Перайсці да зместу

Хіславічы

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Пасёлак гарадскога тыпу
Хіславічы
Краіна
Суб’ект федэрацыі
Муніцыпальны раён
Гарадское паселішча
Каардынаты
Першая згадка
Ранейшыя назвы
Хатславічы, Хаславічы
ПГТ з
Насельніцтва
  • 3 095 чал. (2024)[1]
Часавы пояс
Тэлефонны код
+7 48140
Паштовы індэкс
216620
Аўтамабільны код
67
Код АКАТП
66252551
Афіцыйны сайт
Хіславічы на карце Расіі ±
Хіславічы (Расія)
Хіславічы
Хіславічы (Смаленская вобласць)
Хіславічы

Хісла́вічы (руск.: Хиславичи) — пасёлак гарадскога тыпу ў Расіі, на рацэ Сож. Адміністрацыйны цэнтр Хіславіцкага раёна Смаленскай вобласці. Насельніцтва на 2016 год — 3772 чалавекі. Знаходзяцца за 70 км на поўдзень ад Смаленска, за 35 км на паўднёвы захад ад чыгуначнай станцыі Пачынак (лінія Смаленск — Рослаўль).

Вялікае Княства Літоўскае

[правіць | правіць зыходнік]

Першы пісьмовы ўпамін пра Хіславічы (Хотславичи) датуецца 1450 годам[2] сярод пацверджаных вялікім князем Казімірам выслуг князя Андрэя Порхаўскага ў мсціслаўскага князя Лугвена (Сямёна). Як сяло, цэнтр воласці, размешчанай паміж Крычавам і Мсціславам, Хаславічы ўпамінаюцца ў разгранічэннях з Маскоўскай дзяржавай 1523 года — пачатку XVII ст.

Згодна з адміністрацыйна-тэрытарыяльнай рэформай 1565—1566 гадоў Хаславічы сталі цэнтрам нягродавага староства Мсціслаўскага ваяводства. У 1620 годзе паселішча перайшло ў валоданне Салтыковых. У XVIII ст. Салтыковы збудавалі тут царкву і сядзібу з паркам.

Пад 1710 годам Хаславічы ўпамінаюцца як мястэчка з царквой Святых Барыса і Глеба, уладанне К. Цеханавецкага. У 1719 годзе з мястэчка выплачвалася чопавае ў памеры 800 злотых (адно з найбольшых у Мсціслаўскім ваяводстве). 13 лютага 1754 года кароль і вялікі князь Аўгуст Сас прызначыў апошняга старосту хаславіцкага — Яна Цеханавецкага[3].

Пад уладай Расійскай імперыі

[правіць | правіць зыходнік]

У выніку першага падзелу Рэчы Паспалітай (1772 год) Хаславічы апынуліся ў складзе Расійскай імперыі. У 1773 годзе расійская імператрыца Кацярына II падаравала Хаславіцкае староства таемнаму дарадцу Кохміну. Паводле рэвіскай сказкі 1778 года, у мястэчку было 2 планавальныя цэнтры: стары — Замак, і новы — забудаваны з усіх бакоў Рынак, ад якога адыходзілі вуліцы Мсціслаўская, Смаленская, Лызкова, Чавуская, Козараўская і Падалянская[2]. У 1783—1785 гадах у Хаславічах было 143 будынкі; жылі ганчары, кавалі, слесары, краўцы, шаўцы, кушняры, кухары, сталары[4]. У 1784 мястэчка ўвайшло ў склад Мсціслаўскага павета Магілёўскай губерні.

На 1880 год у Хіславічах было 617 драўляных (171 хрысціянскі і 446 іўдзейскіх) і 1 мураваны дом, дзейнічалі цэрквы Святых Барыса і Глеба (захавалася і дзейнічае) і Святой Кацярыны (згарэла ў 1949 годзе), а таксама 8 іўдзейскіх малітоўных школаў, працавалі народнае вучылішча, сельская бальніца, гарбарны завод і бровар. На 1910 год у мястэчку было 603 будынкі, з іх 3 мураваныя; працавалі валасная і мяшчанская ўправы, паштова-тэлеграфны аддзел, пазыкова-ашчаднай і пажарнай таварыствы.

25 сакавіка 1918 года згодна з Трэцяй Устаўной граматай Хіславічы абвяшчаліся часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. 1 студзеня 1919 года згодна з пастановай I з’езду КП(б) Беларусі яны ўвайшлі ў склад Беларускай ССР, аднак 16 студзеня Масква адабрала мястэчка разам з іншымі этнічна беларускімі тэрыторыямі ў склад РСФСР. У 1924 годзе нягледзячы на перавагу беларускага насельніцтва Хіславічы не вярнулі БССР[5] і перавялі ў Рослаўскі павет РСФСР. У 1928 годзе Хіславічы сталі цэнтрам раёна, у 1935 годзе — атрымалі афіцыйны статус пасёлка гарадскога тыпу. У Другую сусветную вайну з 16 ліпеня 1941 да 26 верасня 1943 года мястэчка знаходзілася пад нямецкай акупацыяй.

У 1963—1965 гадах Хіславічы ўваходзілі ў склад Манастыршчынскага раёна.

  • XVIII стагоддзе: 1783—1785 гады — 770 чал.[2]
  • XIX стагоддзе: 1861 год — 3408 чал.; 1880 год — 4361 чал. (2095 муж. і 2266 жан.), з іх 739 праваслаўных і 3642 іўдзеі
  • XX стагоддзе: 1910 год — 6894 чал., з іх шляхты і службоўцаў — 10, духоўнага стану — 7, купцоў — 30, мяшчан — 5947, сялян — 886, іншых — 14; 1931 год — 3158 чал.; 1959 год — 3785 чал.; 1970 год — 3682 чал.; 1979 год — 4451 чал.; 1989 год — 5013 чал.;
  • XXI стагоддзе: 2002 год — 4617 чал.; 2007 год — 4399 чал.; 2009 год — 4342 чал.; 2012 год — 3982 чал.; 2013 год — 3862 чал.; 2014 год — 3763 чал.; 2015 год — 3755 чал.; 2016 год — 3772 чал.

Інфраструктура

[правіць | правіць зыходнік]

У Хіславічах працуюць сярэдняя і мастацкая школы, бальніца, 2 бібліятэкі, кінатэатр.

Вуліцы і плошчы

[правіць | правіць зыходнік]

У Хіславічах у розны час існавалі вуліцы Мсціслаўская, Замкавая[6], Козараўская, Лызкова, Падалянская, Смаленская і Чавуская.

Ільнозавод, цагельня, прадпрыемствы харчовай прамысловасці.

Турыстычная інфармацыя

[правіць | правіць зыходнік]
  • Гарадзішча (XIIXIII стагоддзі)
  • Сядзіба Салтыковых (XIX—XX стагоддзі)
  • Царква Святых Барыса і Глеба (1880)

Страчаная спадчына

[правіць | правіць зыходнік]
  • Царква Святой Кацярыны
  1. https://rosstat.gov.ru/storage/mediabank/Сhisl_MO_01-01-2024.xlsxРосстат, 2024.
  2. а б в ЭнцВКЛ 2010.
  3. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom XV, cz. 1: Abablewo — Januszowo (польск.). — Warszawa, 1900. S. 324.
  4. Мяцельскі А. Мястэчкі Мсціслаўскага ваяводства XVI—XVIII стст. // Гістарычна-археалагічны зборнік. Мінск, 2008. № 23.
  5. Тручаў А. Як мяняліся нашы межы ў XX ст. Архівавана 8 красавіка 2009. // «Наша Слова» № 32 (820) 22 жніўня 2007 г.
  6. Историческая справка, Хаславіцкі раён