Румбольд Валімонтавіч: Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
др удакладніў, не ў Крэўскім старостве, а "над Свіслаччу" |
др ст., ф. |
||
Радок 24: | Радок 24: | ||
| вікісховішча = |
| вікісховішча = |
||
}} |
}} |
||
'''Румбольд-Ламберт Валімонтавіч''', '''Рамбольд (Румбольт) Валімунтавіч''' (? {{ДН|||1371}} — [[лістапад]] {{ДС|||1432}}) — [[ |
'''Румбольд-Ламберт Валімонтавіч''', '''Рамбольд (Румбольт) Валімунтавіч''' (? {{ДН|||1371}} — [[лістапад]] {{ДС|||1432}}) — [[Паны-рада|радца]] вялікага князя [[Вітаўт]]а, [[Старосты жамойцкія|староста жамойцкі]] (1409—1411), [[Маршалкі земскія літоўскія|маршалак земскі літоўскі]] (1412-1432), [[Ваяводы віцебскія|староста віцебскі]] (узг. 1422<ref>Як староста віцебскі запісаны ў [[Мельніцкі дагавор, 1422|Мельніцкім дагаворы]] ([[1422]])</ref>). |
||
Сын уплывовага літоўскага баярына [[Валімонт Бушкавіч|Валімонта Бушкавіча]], брат [[Яўнут Валімонтавіч|Яўнута]], [[Кезгайла Валімонтавіч|Кезгайлы]], [[Шадзібор Валімонтавіч|Шадзібора]], [[Гудзігерд Валімонтавіч|Гудзігерда]] і [[Судзівой Валімонтавіч|Судзівоя Валімонтавічаў]] (Гл. падр. [[Род Кезгайлаў]]). Пад хрысціянскім іменем Ламберт узгадваецца ў 1409 годзе. |
|||
⚫ | Паводле [[Ян Длугаш|Я. Длугаша]] |
||
⚫ | Паводле [[Ян Длугаш|Я. Длугаша]], чэрвенем 1409 года вял.кн. Вітаўт пасылае Румбольда супраць немцаў у [[Жамойць]], ён займае ўсе ордэнскія замкі, палоніць ордэнскага фогта Жамойці [[Міхаэль Кухмайстр|Міхаэля Кухмайстра]] -- вяртае зямлю пад ўладу [[ВКЛ]]<ref>[http://www.vostlit.info/Texts/rus5/Dlugos/frametext2.htm Ян Длугош. Грюнвальдская битва. М. Изд. АН СССР. 1962. С. 46.] Я. Длугаш пазначыў гэтыя падзеі пад 1408 годам, назваўшы Румбольда маршалкам, але як маршалак ён вядомы толькі з 1412 і падзеі адбываліся ў 1409.</ref>. Румбольд узначальваў дэлегацыю ВКЛ на [[Канстанцкі сабор|Канстанцкім саборы]] (1414—1418). |
||
⚫ | |||
⚫ | Сярод іншага трымаў палову [[Блужа (аграгарадок)|Блужы]] "над [[Свіслач (прыток Бярэзіны)|Свіслаччу]]"<ref>Vitoldiana. № 23. S. 30-31; Ochmański J. Powstanie i rozwój latyfundium biskupstwa wileńskiego (1387—1550): Ze studiów nad rozwojem wielkiej własności na Litwie i Białorusi w średniowieczu. Poznań, 1963. S. 56-57; Другую палову Блужаў трымаў за выслугу Андрэй Друцкі (+1399 на Ворскле), а пазней яго безпатомныя нашчадкі, гэтую палову як вымарачную Вітаўт 19.4.1411 перадаў Віленскаму капітулу.</ref>. |
||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
== Радавод == |
== Радавод == |
Версія ад 16:42, 11 ліпеня 2018
Румбальд Валімонтавіч | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||
| |||||||
|
|||||||
Папярэднік | Станіслаў Чупурна | ||||||
Пераемнік | Пётр Мантыгірдавіч | ||||||
|
|||||||
Нараджэнне |
1371 |
||||||
Смерць | 1432 | ||||||
Род | Кезгайлы і Валімонтавічы[d] | ||||||
Бацька | Валімонт Бушкавіч | ||||||
Дзеці | Міхал[d] | ||||||
Дзейнасць | дзяржаўны дзеяч |
Румбольд-Ламберт Валімонтавіч, Рамбольд (Румбольт) Валімунтавіч (? 1371 — лістапад 1432) — радца вялікага князя Вітаўта, староста жамойцкі (1409—1411), маршалак земскі літоўскі (1412-1432), староста віцебскі (узг. 1422[1]).
Сын уплывовага літоўскага баярына Валімонта Бушкавіча, брат Яўнута, Кезгайлы, Шадзібора, Гудзігерда і Судзівоя Валімонтавічаў (Гл. падр. Род Кезгайлаў). Пад хрысціянскім іменем Ламберт узгадваецца ў 1409 годзе.
Паводле Я. Длугаша, чэрвенем 1409 года вял.кн. Вітаўт пасылае Румбольда супраць немцаў у Жамойць, ён займае ўсе ордэнскія замкі, палоніць ордэнскага фогта Жамойці Міхаэля Кухмайстра -- вяртае зямлю пад ўладу ВКЛ[2]. Румбольд узначальваў дэлегацыю ВКЛ на Канстанцкім саборы (1414—1418).
Сярод іншага трымаў палову Блужы "над Свіслаччу"[3].
Падтрымліваў Свідрыгайлу. У лістападзе 1432 года разам з братам Яўнутам пакараны смерцю па загадзе вял.кн. Жыгімонта Кейстутавіча.
Меў сына Міхала, які ў сяр. XV ст. атрымаў ад вял.кн. Казіміра Ягелончыка семь "чалавек" у Вількамірскім старостве.
Радавод
КЕЗГАЙЛЫ | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Мікалай | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Ян | Войцех | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Яўнут | Міхал | Станіслаў | Станіслаў | Ганна | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Кезгайла | Ян | NN дачка | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Дабяслаў | Мікалай | Мікалай | Станіслаў | Ян | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Пётр | Алена | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Бушка | Валімонт | Румбольд | Міхал | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Шадзібор | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Судзівой | Станка | СТАНКОВІЧЫ | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Гудыгерд | Конрад | КАНДРАТОВІЧЫ | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Сегебут? | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Зноскі
- ↑ Як староста віцебскі запісаны ў Мельніцкім дагаворы (1422)
- ↑ Ян Длугош. Грюнвальдская битва. М. Изд. АН СССР. 1962. С. 46. Я. Длугаш пазначыў гэтыя падзеі пад 1408 годам, назваўшы Румбольда маршалкам, але як маршалак ён вядомы толькі з 1412 і падзеі адбываліся ў 1409.
- ↑ Vitoldiana. № 23. S. 30-31; Ochmański J. Powstanie i rozwój latyfundium biskupstwa wileńskiego (1387—1550): Ze studiów nad rozwojem wielkiej własności na Litwie i Białorusi w średniowieczu. Poznań, 1963. S. 56-57; Другую палову Блужаў трымаў за выслугу Андрэй Друцкі (+1399 на Ворскле), а пазней яго безпатомныя нашчадкі, гэтую палову як вымарачную Вітаўт 19.4.1411 перадаў Віленскаму капітулу.