Эканоміка Балівіі
| Эканоміка Балівіі | |
|---|---|
| Эканамічныя паказчыкі | |
.svg) | |
| Валюта |
балівіяна (=100 сентава) |
| Статыстыка | |
| ВУП (намінальны) | $24,2 млрд (1999) |
| ВУП на душу насельніцтва па ППЗ | $3000 |
| Інфляцыя (ІСК) | 2,1% (1999) |
| Эканамічна актыўнае насельніцтва | 2,5 млн |
| Узровень беспрацоўя | 11,4% |
| Асноўныя галіны |
|
| Знешні гандаль | |
| Дзяржаўныя фінансы | |
| Дзяржаўны доўг | $5,7 млрд |
| Дзяржаўныя даходы | $2,7 млрд |
| Дзяржаўныя выдаткі | $2,7 млрд |
| Калі не абумоўлена іншае, усе прадстаўленыя лічбы ў доларах ЗША | |
Эканоміка Балівіі, адной з найбедных краін Паўднёвай Амерыкі (бядней яе толькі Гаяна), засноўваецца на рыначным прынцыпе. Традыцыйна істотную ролю ў ёй гуляе дзяржава, якая дагэтуль кантралюе значную долю ў здабыўных прадпрыемствах.
Агульныя звесткі[правіць | правіць зыходнік]
Аснова балівійскай гаспадаркі — гарнарудная прамысловасць экспартнага кірунку (каляровыя металы, прыродны газ). Апрацоўчая прамысловасць развіта слаба і складаецца з тэкстыльнай, харчасмакавай, метала- і нафтаперапрацоўчай галін. Асноўныя прамысловыя цэнтры — Ла-Пас, Санта-Крус, Сукрэ, Качабамба.
Сельская гаспадарка не забяспечвае патрэб краіны, хоць у ёй занята палавіна працаздольнага насельніцтва.
Адна з найбяднейшых краін Паўднёвай Амерыкі. Да 70 % насельніцтва жыве за рысай беднасці. У спалучэнні з нізкімі тэмпамі роста насельніцтва і кароткай працягласцю жыцця гэта моцна стрымлівае развіццё эканомікі.
З 1985 у краіне рэалізуецца доўгатэрміновая праграма макраэканамічнай стабілізацыі і структурных рэформ. Асноўны інструмент — капіталізацыя шматлікіх дзяржаўных прадпрыемстваў, што ў балівійскім кантэксце азначае перадачу інвестарам 50 % акцый і права кіравання прадпрыемствам узамен на інвестыцыі на працягу некалькіх гадоў непасрэдна ў прадпрыемства замест простай выплаты грошай дзяржаве.
Памер ВУП (2002) — 22,3 млрд. USD (2004). Эканамічны рост — каля 2,5-3 % у год. Дэфіцыт бюджэта — каля 500 млн. USD (2004). Інфляцыя — 4-5 % (2004), для параўнання — у 1985 даходзіла да 20 000 %.
Да апошняга часу (пакуль не набраў моц экспарт энерганосьбітаў) знешні гандаль Балівіі быў дэфіцытны. Так, у 2002 экспарт склаў 1,3 млрд. USD, імпарт — 1,7 млрд. USD.
Галоўныя гандлёвыя партнёры — ЗША і Аргенціна. У апошнія гады павышаецца роля Бразіліі.
Балівія моцна залежыць ад замежнай дапамогі ў фінансіраванні рэформ. На канец 2002 знешні доўг складаў 4,5 млрд. USD. Урад Э.Маралеса мае на мэце зменшыць гэтую залежнасць.
Прамысловасць[правіць | правіць зыходнік]
Доля ў ВУП — прыкладна 35 % (сельская гаспадарка — 17 %, паслугі — каля 48 %), у тым ліку апрацоўчай прамысловасці — 18 %.
Прыродны газ — у апошнія гады стаў галоўным багаццем краіны, пасунуўшы на гэтай пазіцыі волава (моцная канкурэнцыя з боку краін Паўднёва-Усходняй Азіі), золата і серабро. Расце вытворчась цынку. Вялікія радовішчы вальфраму, вісмуту, сурмы.
Прадпрыемствы апрацоўчага сектара прамысловасці пераважна дробныя, мясцовага значэння.
Энергетыка[правіць | правіць зыходнік]
Балівія энергетычна самадастатковая. Электрычнасці вырабляецца больш, чым спажываецца (адпаведна: 4,1 млрд. КВт*гадзін і 3,8 млрд. КВт*гадзін, 2002). Краіна валодае пятымі па велічыні ў Паўднёвай Амерыцы разведанымі запасамі нафты і другімі (пасля Венесуэлы) — прыроднага газу.
Знешнеэканамічныя сувязі[правіць | правіць зыходнік]
Балівія — член Андскай супольнасці (Балівія, Венесуэла, Калумбія, Перу і Эквадор), асацыіраваны член Меркасур (таксама як Венесуэла, Калумбія, Перу, Чылі і Эквадор). У снежні 2004 абвешчаны планы аб’яднання дзвюх арганізацый у Паўднёваамерныканскую супольнасць нацый (на ўзор ЕС).
Сальда балівійскага знешняга гандлю ў 2004 дзякуючы газу стала станоўчым і склала 340 млн. USD. Плацёжны баланс застаецца адмоўным (прыкладна 300 млн. USD) з-за вялікага знешняга доўгу.
Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]
- Боливийские боны Архівавана 29 верасня 2007.
- Інвеставанне ў Балівіі
