Уільям Мак-Кінлі
| Уільям Мак-Кінлі William McKinley | ||||
 | ||||
| ||||
|---|---|---|---|---|
| 4 сакавіка 1897 — 14 верасня 1901 | ||||
| Папярэднік: | Гровер Кліўленд | |||
| Пераемнік: | Тэадор Рузвельт | |||
| ||||
| Партыя: | Рэспубліканская партыя ЗША | |||
| Адукацыя: | ||||
| Дзейнасць: | палітык, дзяржаўны дзеяч | |||
| Веравызнанне: | Метадызм[d] | |||
| Нараджэнне: | 29 студзеня 1843 | |||
| Смерць: | 14 верасня 1901 (58 гадоў) | |||
| Пахаванне: | ||||
| Бацька: | William McKinley, Sr.[d] | |||
| Жонка: | Іда Мак-Кінлі | |||
| Дзеці: | Katherine McKinley[d] | |||
| Ваенная служба | ||||
| Гады службы: | 1861—1865 | |||
| Прыналежнасць: |  ЗША
| |||
| Род войскаў: | Армія ЗША | |||
| Званне: |  маёр
| |||
| Бітвы: | ||||
| Аўтограф: | 
| |||
.svg){kind=small}
Уільям Мак-Кинли (29 студзеня 1843 — 14 верасня 1901) — 25-ы прэзідэнт ЗША, аўтар дактрыны «адчыненых дзвярэй» у Кітаі. Забіты анархістам Леанам Чолгашам. Мак-Кінлі прывёў амерыканскую нацыю да перамогі ў Іспана-амерыканскай вайне, падняў пошліны для развіцця амерыканскай прамысловасці, падтрымаў залаты стандарт і адмовіўся ад інфляцыйных прапаноў.
Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]
Мак-Кінлі быў апошнім прэзідэнтам, які служыў падчас амерыканскай грамадзянскай вайны, пачаў ад радавога у арміі Саюза і закончыў маёрам. Пасля вайны ён пасяліўся ў Кантоне, штат Агаё, дзе займаўся юрыдычнай практыкай і ажаніўся з Ідай Сакстан. У 1876 годзе ён быў абраны ў Кангрэс, дзе стаў экспертам Рэспубліканскай партыі па пратэкцыянісцкіх тарыфах, якія, як ён абяцаў, прынеслі бы росквіт. Уведзены ў 1890 годзе тарыф Мак-Кінлі быў вельмі спрэчным; гэтыя абставіны разам са змяненнем акруг у выніку джэрымэндэрынгу дэмакратамі, накіраванага на зняцце яго з пасады, прывяло да паразы Мак-Кінлі на выбарах 1890 года. Ён быў абраны губернатарам Агаё ў 1891 і 1893 гадах, праводзіў ўмераны курс паміж балансаваннем інтарэсаў працоўных і капітала. З дапамогай свайго блізкага дарадцы Марка Ханны, на фоне глыбокай эканамічнай дэпрэсіі атрымаў ад рэспубліканскай партыі вылучэнне на пасаду прэзідэнта ў 1896 годзе. Ён перамог свайго суперніка ад Дэмакратычнай партыі Уільяма Джэнінгса Браяна ў кампаніі пярэдняга ганка, у якой ён абараняў «гук грошаў» (залаты стандарт, пакуль яго не зменіць міжнародная дамова) і паабяцаў, што высокія тарыфы будуць спрыяць аднаўленню росту эканомікі.
Падчас прэзідэнтства Мак-Кінлі адзначаўся хуткі эканамічны рост. Быў выдадзены тарыф Дынглі 1897 г. для абароны вытворцаў і працаўнікоў ад замежнай канкурэнцыі, а ў 1900 годзе ён прыняты закон аб золатым стандарце. Мак-Кінлі спадзяваўся пераканаць Іспанію даць незалежнасць мяцежнай Кубе без канфлікту; але калі перамовы праваліліся, ён прывёў нацыю да рашучай і хуткай перамогі ў іспана-амерыканскай вайны 1898 года. У рамках мірнага ўрэгулявання, Іспанія перадавала Злучаным Штатам свае асноўныя замежныя калоніі Пуэрта-Рыка, Гуам і Філіпіны; Кубе была абяцана незалежнасць, але ў той час яна знаходзілася пад кантролем арміі ЗША. Злучаныя Штаты анексавалі незалежную Рэспубліку Гаваі ў 1898 годзе, якая стала тэрыторыяй ЗША.
Традыцыйна лічыцца, перамога Мак-Кінлі на выбарах 1896 г. дазволіла выйсці з палітычнага тупіка эпохі заканчэння грамадзянскай вайны і дамінавання рэспубліканцамі падчас чацвёртай партыйнай сістэмы. Мак-Кінлі зноў перамог Браяна на прэзідэнцкіх выбарах 1900 года, яго кампанія была сканцэнтравана на імперыялізме, пратэкцыянізме і свабодным срэбры. Тым не менш, Мак-Кінлі нядоўга знаходзіўся на пасадзе: быў забіты 6 верасня 1901 года Леанам Чолгашам, польскім эмігрантам у другім пакаленні з анархісцкімі поглядамі; Мак-Кінлі памёр праз восем дзён, і яго змяніў віцэ-прэзідэнт Тэадор Рузвельт. Як наватар амерыканскага інтервенцыянізму і падтрымкі бізнесу, прэзідэнцтва Мак-Кінлі, як правіла, лічыцца вышэй за сярэдняе, хоць яго эканамічныя поспехі пераўзышоў Рузвельт.
|
- ↑ Мак-Кинли Уильям // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.
