Кенет Вільсан

Кенет Вільсан
англ.: Kenneth Geddes Wilson
Дата нараджэння	8 чэрвеня 1936(1936-06-08)[…]
Месца нараджэння	Уолтэм[d], акруга Мідлсекс[d], Масачусетс, ЗША
Дата смерці	15 чэрвеня 2013(2013-06-15)[…] (77 гадоў)
Месца смерці	Сака, Ёрк, Мэн, ЗША
Грамадзянства	ЗША
Род дзейнасці	фізік-тэарэтык, выкладчык універсітэта, педагог, фізік
Навуковая сфера	крытычныя з’явы[d]
Месца працы	Карнельскі ўніверсітэт Універсітэт штата Агая
Альма-матар	Каліфарнійскі тэхналагічны інстытут Гарвардскі ўніверсітэт Гарвардскі каледж George School[d]
Навуковы кіраўнік	Мюрэй Гел-Ман
Вядомыя вучні	Майкл Пескін[d]
Член у	Нацыянальная акадэмія навук ЗША Амерыканская акадэмія мастацтваў і навук Амерыканскае фізічнае таварыства Амерыканскае філасофскае таварыства
Узнагароды	грант Гугенхайма Нобелеўская прэмія па фізіцы (1982) Медаль Больцмана[d] (1975) прэмія Вольфа па фізіцы (1980) медаль Дзірака[d] (1989) Гібсаўская лекцыя[d] (1980) медаль Эрынгена[d] (1984) медаль Франкліна[d] (1982) член Амерыканскага фізічнага таварыства[d] прэмія Дэні Хайнемана ў галіне матэматычнай фізікі[d] (1973) Aneesur Rahman Prize for Computational Physics[d] (1993) член Амерыканскай акадэміі мастацтваў і навук[d]

Кенет Гедэс Вільсан (англ.: Kenneth Geddes Wilson; 8 чэрвеня 1936, Уолтхэм, штат Масачусетс, ЗША — 15 чэрвеня 2013) — амерыканскі фізік, лаўрэат Нобелеўскай прэміі па фізіцы (1982) «за тэорыю крытычных з’яў у сувязі з фазавым пераходам».

Біяграфія

Для навучання ў Гарвардскім універсітэце Вільсан атрымаў стыпендыю па выніках матэматычнага спаборніцтва імя Уільяма Лоўэла Путнэма. Ступень доктара філасофіі (PhD) ён атрымаў у 1961 годзе ў Каліфарнійскім тэхналагічным інстытуце пад кіраўніцтвам Мюрэя Гел-Мана.

У 1963 годзе прыйшоў працаваць у Карнельскі ўніверсітэт на фізічны факультэт у якасці асістэнт-прафесара, стаўшы ў 1970 годзе поўным прафесарам. У 1974 годзе атрымаў у Карнельскім універсітэце прафесуру імя Джэймса Уікса па фізіцы. Разам з Леа Каданавым і Майклам Фішэрам быў удастоены прэміі Вольфа па фізіцы ў 1980 годзе. У 1982 годзе стаў лаўрэатам Нобелеўскай прэміі па фізіцы за развіццё тэорыі фазавых пераходаў другога роду, якая ўлічвае ўплыў бліжэйшых малекул.

У 1985 годзе быў прызначаны дырэктарам Карнельскага цэнтра тэорыі і мадэлявання ў навуцы і канструктарскім справе (больш вядомы як Карнельскі тэарэтычны цэнтр) — аднаго з пяці суперкамп’ютарных цэнтраў, што былі створаны пры дапамозе нацыянальнага навуковага фонду (ЗША).

Яго вучнямі былі Раман Джакіў і Майкл Пескін.

З 1988 года Вільсан з’яўляецца прафесарам фізічнага факультэта Універсітэта штата Агая.

Спасылкі

• Інфармацыя з сайта Нобелеўскага камітэта (англ.)
• Старонка Кенета Вільсана на сайце Універсітэта штата Агая (захаваная версія з archive.org) (англ.)
• Артыкулы Кенета Вільсана на сайце ArXiv