Крошынскі сельсавет
Jump to navigation
Jump to search
Крошынскі сельсавет | |
Краіна | Беларусь |
---|---|
Уваходзіць у | Баранавіцкі раён |
Уключае | 24 населеных пункта |
Адміністрацыйны цэнтр | Крошын |
Дата ўтварэння | 12 кастрычніка 1940 |
Насельніцтва (2009) | 1 992 |
Плошча | 194,8 км² |
|
|
Часавы пояс | +2 |
Код аўтам. нумароў | 1 |
Афіцыйны сайт | |
Кро́шынскі сельсавет — адміністрацыйная адзінка ў складзе Баранавіцкага раёна Брэсцкай вобласці. Цэнтр сельсавета — аграгарадок Крошын.
Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]
Утворан 12 кастрычніка 1940 года ў складзе Гарадзішчанскага раёна Баранавіцкай вобласці БССР, з 25 снежня 1962 года сельсавет у складзе Баранавіцкага раёна[1]. З 8 студзеня 1954 года ў складзе Брэсцкай вобласці.
26 чэрвеня 2013 года да сельсавета далучаныя ўсе населеныя пункты — Бараціна, Дудзічы, Ішкалдзь, Петкавічы, Родкавічы — скасаванага Петкавіцкага сельсавета, а таксама вёскі Адахаўшчына, Гірава, Дубава, Заброддзе, Лаўрынавічы, Якімавічы скасаванага Каўпеніцкага сельсавета[2].
Насельніцтва[правіць | правіць зыходнік]
Насельніцтва сельсавета паводле перапісу 2009 года — 1992 чалавекі[3], з іх 85,9 % — беларусы[4].
Зноскі
- ↑ КРОШЫН // Гарады і вёскі Беларусі: Энцыклапедыя. Т. 1, кн. 1. Гомельская вобласць / С. В. Марцэлеў; Рэдкалегія: Г. П. Пашкоў (галоўны рэдактар) і інш. — Мн.: БелЭн, 2004. С. 53
- ↑ «Об изменениях в административно-территориальном устройстве Барановичского района Брестской области». Решение Брестского областного Совета депутатов от 26 июня 2013 г. № 286 (руск.) . Праверана 22 снежня 2018.
- ↑ Насельніцтва населеных пунктаў Беларусі паводле перапісу 2009 года
- ↑ Этнічны склад насельніцтва сельсаветаў Беларусі паводле перапісу 2009 года
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Административно-территориальное устройство БССР: справочник: в 2 т. / Главное архивное управление при Совете Министров БССР, Институт философии и права Академии наук БССР. — Минск: «Беларусь», 1985―1987.
- Административно-территориальное устройство Республики Беларусь (1981—2010 гг.): справочник. — Минск: БелНИИДАД, 2012. — 172 с.
Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]
|
|