Валерый Мікалаевіч Гапееў
| Валерый Мікалаевіч Гапееў | |
 | |
| Асабістыя звесткі | |
|---|---|
| Дата нараджэння: | 6 лютага 1963 (55 гадоў) |
| Месца нараджэння: | |
| Літаратурная дзейнасць | |
| Род дзейнасці: | пісьменнік, журналіст |
 Выявы на Вікісховішчы | |
 Цытаты ў Вікіцытатніку | |
Валерый Мікалаевіч Гапееў (нар. 6 лютага 1963, п. Восава, Рагачоўскі раён, Гомельская вобласць) — беларускі пісьменнік, журналіст.
Змест
Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]
Нарадзіўся ў сялянскай сям'і. Вучыўся ў Балатнянскай сярэдняй школе, потым — у Мінскім электратэхнікуме сувязі (цяпер — каледж сувязі) па спецыяльнасці «радыёсувязь і радыёвяшчанне». Працаваў майстрам у вучылішчы ў Казахстане, служыў у савецкай арміі (1982 — 1984 гг.). Пасля працаваў на «Інтэграле».
У 1992 г. пераехаў з сям'ёй у Івацэвічы, працаваў на заводзе. У гэты ж час стаў пісаць прозу. Першае сур'ёзнае апавяданне «Абсалютнае жаданне» было надрукавана ў часопісе «Маладосць». Часопіс «Крыніца» надрукаваў дэтэктыў на рускай мове «…И два в остатке». Невялікія карацелькі (сатырычныя гумарэскі) друкаваліся ў газетах. Працаваў у раённай газеце ў якасці пазаштатнага карэспандэнта.
У 1995 г. быў запрошаны на працу карэспандэнтам у новаствораную «Газету Уладзіміра Кудзінава» (пасля — «Газета для вас»). У 1997 г. перайшоў на працу ў раённую газету «Івацэвіцкі веснік». Сёння працуе ў рэдакцыі раённай газеты адказным сакратаром.
Жанаты, сын нарадзіўся ў 1989 г., дачка — ў 1998 г.
Пра сваю творчасць[правіць | правіць зыходнік]
Часта пытаюцца — чаму пішу ў асноўным для падлеткаў?
Цяжка адказаць адным сказам. Можа і таму, што не надта для іх хочуць пісаць. Крыўдна бачыць праз чвэрць стагоддзя ў бібліятэках тыя ж творы беларускай літаратуры для дзяцей і юнацтва. І ў планах на пазашкольнае чытанне — усё тыя ж аўтары. Як быццам час спыніўся. Ці літаратура спынілася. Тая ж ідэалогія, тыя ж прынцыпы і тая ж вера…
Цвёрда перакананы, што няма дзіцячых праблем. Ёсць праблемы ў нашых дзяцей. І яны перажываюцца імі настолькі ж балюча, як і мы перажываем свае. Гэта і хоча данесці да чытача: і юнага, і сталага.[1]
Прызнанне[правіць | правіць зыходнік]
- 2011 год — Лаўрэат літаратурнай прэміі імя У. Калесніка Брэсцкага аблвыканкама ў намінацыі «Дзіцячая літаратура» (за кнігу «Пастка на рыцара»)[2].
- 2016 год — Лаўрэат прэміі часопіса «Дзеяслоў» «Залаты апостраф»[3].
- 2017 год — Лаўрэат «Брэсцкай мядовай літаратурнай прэміі» (за літаратурныя дасягненні апошніх гадоў)[4].
- 2018 год — Лаўрэат Прэміі Цёткі ў намінацыі «Найлепшы твор для дзяцей або падлеткаў» (за кнігу «Мая мілая ведзьма»)[5].
Творы[правіць | правіць зыходнік]
Кнігі[правіць | правіць зыходнік]
- «Ведзьміна тоня»: аповесць / Валерый Гапееў. — Мн.: Мастацкая літаратура, 2012. — 293, [1] с.: іл. — ISBN 978-985-02-1388-4.
- «Ноч цмока»: раман / Валеры Гапееў. — Мн.: Галіяфы, 2016. — 353, [1] с. — ISBN 978-985-7140-18-3.
- «Пастка на рыцара»: Аповесць, апавяданні / Валерый Гапееў. — Мн.: Юнацтва, 2002. — 189,[2] с.: іл. — ISBN 985-05-0365-3.
- «Праклён»: раман / Валеры Гапееў. — Мн.: Галіяфы, 2013. — 542, [3] с. — ISBN 978-985-7021-17-8.
- «Сонечная паляна»: казка / Валеры Гапееў; мастак М. Міцкевіч. — Мн.: Мастацкая літаратура, 2013. — 66, [4] с.: каляр. іл. — ISBN 978-985-02-1468-3.
- «Урокі першага кахання»: аповесці / Валерый Гапееў. — Мн.: Літаратура і Мастацтва, 2010. — 187, [2] с.: іл. — ISBN 978-985-6941-28-6.
- «Урокі першага кахання»: аповесці / Валерый Гапееў. — Мн.: Літаратура і Мастацтва, 2011. — 187, [2] с.: іл. — ISBN 978-985-6994-11-4.
- «Я размалюю для цябе неба»: аповесць, п'еса, апавяданні: рэальнасць, містыка, фантастыка / Валеры Гапееў. — Мн.: Мастацкая літаратура, 2013. — 220, [2] с. — ISBN 978-985-02-1377-8.
- «Мая мілая ведзьма»: Школьны раман / Валеры Гапееў. — Мн.: Мастацкая літаратура, 2017. — 257 с. — ISBN 978-985-02-1791-2.
Артыкулы[правіць | правіць зыходнік]
- Аднойчы ў Пачутаве / В. Гапееў // Пакуль б'ецца сэрца...: аповесці, апавяданні / [укладальнік А. Лесавік]. — Мн.: Мастацкая літаратура, 2013. — 374, [1] с.: іл. — (Вера. Надзея. Любоў) — ISBN 978-985-02-1433-1.
- У кожнай жанчыне — свая варона: (рэцэнзія на раман Урб@н.М) // Літаратурная Беларусь № 6 (130) // Новы Час № 25 (539), 30 чэрв. 2017. — С. 17.
Зборнікі твораў, якія не ўвайшлі ў кнігі[правіць | правіць зыходнік]
- «Пакурым, мужыкі…» — апавяданні розных гадоў (часопісы, ЛіМ)
- «Калі…» — Невялікія запісы невялікіх думак. Частка друкавалася ў ЛіМе.
- «Чаго амаль не было…» — нешта друкавалася ў перыёдыцы, большасць — у ЖЖ.
- «Буслы не спяваюць» — Нататкі
Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]
|
Валерый Мікалаевіч Гапееў у Вікіцытатніку |
|---|---|
|
Валерый Мікалаевіч Гапееў на Вікісховішчы |
Зноскі
- ↑ Крэйдзіч А. Рыцар сучаснага Берасцейскага пісьменства. Брэсцкая абласная газета «Заря» (11 лютага 2013). Праверана 3 сакавіка 2018.
- ↑ Уручэнне літаратурнай прэміі імя У. Калесніка – 2011. Брэсцкая абласная бібліятэка ім. М.Горкага (26 кастрычніка 2011). Праверана 24 лютага 2018.
- ↑ У Мінску адкрыты Стральцоўскі фэст і ўручаны «Залаты апостраф»
- ↑ Мікола Ляшкевіч 24 лютага Валерыю Гапееву ўручаць Мядовую прэмію. Беларускае Радыё Рацыя (23 лютага 2018). Праверана 24 лютага 2018.
- ↑ Лаўрэатам Прэміі Цёткі стаў Валер Гапееў. Наша Ніва (4 мая 2018). Праверана 6 ліпеня 2018.
