Санкт-Пецярбургскі дзяржаўны архітэктурна-будаўнічы ўніверсітэт

Санкт-Пецярбургскі дзяржаўны архітэктурна-будаўнічы ўніверсітэт (СПбДАБУ)
руск.: Санкт-Петербургский государственный архитектурно-строительный университет
Міжнародная назва	Saint Petersburg State University of Architecture and Civil Engineering (SPSUACE)
Заснаваны	1832
Тып	дзяржаўны
Рэктар	Яўген Іванавіч Рыбноў[d]
Студэнты	11 000
Выкладчыкаў	больш за 600
Краіна	Расія
Размяшчэнне	Расія, Санкт-Пецярбург
Юрыдычны адрас	2-я Чырвонаармейская вуліца, д. 4
Узнагароды
Сайт	www.spbgasu.ru
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Санкт-Пецярбургскі дзяржаўны архітэктурна-будаўнічы ўніверсітэт (СПбДАБУ) (руск.: Санкт-Петербургский государственный архитектурно-строительный университет (СПбГАСУ)) — найстарэйшая ў Расіі вышэйшая навучальная тэхнічная ўстанова па падрыхтоўцы высокакваліфікаваных інжынераў, архітэктараў, будаўнікоў.

Гісторыя

СПбДАБУ вядзе сваю гісторыю з Вучылішча грамадзянскіх інжынераў, якое было створана ў 1832 годзе па ўказу імператара Мікалая I. У 1842 годзе вучылішча, у якім галоўнымі прадметамі былі матэматычныя і інжынерныя навукі, было аб’яднана з т.з. Архітэктарскім вучылішчам — групай пры Акадэміі мастацтваў, дзе навучалася да 50 пенсіянераў Галоўнага ўпраўлення шляхоў зносін, з ліку тых, хто атрымаў мастацкую адукацыю, але не маюць дастатковых ведаў у горадабудаўніцтве. Гэта новая навучальная ўстанова атрымала назву «Будаўнічае вучылішча Галоўнага ўпраўлення шляхоў зносін і публічных будынкаў». У 1877 годзе па новым «Палажэнні аб Будаўнічым вучылішчы», яно было прыраўнавана да вышэйшых навучальных устаноў і з 1882 года стала называцца Інстытут грамадзянскіх інжынераў (ІГІ). У савецкую эпоху назвы і яго абрэвіятуры змяняліся наступным чынам:

• з 1924 года — Ленінградскі інстытут грамадзянскіх інжынераў (ЛІГІ),
• з 1930 года — Ленінградскі інстытут камунальнага будаўніцтва (ЛІКБ),
• з 1931 года — Ленінградскі інстытут інжынераў камунальнага будаўніцтва (ЛІІКБ).
• з 1941 года — Ленінградскі інжынерна-будаўнічы інстытут (ЛІБІ). Гэта імя ўстанова насіла больш за паўвека, аж да 1992 года, калі ў сувязі з перайменаваннем горада яна артымала назву Санкт-Пецярбургскі інжынерна-будаўнічы інстытут (СПбІБІ).

Сучасны варыянт поўнай назвы навучальнай установы (архітэктурна-будаўнічы ўніверсітэт) з’явіўся 21 чэрвеня 1993 года, у час агульнарасійскай кампаніі па пераназванні інстытутаў ва ўніверсітэты.

ЛІБІ ўзнагароджаны ордэнамі Працоўнага Чырвонага Сцяга (1945) і Кастрычніцкай Рэвалюцыі (1982), медалём «За асваенне цалінных зямель» (1963).

Выпускнікі Будаўнічага вучылішча атрымлівалі званне архітэктарскага памочніка. За заслугі ў практычнай дзейнасці яны мелі права атрымаць больш высокае званне інжынера-архітэктара. Пасля пераўтварэння навучальнай установы ў Інстытут грамадзянскіх інжынераў, яго выпускнікі сталі атрымліваць званне грамадзянскага інжынера.

Назвы ВНУ

• 1832—1842 гг. Вучылішча Грамадзянскіх Інжынераў пры Галоўным упраўленні шляхоў зносін і публічных будынкаў (ВГІ)
• 1842—1882 гг. Санкт-Пецярбургскае Будаўнічае Вучылішча (БУ)
• 1882—1892 гг. Санкт-Пецярбургскі Інстытут Грамадзянскіх Інжынераў (ІГІ)
• 1893—1917 гг. (Пецярбургскі, Петраградскі) Інстытут Грамадзянскіх Інжынераў Імператара Мікалая I (ІГІ)
• 1917—1924 гг. Петраградскі інстытут грамадзянскіх інжынераў (ІГІ)
• 1924—1930 гг. Ленінградскі інстытут грамадзянскіх інжынераў (ЛІГІ)
• 1930—1931 гг. Ленінградскі інстытут камунальнага будаўніцтва (ЛІКБ)
• 1931—1941 гг. Ленінградскі інстытут інжынераў камунальнага будаўніцтва (ЛІІКБ)
• 1941—1992 гг. Ленінградскі інжынерна-будаўнічы інстытут (ЛІБІ)
• 1945—1982 гг. Ленінградскі ордэна Працоўнага Чырвонага Сцяга інжынерна-будаўнічы інстытут (ЛІБІ)
• 1982—1992 гг. Ленінградскі ордэна Кастрычніцкай Рэвалюцыі і ордэна Працоўнага Чырвонага Сцяга інжынерна-будаўнічы інстытут (ЛІБІ)
• 1992—1993 гг. Санкт-Пецярбургскі інжынерна-будаўнічы інстытут (СПбІБІ)
• З 22 чэрвеня 1993 г. — Санкт-Пецярбургскі дзяржаўны архітэктурна-будаўнічы ўніверсітэт (СПбДАБУ)

Факультэты

• Аўтамабільна-дарожны
• Архітэктурны
• Інжынернай экалогіі і гарадской гаспадаркі
• Будаўнічы
• Эканомікі і кіраванні
• Безадрыўных формаў навучання
• Судовых экспертыз і правы ў будаўніцтве і на транспарце

Вядомыя выпускнікі

• Вацлаў Міхневіч (1866—1947) — беларускі і літоўскі архітэктар.
• Сяргей Міхайлавіч Эйзенштэйн (1898—1948) — савецкі кінарэжысёр.
• Генрых Юліян Гай (1875—1936) — польскі і беларускі архітэктар.
• Уладзімір Фёдаравіч Коршыкаў (1858—1920) — грамадзянскі інжынер, архітэктар.
• Віктар Іванавіч Анікін (1918—1997) — беларускі архітэктар і педагог.
• Лідзія Іосіфаўна Анікіна (1917—2007) — беларускі архітэктар.
• Васіль Васільевіч Дакучаеў (1846—1903) — вядомы геолаг і глебазнавец.
• Павел Аляксандравіч Рапапорт (1913—1988) — расійскі савецкі археолаг, гісторык архітэктуры.
• Зівер бек Ахмедбекаў (1873—1925) — азербайджанскі архітэктар.
• Мікалай Аляксандравіч Цытовіч (1900—1984) — расійскі вучоны ў галіне механікі грунтоў і інжынернай геалогіі.
• Уладзімір Мікалаевіч Вараксін (1901—1980) — беларускі савецкі архітэктар, педагог.
• Канстанцін Аляксандравіч Увядзенскі (1851—?) — беларускі архітэктар.
• Оскар Рудольфавіч Мунц (1871—1942) — рускі архітэктар, педагог.
• Пётр Георгіевіч Камбураў (1860—1914) — беларускі архітэктар.
• Аляксандр Мікалаевіч Кляменцьеў (1852—1920) — беларускі і рускі архітэктар.
• Уладзіслаў Сямёнавіч Міляноўскі (1830—1892) — беларускі інжынер-архітэктар.
• Герасім Васілевіч Якушка (1900—1942) — беларускі архітэктар.
• Георгій Арцёмавіч Парсаданаў (1911—1989) — беларускі архітэктар.
• Міхаіл Мікалаевіч Андросаў (1906—1951) — беларускі архітэктар.
• Мікалай Фёдаравіч Карчэўскі (1824—1900) — беларускі інжынер-архітэктар.
• Пётр Іванавіч Кальнін (1872—1917) — беларускі архітэктар.
• Георгій Васілевіч Сысоеў (1919—2010) — беларускі архітэктар.
• Барыс Рафаілавіч Рубаненка (1910—1985) — савецкі архітэктар.
• Вікенцій Горскі (1848 — пасля 1901) — літоўскі архітэктар.
• Аляксандр Дзмітрыевіч Бяглоў (нар. 1956) — расійскі дзяржаўны дзеяч.
• Атон Краснапольскі (1877—1971) — беларускі архітэктар.
• Францыск Іванавіч Шустэр (1832—1908) — расійскі архітэктар.
• Фёдар Юльевіч фон Фрыдэ (1851—1894) — расійскі і беларускі архітэктар.
• Міхаіл Васільевіч Айвазаў (1841—1895) — расійскі архітэктар.
• Міхаіл Сяргеевіч Вашчынін (1846—1894) — грамадзянскі інжынер, архітэктар.
• Пётр Іванавіч Залатароў (1852 — ?) — грамадзянскі інжынер і архітэктар.
• Уладзімір Мікалаевіч Пальшау (1860 — ?) — грамадзянскі інжынер.
• Рыгор Ільіч Перхураў (1836 — ?) — інжынер-архітэктар.
• Віктар Іосіфавіч Піятроўскі (1855—1917) — грамадзянскі інжынер, архітэктар.
• Веньямін Веньямінавіч Пакроўскі (1840—1882) — архітэктар.
• Ігар Канстанцінавіч Елісееў (1917—1981) — беларускі архітэктар.
• Пётр Палікарпаў (1820 — ?) — расійскі і беларускі інжынер-архітэктар.
• Андрэй Акімавіч Палонскі (1819 — ?) — грамадзянскі інжынер, архітэктар.
• Аляксандр Дзмітрыевіч Ракаў (1840 — ?) — украінскі і беларускі архітэктар.
• Аляксандр Іванавіч Рэмер (1856 — ?) — грамадзянскі інжынер, архітэктар.
• Элкано Маркавіч Гальдштэйн (нар. 1923) — беларускі архітэктар.
• Рафаел Саркісавіч Ісраелян (1908—1973) — савецкі армянскі архітэктар.
• Мордух Насонавіч Ліўшыц (1918—1998) — беларускі архітэктар.

Літаратура

• Гр. Букешин Институт гражданских инженеров императора Николая I // Неделя строителя. — № 45. — С. 318—319.
• Гр. Букешин Институт гражданских инженеров императора Николая I // Неделя строителя. — № 46. — С. 325—326.

Спасылкі

• Афіцыйны сайт Сайт СПбДАБУ.