Стывен Вайнберг

Стывен Вайнберг
англ.: Steven Weinberg
Дата нараджэння	3 мая 1933(1933-05-03)[…]
Месца нараджэння	Нью-Ёрк, Нью-Ёрк, ЗША
Дата смерці	23 ліпеня 2021(2021-07-23) (88 гадоў)
Месца смерці	Осцін, акруга Трэвіс[d], Тэхас, ЗША
Грамадзянства	ЗША
Жонка	Louise Weinberg[d]
Род дзейнасці	фізік, пісьменнік, выкладчык універсітэта, фізік-тэарэтык, cosmologist
Навуковая сфера	фізіка
Месца працы	Тэхаскі ўніверсітэт у Осціне Гарвардскі ўніверсітэт Каліфарнійскі ўніверсітэт у Берклі Інстытут Нільса Бора Масачусецкі тэхналагічны інстытут
Навуковая ступень	Doctor of Philosophy in Physics[d]
Альма-матар	Прынстанскі ўніверсітэт Калумбійскі ўніверсітэт Карнельскі ўніверсітэт Старэйшая школа (Бронкс) з паглыбленым вывучэннем навук[d] (1950)
Навуковы кіраўнік	Сэм Трэйман[d]
Член у	Лонданскае каралеўскае таварыства Нацыянальная акадэмія навук ЗША Амерыканская акадэмія мастацтваў і навук Амерыканскае філасофскае таварыства
Прэміі	прэмія Джэймса Джойса[d]
Узнагароды	Нобелеўская прэмія па фізіцы (1979) Нацыянальны навуковы медаль ЗША (1991)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Стывен Вайнберг (англ.: Steven Weinberg; 3 мая 1933, Нью-Ёрк — 23 ліпеня 2021) — амерыканскі фізік, лаўрэат Нобелеўскай прэміі па фізіцы (1979) (сумесна з Шэлданам Лі Глэшау і Абдус Саламам) «за ўклад у аб’яднаную тэорыю слабых і электрамагнітных узаемадзеянняў паміж элементарнымі часціцамі, у тым ліку прадказанне слабых нейтральных токаў».

Біяграфія

Стывен Вайнберг нарадзіўся 3 мая 1933 года ў Нью-Ёрку ў яўрэйскай сям’і. Скончыў у 1950 годзе школу ў Бронксе. У 1954 годзе атрымаў ступень бакалаўра ў Карнельскім універсітэце. У 1957 годзе атрымаў ступень доктара філасофіі ў Прынстанскім універсітэце пад кіраўніцтвам Сэма Трэймана. У 2006 годзе Вайнберг — прафесар фізікі і астраноміі ў Тэхаскім універсітэце ў Осціне.

Вайнберг не толькі выдатны навуковец, але таксама выдатны папулярызатар навукі. Ён выступаў перад кангрэсам ЗША ў падтрымку будаўніцтва звышправоднага суперкалайдара, пісаў артыкулы для Нью-Ёркскага кніжнага агляду і выступаў з рознымі лекцыямі аб вялікім значэнні навукі. Яго кнігі пра навуцы спалучаюць папулярызацыю навукі з яе гісторыяй і філасофіяй.

Вайнберг — атэіст. У кнізе «Мары аб канчатковай тэорыі» ён піша: «Успаміны пра Халакост адштурхваюць мяне ад спроб апраўдаць стаўленне Бога да Чалавека. Калі існуе Бог, які мае ў адносінах да чалавека асаблівыя планы, дык Ён вельмі моцна пастараўся схаваць свой клопат пра нас як мага далей. Мне здаецца няветлівым, калі не сказаць непачцівым, узносіць такому Богу свае малітвы». У красавіку 1999 года на канферэнцыі па касмалогіі ў Вашынгтоне Вайнберг заявіў: «Рэлігія абражае годнасць чалавека. З рэлігіяй ці без яе, добрыя людзі будуць рабіць дабро і дрэнныя людзі будуць рабіць зло. Але каб прымусіць добрага чалавека рабіць зло — для гэтага неабходна рэлігія». Вайнберг таксама вядомы сваёй ліберальнай падтрымкай Ізраіля. Ён напісаў эсэ «Сіянізм і яго культурная разнастайнасць», якое тлумачыць яго пазіцыю.

Бібліяграфія

• Gravitation and Cosmology: Principles and Applications of the General Theory of Relativity (1972)
• The First Three Minutes: A Modern View of the Origin of the Universe (1977, updated with new afterword in 1993, ISBN 0-465-02437-8)
• The Discovery of Subatomic Particles (1983)
• Elementary Particles and the Laws of Physics: The 1986 Dirac Memorial Lectures (1987; совместно с Рычардам Фейнманам)
• Dreams of a Final Theory: The Scientist’s Search for the Ultimate Laws of Nature (1993)
• Quantum Theory of Fields (three volumes: 1995, 1996, 2003)
• Facing Up: Science and Its Cultural Adversaries (2001, 2003, Harvard University Press)
• Glory and Terror: The Coming Nuclear Danger (2004, NYRB)
• Cosmology (2008, Oxford University Press)

Спасылкі

• Публікацыі на сайце ArXiv (англ.)
• Інфармацыя з сайта Нобелеўскага камітэта (англ.)
• Яго артыкулы ў Нью-Ёркскім кніжным аглядзе (англ.)