Іаан II Камнін

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Іаан II Камнін
грэч. Ίωάννης Β΄ Κομνηνός
Мазаіка з выявай Іаана II Камніна ў Сафійскім саборы (Канстанцінопаль, XII стагоддзе)
Мазаіка з выявай Іаана II Камніна ў Сафійскім саборы (Канстанцінопаль, XII стагоддзе)
Візантыйскі імператар
15 жніўня 1118 — 8 красавіка 1143
Папярэднік Аляксей I Камнін
Пераемнік Мануіл I Камнін

Нараджэнне 13 верасня 1087
Смерць 8 красавіка 1143 (55 гадоў)
Месца пахавання
Род Камніны
Бацька Аляксей I Камнін
Маці Ірына Дукіня[d]
Жонка Ірына Венгерская[d][1]
Дзеці Ісаак Камнін[d], Аляксей Камнін[d], Андронік Камнін[d], Мануіл I Камнін, Марыя Камніна[d], Ганна Камніна[d], Феадора Камніна[d], Еўдакія Камніна[d] і N Камніна[d][2]
Дзейнасць палітык
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Іаан II Камнін[3] (13 верасня 1087, Канстанцінопаль — 1143, Кілікія) — імператар візантыйскі (1118—1143), сын імператара Аляксея I Камніна.

Абапіраўся на прадстаўнікоў арыстакратыі і галоўным чынам на род Камнінаў і іх васалаў. Іаан быў прыгожы і стройны, вылучаўся высокай маральнасцю, не цярпеў хамства і жорсткасці. Пры гэтым свае валадарства правёў у бесперапынных паходах. Перамог печанегаў (1122), сербаў (~1124), венграў (1129) і сельджукаў (1135). Каля 1136 Іаан II Камнін разграміў Кілікійскую Арменію, а ў 1137 падпарадкаваў Антыёхію. Яго апошняя кампанія супраць сельджукаў была няўдалаю з-за процідзеянні крыжакоў. Урад Іаана II Камніна правёў рэформу флоту, накіраваную на цэнтралізацыю кіравання марскімі сіламі імперыі. У красавіку 1143, падчас палявання на дзікоў у наваколлях толькі што адбітага ў сельджукаў Аназарба, Іаан II выпадкова параніў сябе ў кісьць рукі атручанай стралой, а лячэнне не дапамагло. Праз некалькі дзён Іаан II памёр, перад смерцю перадаўшы ўладу свайму малодшаму сыну Мануілу. Валадарства імператара Іаана II Камніна было часам найвышэйшай магутнасці Візантыі ў перыяд кіравання дынастыі Камнінаў.

Зноскі

  1. (unspecified title) Праверана 7 жніўня 2020.
  2. Lundy D. R. The Peerage
  3. Напісанне Іаан II Камнін у адпаведнасці з БЭ ў 18 тамах. Т.7., Мн., 1998, С.532.