Ігар Пятровіч Сергеенка

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Ігар Сергеенка
Ігар Пятровіч Сергеенка.png
Кіраўнік Адміністрацыі Прэзідэнта Беларусі
з 6 снежня 2019
Прэзідэнт Аляксандр Лукашэнка
Кіраўнік урада Сяргей Румас
Папярэднік Наталля Качанава
Намеснік кіраўніка КДБ
Нараджэнне 14 студзеня 1963(1963-01-14) (60 гадоў)
Дзеці двое
Адукацыя
Дзейнасць палітык, ваенны
Месца працы
Ваенная служба
Прыналежнасць рэжым Лукашэнкі
Званне
Генерал-маёр
У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Сергеенка (значэнні).

Ігар Пятровіч Сергее́нка[A] (14 студзеня 1963, вёска Сталіца, Шаркаўшчынскі раён, Віцебская вобласць) — беларускі ваенны і дзяржаўны дзеяч. Са снежня 2019 года — кіраўнік Адміністрацыі Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь[2]. Фігурант санкцыйных спісаў ЕС, Канады, шэрагу іншых краін.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся ў 1963 годзе ў в. Сталіца Шаркаўшчынскага раёна Віцебскай вобласці.

У 1984 годзе скончыў гістарычны факультэт БДУ. У 1984—1986 гадах праходзіў службу ва Узброеных Сілах. З 1986 па 1988 год — загадчык вучэбна-метадычнага кабінета кафедры гісторыі КПСС і палітэканоміі Віцебскага дзяржаўнага медыцынскага інстытута. У 1988—1989 гадах — курсант Вышэйшых курсаў Камітэта дзяржаўнай бяспекі СССР.

У 1989—2010 гадах праходзіў службу на розных пасадах у органах Камітэта дзяржаўнай бяспекі Беларусі. У 2006 скончыў Акадэмію кіравання пры Прэзідэнце Рэспублікі Беларусь. 23 лютага 2007 года ўказам Прэзідэнта Беларусі яму было прысвоена званне генерал-маёра.

Паводле «Нашай Нівы», у 2008 годзе «пад яго кантролем», праходзіў працэс прызнання экстрэмісцкімі кніг «Лісты з лесу» Паўла Севярынца, «Выпадковы прэзідэнт» Святланы Калінкінай і Паўла Шарамета, а таксама газеты польскай меншасці «Głos znad Niemna»[3].

Ад студзеня 2010 года ўзначальваў упраўленне КДБ па Магілёўскай вобласці  (бел. (тар.)) (бел., ад красавіка 2013-га — першы намеснік старшыні КДБ. Пазней працаваў у Гродне, адкуль пайшоў на павышэнне. У 2013 годзе прызначаны першым намеснікам старшыні КДБ па контравыведнай дзейнасці.

У канцы жніўня 2013 года менавіта ён расказаў журналістам пра завяршэнне расследавання справы аб так званым «плюшавым дэсанце». Аднак адмовіўся раскрываць падрабязнасці. Пазней стала вядома, што з фігурантаў Антона Сурапіна і Сяргея Башарымава знятыя абмежаванні волі.

У лютым 2017 года, як намеснік кіраўніка КДБ Валерыя Вакульчыка, браў удзел у круглым стале «Курапаты — мемарыял памяці і смутку», які праводзіла газета «Беларусь сегодня»[4]. Там ён выказваўся наконт «адкрытасці» архіваў КДБ.

6 снежня 2019 года прызначаны кіраўніком Адміністрацыі Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь[5].

Асабістае жыццё[правіць | правіць зыходнік]

Жанаты, мае двух дзяцей.

Міжнародныя санкцыі[правіць | правіць зыходнік]

2 лютага 2011 года начальнік упраўлення КДБ па Магілёўскай вобласці  (бел. (тар.)) (бел. Сергеенка быў унесены ў Чорны спіс Еўрасаюза як адказны за рэпрэсіўную працу КДБ супраць грамадзянскай супольнасці і дэмакратычнай апазіцыі на Магілёўшчыне[6][7].

31 жніўня 2020 года Сергеенка быў уключаны ў спіс асоб, на якіх накладзена бестэрміновая забарона на ўезд у Латвію, пяцігадовая забарона на ўезд у Эстонію і забарона на ўезд у Літву ў сувязі з тым, што «сваімі дзеяннямі ён арганізаваў і падтрымаў фальсіфікацыю прэзідэнцкіх выбараў 9 жніўня і наступнае гвалтоўнае здушэнне мірных пратэстаў»[8]. 29 верасня Сергяенка трапіў пад санкцыі Вялікабрытаніі[9][10].

6 лістапада 2020 года Сергеенку зноўку дадалі ў Чорны спіс Еўрасаюза[11]. Пры абгрунтаванні ўвядзення санкцый адзначалася, што ён як кіраўнік Адміністрацыі прэзідэнта, які цесна звязаны з Аляксандрам Лукашэнкам і адказвае за забеспячэнне рэалізацыі прэзідэнцкіх паўнамоцтваў у сферы ўнутранай і знешняй палітыкі, падтрымлівае рэжым Лукашэнкі?!, у тым ліку ў кампаніі рэпрэсій і запалохвання, якую праводзіць дзяржапарат пасля прэзідэнцкіх выбараў 2020 года[12].

24 лістапада 2020 года да санкцый ЕС далучыліся Албанія, Ісландыя, Ліхтэнштэйн, Нарвегія, Паўночная Македонія, Чарнагорыя[13], а 11 снежня — і Швейцарыя[14]. Акрамя таго, 6 лістапада Сергеенка трапіў пад санкцыі Канады[15].

Заўвагі[правіць | правіць зыходнік]

  1. ↑ Распаўсюджана памылковае напісанне Сергяенка, аднак, у беларускай мове яканне не адбываецца ў першым складзе перад націскам пасля заднеязычных г, к, х

Зноскі

  1. ↑ а б http://president.gov.by/ru/administration_ru/
  2. ↑ president.gov.by
  3. ↑ Першым намеснікам старшыні КДБ стаў чалавек, які шукаў экстрэмізм у кнігах Севярынца і газеце «Глос з-над Немна», Наша Ніва, 5-12-2019
  4. ↑ История должна нас объединять, Беларусь сегодня
  5. ↑ Указ Президента Республики Беларусь от 6 декабря 2019 года № 446 «Об И. П. Сергеенко»
  6. ↑ Поўны спіс 208 беларускіх чыноўнікаў, якім забаронены ўезд у ЕС . Наша Ніва (11 кастрычніка 2011). Архівавана з першакрыніцы 22 кастрычніка 2017.
  7. ↑ EUR-Lex - 32012D0642 - EN - EUR-Lex (англ.). EUR-Lex  (англ.) (бел.. Праверана 25 снежня 2020.
  8. ↑ Латвія, Літва і Эстонія ўключылі Лукашэнку і яшчэ 29 чыноўнікаў ў спіс пэрсон нон-грата. Поўны сьпіс. Беларуская служба Радыё «Свабода» (31 жніўня 2020). Праверана 8 верасня 2021.
  9. ↑ Политическая хроника дня: Тихановская поговорила с Макроном, белорусский МИД ответил, а позже Великобритания и Канада ввели санкции (руск.). Onliner.by (29 верасня 2020). Праверана 9 верасня 2021.
  10. ↑ Consolidated List of Financial Sanctions Targets in the UK (англ.). Урад Вялікабрытаніі  (серб.) (бел.. Праверана 8 верасня 2021.
  11. ↑ Евросоюз ввел санкции против Лукашенко и ряда белорусских чиновников (руск.)(недаступная спасылка). naviny.by (6 лістапада 2020). Архівавана з першакрыніцы 7 красавіка 2021. Праверана 9 верасня 2021.
  12. ↑ Consolidated text: Council Decision 2012/642/CFSP of 15 October 2012 concerning restrictive measures in view of the situation in Belarus (англ.). EUR-Lex  (польск.) (бел..
  13. ↑ Declaration by the High Representative on behalf of the EU on the alignment of certain countries concerning restrictive measures against Belarus (англ.). Савет Еўрапейскага саюза (24 лістапада 2020). Праверана 8 верасня 2021.
  14. ↑ Belarus: Federal Council extends scope of sanctions (англ.). Федэральны савет Швейцарыі  (укр.) (бел. (11 снежня 2020). Праверана 6 верасня 2021.
  15. ↑ Belarus sanctions (англ.). Урад Канады  (польск.) (бел. (6 лістапада 2020). Праверана 8 верасня 2021.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Ігар_Пятровіч_Сергеенка&oldid=4142489"