У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з імем
Буш.
Джордж Герберт Уокер Буш (англ.: George Herbert Walker Bush, 12 чэрвеня 1924 — 30 лістапада 2018) — 41-ы прэзідэнт ЗША, віцэ-прэзідэнт пры Рональдзе Рэйгане (у 1981—1989 гадах), сенатар, дыпламат, дырэктар ЦРУ. Буш з’яўляецца найстарэйшым амерыканскім прэзідэнтам і віцэ-прэзідэнтам з усіх, што калісьці жылі. Ён таксама быў апошнім прэзідэнтам-ветэранам Другой сусветнай вайны. Буш часта згадваецца як «Джордж Г. У. Буш», «Буш 41», «Буш-старэйшы» або «Джордж Буш-старэйшы», каб адрозніць яго ад яго старэйшага сына, Джорджа Буша, які быў 43-м прэзідэнтам Злучаных Штатаў. Да прэзідэнцтва свайго сына, ён быў вядомы проста як Джордж Буш ці прэзідэнт Буш.
Буш з прэзідэнтам Рональдам Рэйганам
Нарадзіўся ў Масачусетсы у сям’і сенатара і нью-ёркскага банкіра Прэската Буша і Дораці Уолкер Буш. Пасля нападу на Пёрл-Харбар ў 1941 годзе на свой 18-ы дзень нараджэння Буш паступіў у Ваенна-марскія сілы ЗША і стаў самым маладым лётчыкам ВМС ЗША ў той час. Ён служыў да канца вайны, затым паступіў у Ельскі ўніверсітэт. Скончыўшы яго ў 1948 годзе, ён пераехаў з сям’ёй у Тэхас, дзе пачаў нафтавы бізнес, стаўшы мільянерам да 40 гадоў.
Джордж Буш стаў удзельнічаць у палітыцы неўзабаве пасля заснавання ўласнай нафтавай кампаніі. Член Палаты прадстаўнікоў Сената (1966—71). Прадстаўнік ЗША у ААН (1970—72), а пасля дырэктар ЦРУ (1976—77). Яму не ўдалося атрымаць намінацыю ад Рэспубліканскай партыі на пасаду прэзідэнта ў 1980 годзе, але ён быў абраны напарнікам кандыдата Рональда Рэйгана, і яны былі абраныя падчас выбараў. Падчас яго знаходжання на пасадзе, Буш узначальваў адміністрацыйныя мэтавыя групы па дэрэгуляванні і барацьбе з наркотыкамі.
У 1988 годзе Буш правёў паспяховую прэзідэнтскую кампанію і змяніў Рэйгана ў якасці прэзідэнта, перамогшы суперніка ад дэмакратаў Дукакіса. Падчас прэзідэнцтва Буша былі праведзеныя ваенныя аперацыі ў Панаме і ў Персідскім заліве, адбылося падзенне Берлінскай сцяны ў 1989 годзе, а Савецкі Саюз распаўся праз два гады. Ва ўнутранай палітыцы Буш адмовіўся ад перадвыбарных абяцанняў і пасля барацьбы з Кангрэсам падпісаў закон аб павелічэнні падаткаў, што падарвала яго пазіцыі сярод рэспубліканцаў. У выніку слабага аднаўлення ад эканамічнага спаду, працягу бюджэтнага дэфіцыту, а таксама моцнай выбарчай кампаніі незалежнага кандыдата Роса Пэро ён прайграў прэзідэнцкія выбары 1992 года дэмакрату Білу Клінтану.
Джордж Буш пакінуў свой пост у 1993 годзе, ён прымаў актыўны ўдзел, часта разам з Білам Клінтанам, у розных гуманітарных мерапрыемствах.
Унутрыпалітычны курс Дж. Буша называўся «рэйганоміка без Рэйгана». Аднак, уласнай выразна сфармуляванай праграмы ён не меў, імкнучыся ва ўсім пераймаць папярэдніка. Менавіта недахоп свежай думкі быў асноўнай падставай для крытыкі прэзідэнта. Аднак, нягледзячы на тое, што ў гэты перыяд Кангрэс кантралявалі дэмакраты, Бушу ўдалося дасягнуць згоды паміж дзвюма партыямі па ключавых пытаннях унутранай і знешняй палітыкі, чым ён забяспечыў эфектыўнае выкананне сваёй праграмы. Бачнае месца ў прэзідэнцкіх мерапрыемствах належала барацьбе з наркаманіяй і арганізаванай злачыннасцю, вырашэнню экалагічных праблем, удасканаленню сістэмы аховы здароўя. Дзейнасць значна ўскладнялася эканамічным крызісам 1989–1992 гадоў, абумоўленай некаторымі негатыўнымі праявамі рэйганамікі. Асноўнай праблемай заставаўся дэфіцыт дзяржаўнага бюджэту і рост знешняга доўгу. Для яе рашэння Дж. Буш ажыццяўляў замарожванне дзяржаўных выдаткаў. Хоць падзенне вытворчасці было найменшым у пасляваенны перыяд, менавіта неспрыяльная эканамічная кан’юнктура стала асноўнай прычынай паразы прэзідэнта на выбарах 1992 года ад дэмакрата Біла Клінтана.
У знешняй палітыцы прэзідэнт таксама спрабаваў пераймаць папярэдніка — назва курса — «стрымліванне і запалохванне». Яго рэакцыя як прэзідэнта на дыпламатычныя ініцыятывы савецкага лідара М. Гарбачова спачатку была расцэнена неадэкватнай[Крыніца?]. Аднак пасля сітуацыя змянілася. Адбыліся сустрэчы лідараў двух звышдзяржаў: у 1989 годзе на Мальце, калі было абвешчана аб завяршэнні халоднай вайны, і ў 1990 годзе ў Вашынгтоне. Пасля, у ліпені 1991 года, яны падпісалі дагавор аб скарачэнні стратэгічных наступальных узбраенняў (СНУ-1). У снежні 1989 года Буш ініцыяваў інтэрвенцыю ў Панаму пад падставай барацьбы з наркаманіяй для звяржэння свайго саюзніка генерала Нар’егі (аперацыя «Правая справа»), што спрыяла росту яго папулярнасці ў ЗША. Поспех у Вайне ў Персідскім заліве супраць Ірака (1991) яшчэ больш падняў яго папулярнасць. Прычынай вайны быў востры міжнародны крызіс у гэтым рэгіёне ў 1989–1991 гадах, звязаны з анексіяй Іракам Кувейта. У 1990 годзе быў створаны «Шчыт пустыні» — кантынгент войскаў ЗША і іх саюзнікаў з мэтай абароны Саудаўскай Аравіі ад магчымай іракскай агрэсіі, а 17 студзеня—28 лютага 1991 года ажыццяўлена аперацыя «Бура ў пустыні», вызвалены Кувейт, а на таталітарны рэжым Садама Хусейна накладзены санкцыі. На Блізкім усходзе Буш працягваў падтрымліваць Ізраіль і дамагацца яго прымірэння з АВП. Важнае значэнне ў перыяд Буша займалі амерыкана-кітайскія адносіны. Але прэзідэнт падтрымліваў як КНР, пра што сведчыць яго візіт у Пекін, так і Тайвань, сведчаннем чаго з’яўляецца ўзброеная дапамога апошняму, што выклікала незадаволенасць з боку абодвух кітайскіх дзяржаў. У чэрвені 1989 года сенат ЗША ўхваліў пакет санкцый супраць КНР (Адмова ад сумесных гандлёвых і эканамічных праграм), падставай да чаго стала расправа камуністычных улад над студэнтамі-маніфестантамі ў Пекіне. Узяў Дж. Буш ўдзел і ў садзейнічанні аб’яднанню Германіі: ён быў адным з тых, хто 12 верасня 1990 года ў Маскве падпісаў Дагавор аб урэгуляванні германскага пытання, які прадугледжваў аб’яднанне ФРГ і ГДР. Пасля распаду СССР ЗША падтрымалі новыя незалежныя дзяржавы і ўсталявалі з імі дыпламатычныя адносіны. Наконт праграмы СРА, то Буш працягнуў развіццё САІ Рэйгана. У 1991 і 1993 гадах падпісаў два пагадненні з СССР/Расіяй аб скарачэнні стратэгічных узбраенняў.
Яго сын Джордж, 43-і прэзідэнт ЗША (2001—2009), служыў у якасці 46-га губернатара Тэхаса (1995—2000) і з’яўляецца адным з двух прэзідэнтаў (разам з Джонам Квінсі Адамсам), які быў сынам былога прэзідэнта. Другі сын Буша — Джэб служыў у якасці 43-га губернатара Фларыды (1999—2007) і зрабіў няўдалую спробу балатавацца на пасаду прэзідэнта ў 2016 годзе.
Джордж Буш-старэйшы памёр увечары 30 лістапада 2018 года ў Х’юстане, на 95-м годзе жыцця. Апошнія некалькі гадоў пакутаваў ад хваробы Паркінсона і вымушаны быў перасоўвацца ў інвалідным крэсле. За апошні год яго двойчы шпіталізавалі, 22 красавіка (праз інфекцыйную хваробу) і 28 мая (праз нізкі ціск). Перад гэтым, 17 красавіка, памёрла яго жонка Барбара[11][12][13].
- Прамова Джорджа Буша 1 жніўня 1991 года ў Кіеве, у якой ён заклікаў украінцаў застацца ў складзе СССР, увайшла ў гісторыю пад назвай «Chicken Kiyv» («катлета па-кіеўску»), паколькі ў англійскай мове слова «chicken» мае пераноснае значэнне «баязлівец».
- Ужо былы прэзідэнт ЗША Джордж Буш адзначыў сваё 75-годдзе, 80-годдзе і 85-годдзе скачком з парашутам у тандэме з інструктарам.
Зноскі
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
