Мілард Філмар
| Мілард Філмар Millard Fillmore |
||||
 |
||||
|
||||
|---|---|---|---|---|
| 9 ліпеня 1850 — 4 сакавіка 1853 | ||||
| Віцэ-прэзідэнт: | няма | |||
| Папярэднік: | Закары Тэйлар | |||
| Пераемнік: | Франклін Пірс | |||
|
||||
| 4 сакавіка 1849 — 9 ліпеня 1850 | ||||
| Прэзідэнт: | Закары Тэйлар | |||
| Папярэднік: | Джордж Далас | |||
| Пераемнік: | пасада вакантная Уільям Кінг |
|||
|
||||
| 1 студзеня 1848 — 20 лютага 1849 | ||||
| Губернатар: | Джон Янг Гамільтан Фмш |
|||
| Папярэднік: | Азарыя Флэг | |||
| Пераемнік: | Вашынгтан Хант | |||
|
||||
| 4 сакавіка 1833 — 3 сакавіка 1835 | ||||
| Папярэднік: | пасада заснавана | |||
| Пераемнік: | Томас Лаў | |||
| 4 сакавіка 1837 — 3 сакавіка 1843 | ||||
| Папярэднік: | Томас Лаў | |||
| Пераемнік: | Уільям Мозлі | |||
| Партыя: | Know Nothing[d] і Партыя вігаў[d] | |||
| Дзейнасць: | палітык, адвакат | |||
| Веравызнанне: | унітарый | |||
| Нараджэнне: | 7 студзеня 1800[1][2] Самерхіл[d], Каюга[d], Штат Нью-Ёрк, ЗША |
|||
| Смерць: | 8 сакавіка 1874[1][2] (74 гады) Памылка Lua у mw.wikibase.entity.lua на радку 88: data.schemaVersion must be a number, got nil instead. |
|||
| Пахаванне: | Памылка Lua у mw.wikibase.entity.lua на радку 88: data.schemaVersion must be a number, got nil instead. | |||
| Бацька: | Натаніэль Філмар[d] | |||
| Жонка: | Эбігейл Філмар (1-я жонка) Кэралін Філмар (2-я жонка) |
|||
| Дзеці: | Мэры Эбігей Філмар[d] і Мілард Паўэрс Філмар[d] | |||
| Аўтограф: |  |
|||
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
Мілард Філмар (англ.: Millard Fillmore; 7 студзеня 1800, Самерхіл, штат Нью-Ёрк — 8 сакавіка 1874) — 13-ы прэзідэнт ЗША, апошні прэзідэнт вігаў, і апошні прэзідэнт, які не быў звязаны з дэмакратычнай або рэспубліканскай партыяў. Філмор быў адзіным прэзідэнтам вігаў, які не памёр на пасадзе ці не быў выключаны з партыі. Як віцэ-прэзідэнт Закарыі Тэйлара, Мілард заняў пасаду прэзідэнта пасля смерці Тэйлара. Філмар быў прыхільнік ідэі кампрамісу паміж рабаўладальнікамі і іх праціўнікамі.
Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]
Філмар быў адвакатам з заходняй часткі штата Нью-Ёрк, а таксама адным з першых членаў партыі вігаў. Ён служыў у заканадаўчым сходзе штата ў 1829—1831 гадах, у 1833-35, 1837-43 у Палаце Прадстаўнікоў ЗША, а таксама кантралёрам штата Нью-Ёрк у 1848-49 гадах. Ён быў абраны віцэ-прэзідэнтам Злучаных Штатаў ў 1848 годзе ў якасці напарніка Тэйлара, і знаходзіўся на пасадзе з 1849 да самай смерці Тэйлара ў 1850 годзе, у разгар «крызісу 1850 года» над рабствам.
Як памяркоўны праціўнік рабства, Філмар выступаў супраць абаліцыяністкіх патрабаванняў, каб выключыць рабства з усёй тэрыторыі, набытай ЗША ў мексіканскай вайне. Замест таго, каб ён падтрымліваў Кампраміс 1850 года, у якім коратка скончыўся крызіс. У знешняй палітыцы Філмар падтрымаў экспедыцыю ваенна-марскога флоту ЗША для адкрыцця гандаля у Японіі, выступаў супраць французскай прысутнасці на Гаваях, і быў збянтэжаны экспедыцыяй Наўціска Лопеса на Кубе. Мілмар дамагаўся абрання на поўны тэрмін у 1852 годзе, але не атрымаў патрымкі для вылучэння партыі вігаў.
Пасля распаду партыі вігаў распаўся ў 1854-56 гадах, Філмар адмовіўся далучыцца да Рэспубліканскай партыі. Хоць кансерватыўныя вігі далучыліся да Амерыканскай партыі, палітычныя мэты якой былі антыімігрантскія і антыкаталіцкія погляды, аднак Філмар ня далучыўся да Амерыканскай партыі. Амерыканская партыя вылучыла Філмара кандыдатам на пасаду прэзідэнта ў 1856 годзе, але ён заняў трэцяе месца на выбарах, абыйшоўшы кандыдата Рэспубліканскай партыі. Падчас амерыканскай грамадзянскай вайны, Філмар асудзіў раскол і падтрымаў заявы, што Саюз павінен быць захаваны сілай, калі гэта неабходна; але вельмі крытычна ставіўся да ваеннай палітыкі прэзідэнта Аўраама Лінкальна. Пасля вайны ён падтрымліваў рэканструкцыйную палітыку прэзідэнта Эндру Джонсана. Хоць многія гісторыкі і ўхваляюць стрыманую знешнюю палітыку Філмара, аднак ён падвяргаецца крытыцы за пагаршэнне напружанасці у адносінах паміж абаліцыяністамі і рабаўладальнікамі; і ў выніку ён знаходзіцца ў ніжняй дзесятцы гістарычнага рэйтынгу прэзідэнтаў Злучаных Штатаў, складзенага на падставе розных навуковых абследаванняў.
Філмар заснаваў Універсітэт Буфала і быў першым рэктарам. Ён таксама дапамог заснаваць Гістарычнае таварыства Буфала і Цэтральны шпіталь Буфала.
Зноскі
- ↑ 1,0 1,1 Нямецкая нацыянальная бібліятэка, Берлінская дзяржаўная бібліятэка, Баварская дзяржаўная бібліятэка і інш. Record #11895458X // общий нормативный контроль — 2012—2016.
- ↑ 2,0 2,1 data.bnf.fr: платформа адкрытых дадзеных — 2011.
|
|||||||
|
|||||||||||||||||||||||||
Шаблон:Кабінет Міларда Філмара
|
