Мак-Кінлі быў апошнім прэзідэнтам, які служыў падчас амерыканскай грамадзянскай вайны, пачаў ад радавога ў арміі Саюза і закончыў маёрам. Пасля вайны ён пасяліўся ў Кантоне, штат Агая, дзе займаўся юрыдычнай практыкай і ажаніўся з Ідай Сакстан. У 1876 годзе ён быў абраны ў Кангрэс, дзе стаў экспертам Рэспубліканскай партыі па пратэкцыянісцкіх тарыфах, якія, як ён абяцаў, прынеслі б росквіт. Уведзены ў 1890 годзе тарыф Мак-Кінлі быў вельмі спрэчным; гэтыя абставіны, разам са змяненнем акруг у выніку джэрымэндэрынгудэмакратамі, накіраванага на зняцце яго з пасады, прывялі да паразы Мак-Кінлі на выбарах 1890 года. Ён быў абраны губернатарам Агая ў 1891 і 1893 гадах, праводзіў умераны курс паміж балансаваннем інтарэсаў працоўных і капіталу. З дапамогай свайго блізкага дарадцы Марка Ханны, на фоне глыбокай эканамічнай дэпрэсіі атрымаў ад рэспубліканскай партыі вылучэнне на пасаду прэзідэнта ў 1896 годзе. Ён перамог свайго суперніка ад Дэмакратычнай партыі Уільяма Джэнінгса Браяна ў «кампаніі пярэдняга ганка» (англ.: front porch campaign), у якой ён абараняў «гук грошаў» (залаты стандарт, пакуль яго не зменіць міжнародная дамова) і паабяцаў, што высокія тарыфы будуць спрыяць аднаўленню росту эканомікі.
Падчас прэзідэнцтва Мак-Кінлі адзначаўся хуткі эканамічны рост. Быў выдадзены тарыф Дынглі (1897) для абароны вытворцаў і працаўнікоў ад замежнай канкурэнцыі, а ў 1900 годзе прыняты закон аб залатым стандарце. Мак-Кінлі спадзяваўся пераканаць Іспанію даць незалежнасць мяцежнай Кубе без канфлікту; але калі перамовы праваліліся, ён прывёў нацыю да рашучай і хуткай перамогі ў іспана-амерыканскай вайне 1898 года. У рамках мірнага ўрэгулявання Іспанія перадавала Злучаным Штатам свае асноўныя замежныя калоніі Пуэрта-Рыка, Гуам і Філіпіны; Кубе была абяцана незалежнасць, але ў той час яна знаходзілася пад кантролем арміі ЗША. Злучаныя Штаты анексіравалі незалежную Рэспубліку Гаваі ў 1898 годзе, яна стала тэрыторыяй ЗША.
Традыцыйна лічыцца, што перамога Мак-Кінлі на выбарах 1896 г. дазволіла выйсці з палітычнага тупіка эпохі заканчэння грамадзянскай вайны і дамінавання рэспубліканцаў падчас чацвёртай партыйнай сістэмы. Мак-Кінлі зноў перамог Браяна на прэзідэнцкіх выбарах 1900 года, яго кампанія была сканцэнтравана на імперыялізме, пратэкцыянізме і свабодным срэбры. Тым не менш, Мак-Кінлі нядоўга знаходзіўся на пасадзе: быў забіты 6 верасня 1901 года Леанам Чолгашам, польскім эмігрантам у другім пакаленні з анархісцкімі поглядамі; Мак-Кінлі памёр праз восем дзён, і яго змяніў віцэ-прэзідэнт Тэадор Рузвельт. З-за наватарства ў амерыканскім інтэрвенцыянізме і падтрымцы бізнесу прэзідэнцтва Мак-Кінлі, як правіла, лічыцца вышэй за сярэдняе, хоць яго эканамічныя поспехі пераўзышоў Рузвельт.
Медыяфайлы на Вікісховішчы
