Хлодвіг Гогенлоэ-Шылінгсфюрст

Хлодвіг Гогенлоэ-Шылінгсфюрст
ням.: Chlodwig zu Hohenlohe-Schillingsfürst
канцлер Германіі 29 кастрычніка 1894 — 17 кастрычніка 1900
Манарх	Вільгельм II Гогенцолерн
Папярэднік	Леа фон Капрыві
Пераемнік	Бернгард фон Бюлаў
Нараджэнне	31 сакавіка 1819(1819-03-31)[…] Ротэнбург-на-Фульдзе, Курфюрства Гесэн[d], Германскі саюз
Смерць	6 ліпеня 1901(1901-07-06)[…] (82 гады) Бад-Рагац[d], кантон Санкт-Гален, Швейцарыя
Род	Hohenlohe[d]
Імя пры нараджэнні	ням.: Chlodwig Carl Viktor zu Hohenlohe-Schillingsfürst
Бацька	Franz Josef, 5th Prince of Hohenlohe-Schillingsfürst[d]
Маці	Constanze of Hohenlohe-Langenburg[d]
Жонка	Марыя Львоўна Вітгенштэйн[d]
Дзеці	Philipp Ernst, 8th Prince of Hohenlohe-Schillingsfürst[d] і Moritz, 9th Prince of Hohenlohe-Schillingsfürst[d]
Веравызнанне	Каталіцкая Царква
Партыя	Імперская ліберальная партыя
Член у	Пруская акадэмія навук
Дзейнасць	палітык, дыпламат
Аўтограф
Узнагароды	ганаровы доктар Вюрцбургскага ўніверсітэта[d] Doctor honoris causa of the University of Strasbourg[d]
Хлодвіг Гогенлоэ-Шылінгсфюрст на Вікісховішчы

Хлодвіг Карл Віктар цу Гогенлоэ-Шылінгсфюрст (ням.: Chlodwig Carl Viktor, Fürst zu Hohenlohe-Schillingsfürst, 31 сакавіка 1819 — 6 ліпеня 1901) — нямецкі палітык і дыпламат, адзін са стваральнікаў Германскай імперыі, герцаг Карвейскі і Ратыборскі. Лічыўся адным з самых значных ліберальных палітыкаў свайго часу ў Германіі.

Біяграфія

Прадстаўнік княжацкага дому Гогенлоэ. Жанаты на князёўне Марыі Вітгенштэйн — ўнучцы расійскага фельдмаршала і ўладальніцы Мірскага замка. У 1846 годзе заняў месца ў баварскім рэйхсраце. Міністр-прэзідэнт, міністр замежных спраў і міністр каралеўскага двара Баварыі ў 1866—1870 гадах. З’яўляўся прыхільнікам палітычнага аб’яднання Германіі ў адзіную дзяржаву. Пасля стварэння Германскай імперыі перайшоў на дзяржаўную службу адзінай Германіі, займаў пасаду першага віцэ-прэзідэнта рэйхстага.

Пасол Германіі ў Францыі ў 1874—1885 гадах. Намеснік Эльзаса і Латарынгіі ў 1885—1894 гадах. Канцлер Германіі ў 1894—1900 гадах. На працягу часу яго паўнамоцтваў, асоба канцлера была менш прыкметнай у дзяржаўных справах, чым у яго папярэднікаў. Яго выступы ў прускім і нямецкім парламентах былі рэдкія, і большая незалежнасць была пакінута на дзяржаўных сакратароў.

Літаратура

• Volker Stalmann: Fürst Chlodwig zu Hohenlohe-Schillingsfürst 1819—1901. Ein deutscher Reichskanzler. Schöningh, Paderborn 2009, ISBN 978-3-506-70118-3.[2]
• Winfried Baumgart: Chlodwig zu Hohenlohe-Schillingsfürst. В: Wilhelm v. Sternburg (Hrsg.): Die deutschen Kanzler. Von Bismarck bis Kohl. 2-е выданне, Берлін 1998, стр. 55-67.
• Heinz Gollwitzer: Die Standesherren. 2-е выданне, Vandenhoeck & Ruprecht, Göttingen 1964.
• Olav Zachau: Die Kanzlerschaft des Fürsten Hohenlohe 1894—1900. Politik unter dem «Stempel der Beruhigung» im Zeitalter der Nervosität. Гамбург 2007. (Studien zur Geschichtsforschung der Neuzeit, том 48) ISBN 978-3-8300-2694-5.