Валодша
| Валодша | |
|---|---|
| Нараджэнне | невядома |
| Смерць | не пазней за 1180 |
| Бацька | Давыд Усяславіч |
| Дзеці | Андрэй Валодшыч[d] і Брачыслаў Валодшыч[d] |
Валодша (аг.-усх.-слав.: Володьша; пачатак XII ст. — да 1180) — напэўна, князь ізяслаўльскі (2-я палова XII ст.).
На думку Ф. Успенскага, імя Валодша магло быць як самастойным, так і памяншальнай формай імёнаў з пачаткам на аснову Валод-/Улад- (Волод-)[1]. Самастойнае, напэўна, было б выпадкам вар’іравання асновы «-волод-» родавых імёнаў, як у сучаснай мове Слава→Слаўка ёсць формай ад усіх імёнаў з асновай -слав-/-слаў-[2]. За памяншальную форму сведчыць гіпакарыстычны суфікс, вядомы, напрыклад, і ў выпадку Святаслаў→Святоша[3]. Утварэнне імя па бацьку ад памяншальнай формы (Володьша→Володьшичь) не супярэчыць тагачаснай практыцы[4].
Упершыню згадваецца Іпацьеўскім летапісам пад 1159 годам[5], калі разам з братам князем Брачыславам быў у Ізяслаўлі[5], названым іх «отчынай», т.б. бацькоўскім уладаннем. Паводле Васкрасенскага летапісу, у 1159 годзе менскія князі Глебавічы напалі на Ізяслаўль, Брачыслаў і Валодша трапілі ў палон, Брачыслаў быў закаваны ў жалеза[5]. У 1160 годзе, падчас паходу полацкага князя Рагвалода-Васіля на Менск, братоў вызвалілі[5].
У 1180 годзе у паходзе на Друцк браў удзел князь Андрэй Валодшыч (аг.-усх.-слав.: Андрѣи Володьшичь), напэўна, сын князя Валодшы. У тым жа паходзе бралі ўдзел і пляменнікі князя Андрэя Валодшыча — Ізяслаў і Васілька Брачыславічы. Такім чынам, Валодша меў прынамсі яшчэ аднаго сына — Брачыслава Валодшыча, які асобна крыніцамі не згадваецца.
На думку М. М. Карамзіна, М. П. Пагодзіна, П. М. Строева, А. М. Рапава[5], С. М. Салаўёва[6], М. Баўмгартэна[7] і іншых, князь Валодша быў сынам полацкага князя Васількі Святаславіча. Такая генеалогія не адпавядае сведчанню летапіса пра Ізяслаўль як «отчыну» князёў Брачыслава і Валодшы, бо валоданне гэтым ўдзелам Васількам Святаславічам, ці прынамсі Святаславам Усяславічам, супярэчыць крыніцам. Такая неадпаведнасць у асноўным усведамляецца вышэйназванымі даследчыкамі. Ёсць і іншыя думкі, М. І. Ермаловіч атаясняе князя Валодшу з полацкім князем Вальдэмарам, згаданым «Хронікай Лівоніі» Генрыха Латвійскага. Атаясненне М. Ермаловіча, аднак, храналагічна праблемнае, бо князь Вальдэмар вядомы з 1186 года, калі Валодша ўжо не жыў.
Зноскі
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Литвина А. Ф., Успенский Ф. Б. Выбор имени у русских князей в X—XVI вв.: Династическая история сквозь призму антропонимики.. — М.: Индрик, 2006. — 904 с. — 1 000 экз. — ISBN 5-85759-339-5.
- Рапов О. Княжеские владения на Руси в X — первой половине XIII в.. — М.: Изд-во МГУ, 1977. — 268 с.