Ігнацы Завіша: Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
др clean up, replaced: Катэгорыя:Вялікія мечнікі літоўскія → Катэгорыя:Мечнікі вялікія літоўскія, Катэгорыя:Вялікія падкаморыя літ using AWB |
дрНяма тлумачэння праўкі |
||
Радок 1: | Радок 1: | ||
[[Image:Ihnacy Zaviša. Ігнацы Завіша.jpg|thumb]] |
[[Image:Ihnacy Zaviša. Ігнацы Завіша.jpg|thumb]] |
||
'''Ігнацы Завіша''' (каля [[1690]] — {{ДС|16|8|1738}}) — дзяржаўны |
'''Ігнацы Завіша''' (каля [[1690]] — {{ДС|16|8|1738}}) — дзяржаўны дзеяч [[Вялікае Княства Літоўскае|Вялікага княства Літоўскага]]. [[Вялікі мечнік літоўскі|Мечнік]] (з [[1730]]) і [[вялікі падкаморы літоўскі]] (з [[1734]]), [[маршалак надворны літоўскі]] (з [[1736]]). |
||
Граф «на [[Бакшты|Бакштах]], [[Бярдычаў|Бярдычаве]] і [[Завішын]]е». Трымаў [[Менскае староства|Менскае]], [[Чачэрскае староства|Чачэрскае]], [[Хіславіцкае староства|Хіславіцкае]], [[Суміліскае староства|Суміліскае]] і [[Інтурскае староства|Інтурскае]] староствы<ref>[[Вячаслаў Насевіч]]. Завішы // ЭВКЛ С. 639.</ref>. |
Граф «на [[Бакшты|Бакштах]], [[Бярдычаў|Бярдычаве]] і [[Завішын]]е». Трымаў [[Менскае староства|Менскае]], [[Чачэрскае староства|Чачэрскае]], [[Хіславіцкае староства|Хіславіцкае]], [[Суміліскае староства|Суміліскае]] і [[Інтурскае староства|Інтурскае]] староствы<ref>[[Вячаслаў Насевіч]]. Завішы // ЭВКЛ С. 639.</ref>. |
||
Радок 7: | Радок 7: | ||
З шляхецкага роду [[Завішы|Завішаў]] гербу [[Лебедзь (герб)|Лебедзь]], сын [[Крыштоф Станіслаў Завіша|Крыштофа Станіслава]]. |
З шляхецкага роду [[Завішы|Завішаў]] гербу [[Лебедзь (герб)|Лебедзь]], сын [[Крыштоф Станіслаў Завіша|Крыштофа Станіслава]]. |
||
У [[1717]] г. бацька паслаў яго ў рыцарскую школу ў [[Дрэздэн]]е. У сваіх мемуарах пакінуў вельмі цікавыя звесткі пра |
У [[1717]] г. бацька паслаў яго ў рыцарскую школу ў [[Дрэздэн]]е. У сваіх мемуарах пакінуў вельмі цікавыя звесткі пра тое, як праходзіла вучоба ў школе. Апрача тэорыі і практыкі фехтавання, коннай язды, замежных моў, гісторыі, механікі і геаметрыі, навучэнцы атрымлівалі веды па архітэктуры, маляванні і чарчэнні. Архітэктуру militaris выкладаў маёр Гер, архітэктуру civilis — капітан Лебенгольц; урокі перспектыўнага малюнку даваў прыдворны мастак Якаб Апельштаат<ref>Завіша памылкова падаў прозвішча мастака як Абфэльштэт. Без сумневу, меўся на ўвазе Хрысціян Якаб Апельштаат — Allgemeines Lexikon der bildenden Künstler von der Antike bis zur Gegenwart. Bd. 2: Antonio da Monza-Bassan / unter Mitw. von 300 Fachgelehrten hrsg. von U. Thieme und F. Becker. — Leipzig: Wilhelm Engelmann, 1908. — [2], 600 s. — S. 38 — 39.</ref>. Пасля заканчэння гадавога курса навучання Ігнацы падараваў каменданту школы генералу Якубу Фрыдэрыку Флемінгу ўласнаручна выкананы малюнак Старога і Новага Дрэздана<ref>Pamiętniki Krzysztofa Zawiszy Wojewody Mińskiego (1666—1721) / wyd. z oryg. rękopismu i opatrzone przypiskami przez Juliana Bartoszewicza. — Warszawa: J. Zawisza, 1862. — [6], LXXIII, 438, [2] s., [2] k. tabl.: il. — S. 372—373.</ref>. |
||
Служыў у войску Вялікага княства Літоўскага, меў званне генерал-маёра кавалерыі. У [[1727]] ажаніўся з прадстаўніцай роду [[Агінскія|Агінскіх]] — Марцыбелай, дачкой ваяводы віленскага [[Казімір Дамінік Агінскі|Казіміра Дамініка Агінскага]]. |
Служыў у войску Вялікага княства Літоўскага, меў званне генерал-маёра кавалерыі. У [[1727]] ажаніўся з прадстаўніцай роду [[Агінскія|Агінскіх]] — Марцыбелай, дачкой ваяводы віленскага [[Казімір Дамінік Агінскі|Казіміра Дамініка Агінскага]]. |
Версія ад 23:49, 3 кастрычніка 2016
Ігнацы Завіша (каля 1690 — 16 жніўня 1738) — дзяржаўны дзеяч Вялікага княства Літоўскага. Мечнік (з 1730) і вялікі падкаморы літоўскі (з 1734), маршалак надворны літоўскі (з 1736).
Граф «на Бакштах, Бярдычаве і Завішыне». Трымаў Менскае, Чачэрскае, Хіславіцкае, Суміліскае і Інтурскае староствы[1].
Жыццяпіс
З шляхецкага роду Завішаў гербу Лебедзь, сын Крыштофа Станіслава.
У 1717 г. бацька паслаў яго ў рыцарскую школу ў Дрэздэне. У сваіх мемуарах пакінуў вельмі цікавыя звесткі пра тое, як праходзіла вучоба ў школе. Апрача тэорыі і практыкі фехтавання, коннай язды, замежных моў, гісторыі, механікі і геаметрыі, навучэнцы атрымлівалі веды па архітэктуры, маляванні і чарчэнні. Архітэктуру militaris выкладаў маёр Гер, архітэктуру civilis — капітан Лебенгольц; урокі перспектыўнага малюнку даваў прыдворны мастак Якаб Апельштаат[2]. Пасля заканчэння гадавога курса навучання Ігнацы падараваў каменданту школы генералу Якубу Фрыдэрыку Флемінгу ўласнаручна выкананы малюнак Старога і Новага Дрэздана[3].
Служыў у войску Вялікага княства Літоўскага, меў званне генерал-маёра кавалерыі. У 1727 ажаніўся з прадстаўніцай роду Агінскіх — Марцыбелай, дачкой ваяводы віленскага Казіміра Дамініка Агінскага.
У 1732 заснаваў базільянскі кляштар у Лядах[4], апекваўся ім[5]. Памёр без нашчадкаў[6], а ягоныя маёнткі засталіся ў руках удавы[7].
Зноскі
- ↑ Вячаслаў Насевіч. Завішы // ЭВКЛ С. 639.
- ↑ Завіша памылкова падаў прозвішча мастака як Абфэльштэт. Без сумневу, меўся на ўвазе Хрысціян Якаб Апельштаат — Allgemeines Lexikon der bildenden Künstler von der Antike bis zur Gegenwart. Bd. 2: Antonio da Monza-Bassan / unter Mitw. von 300 Fachgelehrten hrsg. von U. Thieme und F. Becker. — Leipzig: Wilhelm Engelmann, 1908. — [2], 600 s. — S. 38 — 39.
- ↑ Pamiętniki Krzysztofa Zawiszy Wojewody Mińskiego (1666—1721) / wyd. z oryg. rękopismu i opatrzone przypiskami przez Juliana Bartoszewicza. — Warszawa: J. Zawisza, 1862. — [6], LXXIII, 438, [2] s., [2] k. tabl.: il. — S. 372—373.
- ↑ Аляксандр Ярашэвіч. Беззаганнае зачацце // «Наша Вера», № 4 (30), 2004.
- ↑ Марозава С. В. Уніяцкая царква Ў этнакультурным развіцці Беларусі (1596—1839 гады). — Гродна: ГрДУ, 2001.
- ↑ Вячаслаў Насевіч. Завішы // ЭГБ С. 394.
- ↑ Вячаслаў Насевіч. Тэрыторыя Чэрвеньскага раёна ў перыяд феадалізму // Памяць/Чэрвенскі раён
Літаратура
- Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / рэд. Г. П. Пашкоў і інш. Т. 1: Абаленскі — Кадэнцыя. — Мінск: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — 684 с.: іл. ISBN 985-11-0314-4.
- Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 3: Гімназіі — Кадэнцыя / Беларус. Энцыкл.; Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн.: БелЭн, 1996. — 527 с.: іл. ISBN 985-11-0041-2.