; 25 жніўня 1928, Веймар, Германія) — нямецкі фізік, лаўрэат Нобелеўскай прэміі па фізіцы. Палова прэміі за 2000 год, сумесна з Жарэсам Алфёравым, «за распрацоўку паўправадніковых гетэраструктур, якія выкарыстоўваюцца ў высокачастотнай і опта-электроніцы». Другая палова прэміі была прысуджана Джэку Кілбі «за ўклад у вынаходства інтэгральных схем».

Біяграфія

Пасля заканчэння курсаў падрыхтоўкі да ўніверсітэту, Герберт Кромер прыступае да вывучэння фізікі ў Іенскага ўніверсітэта, дзе апроч іншага наведваў лекцыі Фрыдрыха Гунда. Падчас блакады Берліна Кромер знаходзіўся на практыцы ў Берліне і скарыстаўся магчымасцю для ўцёкаў на захад. Пасля гэтага ён працягнуў навучанне ў Гётынгенскім універсітэце. У 1952 годзе ён абараніў дысертацыю ў галіне тэарэтычнай фізікі па тэме эфекту гарачых электронаў у транзістарах. Пасля гэтага Кромер працаваў у якасці «прыкладнога тэарэтыка», як ён сам сябе называў, у тэхнічным цэнтры радыёвяшчання нямецкай федэральнай пошты. У 1954 годзе ён пераехаў у ЗША і працаваў там у розных даследчых установах у Прынстане і Апала Альта. З 1968 па 1976 год Кромер выкладае ва ўніверсітэце Каларада ў якасці прафесара, а затым перайшоў у Каліфарнійскі ўніверсітэт у Санта-Барбары.

Дасягненні

Герберт Кромер ніколі не працаваў у «модных» галінах фізікі. Ён аддаваў перавагу галінам, значэнне якіх станавілася ясным толькі праз шмат гадоў. Напрыклад, ён апублікаваў у 1950-х гадах работы аб асновах біпалярнага транзістара на аснове гетэраструктур, які мог працаваць у гігагерцавым дыяпазоне частот. У 1963 годзе ён распрацаваў прынцыпы лазераў на падвойных гетэраструктурах — аснове паўправадніковых лазераў. Абедзве гэтыя працы на шмат гадоў апярэдзілі свой час, і знайшлі прымяненне толькі ў 1980-х гадах, з развіццём эпітаксіі. Падчас знаходжання ў Санта Барбары ён перанёс свае інтарэсы ў эксперыментальную галіну. Напрыклад, у 1970-я гады Кромер удзельнічаў у распрацоўцы малекулярнай эпітаксіі, прычым ён вывучаў новыя камбінацыі матэрыялаў, такія як GaP і GaAs на крамянёвай падкладцы. Пасля 1985 гады інтарэсы Кромера зрушыліся да камбінацый InAs, GaSb і AlSb. У 2000 годзе яму была прысуджана Нобелеўская прэмія па фізіцы, сумесна з Жарэсам Алфёравым і Джэкам Кілбі.

Спасылкі

• Інфармацыя з сайта Нобелеўскага камітэта (англ.) 
• Хатняя старонка Герберта Кромера на сайце Каліфарнійскага ўніверсітэта ў Санта-Барбары (англ.)