Прэзідэнт Польшчы

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Прэзідэнт Рэспублікі Польшча
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej
Прэзідэнцкі штандар
Прэзідэнцкі штандар

Пасаду займае
Анджэй Дуда
з 6 жніўня 2015
Узначальвае
Форма звароту Спадар Прэзідэнт[d]
Афіцыйная рэзідэнцыя Прэзідэнцкі палац у Варшаве
Бельведэрскі палац у Варшаве
Рэзідэнцыя ў Вісле
Прызначаецца Абіраецца на прамых выбарах
Тэрмін паўнамоцтваў 5 гадоў
Пасада з’явілася 11 снежня 1922
Першы на пасадзе Габрыэль Нарутовіч
Сайт prezydent.pl

Прэзідэнт Рэспублікі Польшча (польск.: Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej) з'яўляецца вярхоўным прадстаўніком Рэспублікі Польшча і гарантам бесперапыннасці дзяржаўнай улады[1].

Прававы статус Прэзідэнта Польшчы замацаваны ў раздзеле V Канстытуцыі Рэспублікі Польшча ад 2 красавіка 1997 г.

Выбары і паўнамоцтвы[правіць | правіць зыходнік]

Прэзідэнт Рэспублікі абіраецца народам на пяцігадовы тэрмін шляхам усеагульных, роўных, прамых выбараў і тайнага галасавання. Выбары Прэзідэнта прызначаюцца Маршалам Сойма. У адносінах з галінамі ўлады Прэзідэнт выконвае функцыі арбітра[2]. Мае права заканадаўчай ініцыятывы і права вета. У выпадках, вызначаных у Канстытуцыі, валодае правам скарачэння паўнамоцтваў Сойма і Сената. Прапаноўвае кандыдатуру Старшыні Савета міністраў, прымае адстаўку Савета Міністраў, адклікае міністра, якому Сойм выказаў вотум недаверу. Выдае акты: распараджэнні, загады, пастановы, якія павінны адпавядаць законам. Для актаў Прэзідэнта, не якія адносяцца да ч 3. арт. 144 Канстытуцыі, прадугледжваецца контрасігнатура[3].

Спіс прэзідэнтаў Польшчы[правіць | правіць зыходнік]

† — загінулі на пасадзе

II Рэч Паспалітая (1918—1939)[правіць | правіць зыходнік]

Урад Польшчы ў выгнанні (1939—1990)[правіць | правіць зыходнік]

Польская Народная Рэспубліка (1944—1989)[правіць | правіць зыходнік]

Толькі Баляслаў Берут (з 1947) і В. Ярузельскі (з ліпеня 1989) тытулаваліся прэзідэнтамі, астатнія — старшыні Дзяржаўнага савета ПНР.

III Рэч Паспалітая (1989 — наш час)[правіць | правіць зыходнік]

Гл. таксама[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

  1. Афіцыйны тэкст дзеючай Канстытуцыі
  2. Страшун 2008, с. 697.
  3. Страшун 2008, с. 699.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Конституционное (государственное) право зарубежных стран. Особенная часть: учебник / отв. ред. Б. А. Страшун. — 3-е изд., пересмотр. и доп. — М.: Норма, 2008. — 1136 с. — ISBN 979-5-468-00214-8

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]